Τη γαλανόλευκη φανέλα τη φορούν με την ίδια περηφάνια με τους επαγγελματίες συναδέλφους τους. Η προετοιμασία στο γήπεδο υπήρξε σκληρή και επίπονη, με γνώμονα τόσο να γίνουν οι παίκτες ομάδα όσο και να αποκτήσουν την πιθανώς χαμένη τους αυτοπεποίθηση. Αστεγοι, πρόσφυγες και πρώην χρήστες ναρκωτικών ουσιών απαρτίζουν την Εθνική Ομάδα Ποδοσφαίρου Αστέγων που ξεκινά αύριο τις αγωνιστικές της υποχρεώσεις, για τέταρτη συνεχή χρονιά, στο Παγκόσμιο Κύπελλο Αστέγων κατά της Φτώχειας και του Κοινωνικού Αποκλεισμού. Η διοργάνωση διεξάγεται στη Βραζιλία, και πιο συγκεκριμένα στο Ρίο ντε Τζανέιρο, εκεί όπου το ποδόσφαιρο είναι κάτι παραπάνω από ένα απλό παιχνίδι, και συμμετέχουν ομάδες άπορων ή κοινωνικά αποκλεισμένων ανθρώπων από 64 χώρες. Ποιες είναι οι ελπίδες της ελληνικής αποστολής; Αυτές που κινητοποιούν τους παίκτες και την ομάδα υποστήριξης από την πρώτη στιγμή της προετοιμασίας: η πίστη στην ομάδα και στις δυνατότητες του καθενός. Αυτό τονίζει και ο παίκτης της Εθνικής Αστέγων κ. Γιώργος Μιχαλόπουλος . «Είμαστε φίλοι, συμπαίκτες, άνθρωποι με δύσκολα αν και όχι απαραίτητα κοινά βιώματα» λέει. Ο Γιώργος θα ΄θελε η ελληνική συμμετοχή να ταυτιστεί «με τις έννοιες της φιλίας και της ανεκτικότητας. Να μεταδώσουμε στους προσωρινά και μόνο αντιπάλους, στον αγωνιστικό χώρο, ότι είμαστε φιλικοί και ανοιχτοί στις δικές τους εκμυστηρεύσεις ή δύσκολες και δυσάρεστες αναμνήσεις». Το τελευταίο ο Γιώργος το έχει βιώσει έντονα ως πρώην χρήστης ναρκωτικών που βρίσκεται ένα βήμα πριν από την ολοκλήρωση του προγράμματος απεξάρτησης στη θεραπευτική κοινότητα «18 άνω».

Προσμένει την εμπειρία της Βραζιλίας και των αγώνων στην πατρίδα της σάμπας και του «ωραίου παιχνιδιού» της Σελεσάο με αγωνία, αλλά και με την πεποίθηση ότι αυτή η εμπειρία θα αποδειχθεί όχι μόνο μοναδική, αλλά και ωφέλιμη για όλους. Και βέβαια περιμένει «πλήθος κόσμου να είναι συγκεντρωμένο στα γήπεδα, μιας και στο Ρίο δεν αγαπούν μόνο το ποδόσφαιρο, αλλά και αντιμετωπίζουν μεγάλα προβλήματα στέγασης των φτωχών και οι φαβέλες των πρόχειρων καταλυμάτων είναι ένα οξύ κοινωνικό πρόβλημα». Πάντως οι θετικές ειδήσεις για τον Γιώργο δεν σταματούν στη συμμετοχή στο Μουντιάλ Αστέγων. Πριν από λίγες ημέρες έγινε δεκτή η αίτηση εισαγωγής του σε δημόσιο ΙΕΚ προκειμένου να σπουδάσει Διαιτολογία και Διατροφή. Εξάλλου μετά τη Βραζιλία και την ολοκλήρωση του προγράμματος στη θεραπευτική κοινότητα, ο στόχος είναι «να ανοίξω το δικό μου σπιτικό, να βρω μια δουλειά και να κάνω ένα νέο ξεκίνημα στη ζωή». Το ποδόσφαιρο και η ενασχόληση με την Εθνική Ομάδα Αστέγων δεν πρόκειται να σταματήσει. «Εχω ήδη προτρέψει παιδιά στην κοινότητα να συμμετάσχουν στη νέα ομάδα, που θα αρχίσει να συγκροτείται στις αρχές του προσεχούς Νοεμβρίου. Οσο μπορώ και εγώ θα βοηθήσω, αλλά χρειάζεται και μια πιο γενικευμένη βοήθεια από

Πανηγυρίζοντας ένα γκολ στη διοργάνωση του Μουντιάλ Αστέγων της Μελβούρνης, το 2008. Η ελληνική ομάδα φιλοδοξεί να καταλάβει όσο το δυνατόν υψηλότερη θέση στους αγώνες που ξεκινούν αύριο στο Ρίο

φορείς και συλλόγους» καταλήγει. «Ζητούμενο είναι να βοηθηθούν τα παιδιά να ορθοποδήσουν στην ζωή τους, να αποκτήσουν αυτοπεποίθηση και ίσως να αποτελέσει η συμμετοχή και η κοινωνικοποίησή τους μια νέα αρχή στη ζωή», λέει από την πλευρά του ο δημοσιογράφος κ. Χρήστος Αλεφάντης, που έχει αναλάβει το οργανωτικό σκέλος της αποστολής. Πάντως οι αγωνιστικοί στόχοι δεν είναι αδιάφοροι. Ο πρώτος, να παίξει η ομάδα σύμφωνα με τις δυνατότητές της, να δώσει τον καλύτερό της εαυτό στη διάρκεια όλων των αγώνων. Ο δεύτερος, να καταταγεί η ομάδα σε υψηλότερη θέση από πέρυσι, όταν κατέλαβε την 24η στους αγώνες του Μιλάνου.

