Η λιτότητα είναι εδώ, το χαρτζιλίκι… καταβαραθρώθηκε, αλλά η νεολαία απτόητη! Οι εικοσάρηδες της χώρας δεν θυσιάζουν τις συνήθειές τους για καμιά οικονομική κρίση. Αντίθετα έχουν βρει τρόπους να μην στερούνται ούτε την έξοδο ούτε τα ψώνια ούτε τις εκδρομές. Το επιβεβαιώνει η καθόλου ολιγομελής φοιτητοπαρέα της Στεφανίας, της Ζετίνας , της Γεωργίας, της Ελίνας, της Παναγιώτας, του Χρήστου, του Κώστα…
Τα παιδιά για να συμπληρώσουν το χαρτζιλίκι των γονέων τους δεν διστάζουν να κάνουν περιστασιακές δουλειές (προώθηση προϊόντων σε σουπερμάρκετ, σερβιτόροι σε καφέ κτλ.). Και ενώ η λέξη «ρεφενέ» δεν είναι της γενιάς τους, σίγουρα την κάνουν πράξη, αφού μοιράζονται τα έξοδα για όλα, κι όταν κάποιος δεν έχει, πληρώνουν οι υπόλοιποι! «Πριν από δύο- τρία χρόνια,μου έδιναν σχεδόν 20 ευρώ τη μέρα. Τώρα παίρνω 90 ευρώ την εβδομάδα και πολλά μου είναι» λέει η Γεωργία Θεσσαλονικέως, φοιτήτρια στο Ιστορικό- Αρχαιολογικό του Πανεπιστημίου Αθηνών. Παρ΄ ότι η… γονική επιχορήγηση «ψαλιδίστηκε», η νεαρή φοιτήτρια δεν το έβαλε κάτω. Αλλωστε έχει και τις φίλες της! «Αν για παράδειγμαθέλουμε να πάμε μια εκδρομή και εγώ δεν έχω χρήματα,ρωτάω ποια από τις φίλες μου μπορεί να μου δανείσει. Γενικάο κανόνας αυτής της παρέαςείναι πως οι άλλοι πληρώνουν για όποιον δεν έχει. Από 1 ευρώ για τον καφέμέχρι όσα χρειάζονται για να μη χάσει τις καλοκαιρινές διακοπές μαζί μας». Και η ίδια ένα καλοκαίρι που δεν υπολόγισε σωστά τα έξοδα, με δανεικά «έβγαλε» τις διακοπές στη Σίφνο. Μια άλλη φορά βέβαια ανέβαλε για αργότερα τα ψώνια που είχε προγραμματίσει, για να δανείσει στην Ελίνα που της έτυχε μια… έκτακτη ανάγκη, δηλαδή να κάνει ένα πολυπόθητο τατουάζ, για το οποίο οι γονείς δεν έδιναν ούτε σεντ!
Τελευταίως βέβαια η Ελίνα ανήκει στους προνομιούχους- και κατ΄ εξοχήν… δανειστές της παρέαςαφού βρήκε δουλειά part time και έχει πλέον εξασφαλισμένο ένα, έστω και μικρό, «μηνιάτικο». Το ίδιο ισχύει και για την Παναγιώτα Λέντζου , που έχει ανακηρυχθεί σε… εισοδηματία, αφού κερδίζει 400 ολόκληρα ευρώ από την ημιαπασχόληση σε ναυτιλιακή εταιρεία.
«Μπορώ να καλύψω τα προσωπικά έξοδα του μήνα και αν κάποια από τις κολλητές μου χρειαστεί χρήματα,της δανείζω ευχαρίστως.Και όταν ξεμείνω εγώ, τότε αρχίζω να τα ζητάω πίσω» λέει η 22χρονη φοιτήτρια του Πανεπιστημίου Πειραιά. Η ίδια μέθοδος ακολουθείται και για τα δώρα προς τους εορτάζοντες. «Βάζουμε ο καθένας από 20 ευρώ και παίρνουμε είτε ένα πιο ακριβό δώρο ή πολλά μικρά. Οι πιο τυχε ροί βέβαια είναι αυτοί που γιορτάζουν στις εκπτώσεις, αφού με τα ίδια λεφτά παίρνουν περισσότερα δώρα»!
