Η εντός και εκτός γηπέδων ανεξέλεγκτη δράση των οργανωμένων οπαδών έχει απασχολήσει κατ΄ επανάληψη το Κοινοβούλιο την τελευταία δεκαετία, ενώ με αφορμή την πάταξη της οπαδικής βίας ο αθλητικός νόμος 2725/1999 τροποποιήθηκε 11 φορές. Το 2002 η κυβέρνηση του ΠαΣοΚ προσπάθησε να θέσει κανόνες στη λειτουργία των συνδέσμων. Οριζε εποπτεύουσα Αρχή τη ΓΓΑ και υποχρέωνε τους συνδέσμους να τηρούν βιβλία εσόδων- εξόδων, να επισυνάπτουν καταστάσεις μελών και αποσπάσματα ποινικού μητρώου. Οι οπαδοί με τις ευλογίες των ΠΑΕ (και ΚΑΕ) συνέχισαν την ανεξέλεγκτη δράση, ενώ άρχισαν να λύνουν τις… διαφορές τους και εκτός γηπέδων, με αποκορύφωμα τη δολοφονία του Μιχάλη Φιλόπουλου το 2007 στην Παιανία.
Ο πρώην υφυπουργός Αθλητισμού κ. Γιώργος Ορφανός σε μια προσπάθεια να θέσει ομάδες και οπαδούς ενώπιον των ευθυνών τους εισηγήθηκε και η Βουλή μετέτρεψε σε ιδιώνυμα τα εντός και εκτός γηπέδων οπαδικά εγκλήματα. Το 2008, όμως, ο διάδοχός του κ. Γιάννης Ιωαννίδης αναθεώρησε την εν λόγω διάταξη δίνοντας μια δεύτερη ευκαιρία στους χούλιγκαν των γηπέδων. Παράλληλα νομοθέτησε ότι οι σύνδεσμοι δεν δικαιούνται να λαμβάνουν και να διακινούν εισιτήρια, ενώ οι ΠΑΕ υποχρεώθηκαν να ιδρύσουν λέσχες Φιλάθλων. Ωστόσο η πρόταση διάλυσης των συνδέσμων κρίθηκε αντισυνταγματική. Απαγορεύτηκε επίσης η οργανωμένη μετακίνηση και ο καθορισμός τμημάτων στις εξέδρες αποκλειστικά για τους οργανωμένους οπαδούς, ενώ ορίστηκε ότι οι καταδικασθέντες για αθλητικά εγκλήματα θα παρουσιάζονται στο αστυνομικό τμήμα της περιοχής τους την ώρα που παίζει η ομάδα τους και οι διοργανώτριες Αρχές θα τηρούν μητρώο παραβατών. Τι εφαρμόζεται από όλα αυτά; Ουσιαστικά τίποτε!