Η αγωνιστική προετοιμασία της ομάδας περιελάμβανε δίωρες προπονήσεις κάθε Κυριακή στο Δημοτικό Γήπεδο του Ρουφ. Οι προπονήσεις είχαν ξεκινήσει από τον περασμένο Νοέμβριο και ήταν πάντα ανοικτές για όσους θα ήθελαν να συμμετάσχουν. Και οι περισσότερες παρουσίες, ανεξάρτητα αν δεν κατάφεραν τελικά να στελεχώσουν την ομάδα λόγω των γραφειοκρατικών προβλημάτων έκδοσης ροζ κάρτας και ταξιδιωτικών εγγράφων, προέρχονταν κατά κύριο λόγο από πρόσφυγες και νεαρούς σε ηλικία μετανάστες. Η τελική επιλογή της οκτάδας που εκπροσωπεί την Ελλάδα και προπονεί ο κ. Σέργιος Μήλης έγινε όχι σύμφωνα με την αγωνιστική κατάσταση και το ταλέντο, αλλά με κοινωνικά κριτήρια. Με άλλα λόγια, ποιος από τους υποψήφιους παίκτες βρίσκεται στην πιο δυσχερή θέση ή έχει τις πιο μεγάλες ανάγκες προκειμένου το ταξίδι και τα διεξαγόμενα παιχνίδια να τον τονώσουν ψυχολογικά και να τον επανεντάξουν στην κοινωνική πραγματικότητα.

Η εθνική ομάδα περιμένει σήμερα να μάθει τους αντιπάλους της, στην κλήρωση η οποία διεξάγεται παραμονή έναρξης των αγώνων, ενώ αν κατορθώσει να καταταγεί ανάμεσα στις πρώτες τέσσερις ομάδες του ομίλου της θα περάσει στον δεύτερο γύρο αγώνων, αναζητώντας το κάτι καλύτερο από τη διοργάνωση του Μιλάνου και την εκεί 24η θέση κατάταξης.

Το Μουντιάλ Αστέγων σε αριθμούς

Πάθος για γκολ και για ένα καινούργιο ξεκίνημα στη ζωή. Φάση από αγώνα του Μουντιάλ Αστέγων, της ποδοσφαιρικής διοργάνωσης η οποία κινητοποιεί εφέτος ομάδες από 64 χώρες

Συμμετέχουν ομάδες από 64 χώρες. Εφέτος για πρώτη φορά υπάρχει εκπροσώπηση από την Παλαιστίνη,τη Νότια Κορέα και την Αϊτή.

Οι 64 ομάδες θα χωριστούν σε ομίλους των 8 αντιπάλων.Οι τέσσερις πρώτοι περνούν στους αγώνες κατάταξης 1-32 και οι τέσσερις επόμενοι στους αγώνες κατάταξης 33-64.

Ελληνική ομάδα λαμβάνει μέρος για 4η συνεχή χρονιά.Το 2009 (Μιλάνο)

κατετάγη 24η,το 2008 (Μελβούρνη)

30ή και το 2007 (Κοπεγχάγη) 34η.

Οι αγώνες διεξάγονται για οκτώ ημέρες (19-27 Σεπτεμβρίου) σε γήπεδα διαστάσεων 24 επί 16 μέτρα.

Κάθε ομάδα κατεβάζει τετράδα βασικών και τετράδα αναπληρωματικών παικτών.Οι αλλαγές στη 14λεπτη διάρκεια του κάθε αγώνα είναι απεριόριστες,όπως στο μπάσκετ.

Οι τρεις επόμενες διοργανώσεις Μουντιάλ Αστέγων έχουν ανατεθεί το 2011 στο Παρίσι,το 2012 στην Πόλη του Μεξικού και το 2013 στο Πόζναν της Πολωνίας.

Το παράδειγμα του Μπεμπέ

Κάποτε συμβαίνουν και θαύματα. Ο ήρωας των ποδοσφαιριστών των Ομάδων Αστέγων διεθνώς είναι ο 20χρονος Πορτογάλος Τιάγκο Μανουέλ Ντίας Κορέια, ο Μπεμπέόπως τον φωνάζουν στα γήπεδα- της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, όπου αγωνίζεται σήμερα. Ο Μπεμπέ μεγάλωσε στους δρόμους της Λισαβόνας. Γόνος μεταναστών από το Πράσινο Ακρωτήρι, εγκαταλείφθηκε πολύ μικρός, ζούσε πότε άστεγος και πότε σε ορφανοτροφείο. Κάποια στιγμή μπήκε στην Ομάδα Αστέγων της χώρας του και στο προηγούμενο Μουντιάλ Αστέγων ξεχώρισε με την Εθνική Πορτογαλίας. Η εκτόξευση στον έβδομο ουρανό του πορτογάλου πρώην άστεγου και νυν φερέλπιδος παίκτη της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ αποτελεί παράδειγμα για όλες τις ομάδες αστέγων ανά τον κόσμο. Οχι επειδή οι παίκτες τους έχουν την αυταπάτη ότι αύριο μεθαύριο θα παίζουν και αυτοί μπάλα στο «Ολντ Τράφορντ» ή στο «Σαντιάγο Μπερναμπέου» σε κάποιον από τους μεγάλους επαγγελματικούς ευρωπαϊκούς συλλόγους. Ο Μπεμπέ είναι η απόδειξη για κάτι άλλο, ακόμη πιο σημαντικό: Την πίστη στις δυνάμεις του αποκλεισμένου οικονομικά και κοινωνικά ατόμου, την αυτοεκτίμησή του, την εμπιστοσύνη στον ίδιο του τον εαυτό…