Η παρέα σχεδιάζει αυτή την εποχή ένα ταξίδι στην Ισπανία. Για να καλύψουν τα έξοδα έκαναν οικονομία, ζήτησαν κάτι έξτρα από τους γονείς, προώθησαν προϊόντα σε σουπερμάρκετ, σέρβιραν πολλούς καφέδες. Και αν στην πορεία κάποιος «δεν βγαίνει», θα του δανείσουν οι άλλοι.
Τα δανεικά στη γενιά των 20άρηδων δεν δίνονται για να πληρωθεί ένας ληγμένος λογαριασμός. Το εξηγεί επακριβώς η Παναγιώτα: «Αν θέλω πολύ ένα ρούχο και δεν έχω λεφτά θα ζητήσω από τις φίλες μου. Κι αυτές ξέρουν ότι θα τους δανείσω εγώ όταν δεν έχουν να ψωνίσουν,να έρθουν στο σινεμά ή στην εκδρομή ή να πληρώσουν το ποτό τους».
Γενικά στις παρέες της νεολαίας όποιος έχει λεφτά πληρώνει και μόλις τους τελειώσουν, «πάμε στον επόμενο». Εννοείται ότι οι απαιτήσεις κυμαίνονται στο πλαίσιο των… φοιτητικών δυνατοτήτων (οι ακριβές αγορές καλύπτονται αποκλειστικά από τους γονείς) και εννοείται επίσης ότι- όπως λένε τα παιδιά – «δανεικά και αγύριστα δεν παίζουν»!
Σ τις παρέες της νεολαίας, σημασία δεν έχει πόσο θα πληρώσεις κάτι, αλλά ότι θα το μοιραστείς με τους φίλους σου. Ετσι τα κορίτσια και οι άλλοι φίλοι τους δεν στέκονται στα επώνυμα ρούχα ή στις… χλιδάτες διακοπές. «Αντί να πάμε πέντε μέρες διακοπές σε ξενοδοχείο και να ξοδέψουμε όλα μας τα λεφτά, προτιμούμε το κάμπινγκ. Ετσι γλιτώνουμε χρήματα και τα περισσότερα καλοκαίρια κάνουμε έναν ολόκληρο μήνα διακοπές» λέει η Παναγιώτα.
Αντίστοιχα, όταν βγαίνουν για ψώνια, αποφεύγουν συστηματικά τα επώνυμα καταστήματα – μία στο τόσο, βγαίνουν και με τις μαμάδες τους και τις… σπρώχνουν προς τα εκεί! Οταν έχουν να κάνουν αποκλειστικά με το δικό τους βαλάντιο, προτιμούν τα καταστήματα που προσφέρουν πληθώρα οικονομικών επιλογών και ντύνουν πλέον όλη τη νεολαία. «Οταν προτιμάμε τα πιο φθηνά, αγοράζουμε και πιο πολλά.Ετσι κάνουμε περισσότερες εμφανίσεις αντί να έχουμε ένα και πανάκριβο.Με τον ίδιο τρόπο διαλέγουμε και τα δώρα για την παρέα. Καλύτερα περισσότερα δώρα,παρά ένα που θα μας έχει “φάει” όλα μας τα λεφτά».
Βάζω το σπίτι, βάζετε τα «πολεμοφόδια»;
Η Ζετίνα δεν έχει μισθό, αλλά έχει σπίτι και αυτοκίνητο! Σημαντικό προνόμιο, αφού όλα τα υπόλοιπα μέλη της παρέας μένουν με τους γονείς τους και (θέλοντας και μη) δηλώνουν φανατικοί οπαδοί των μέσων μαζικής μεταφοράς. «Εχω το μοναδικό φοιτητικό σπίτι της παρέας, το οποίο έγινε στέκι μας. Είναι κι αυτός ένας τρόπος να περνάμε χρόνο μαζί, χωρίς να ξοδεύουμε πολλά» λέει η 23χρονη Ζετίνα Παπαφίλη, που σπουδάζει Οικονομικά στο Πανεπιστήμιο Πειραιά. Εκείνη βάζει το σπίτι (τα έξοδά του πληρωμένα από τους γονείς), οι άλλοι τα… «πολεμοφόδια». «Κάθε φορά που έρχονται, φέρνουν αναψυκτικά και σνακςπου πληρώνουν από κοινού. Κι αν παραγγείλουμε φαγητό, πάλι μοιραζόμαστε τον λογαριασμό».
Το ρεζερβουάρ του αυτοκίνητου της πάλι «ρεφενέ» γεμίζει.
