«Δεν δηλώνω, δεν δηλώνω» φαίνεται να λένε οι πολίτες για τους ημιυπαίθριους χώρους, που μπορούν να «τακτοποιηθούν», βάσει του πρόσφατου νόμου. Αυτό τουλάχιστον προκύπτει από τον περιορισμένο αριθμό πολιτών που προσήλθαν ως τώρα στις πολεοδομίες, σχεδόν δύο μήνες μετά την ψήφιση του σχετικού νόμου, για να δηλώσουν την αυθαίρετη μετατροπή χρήσης ημιυπαίθριου, υπόγειου ή ισόγειου χώρου. Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι στην Πολεοδομία της Νομαρχίας Ανατολικής Αττικής, δηλαδή σε μια ευρύτατη περιοχή που βρίθει αυθαιρεσιών, προσήλθαν ως τώρα μόλις 30 ιδιοκτήτες ημιυπαίθριων! Αντίστοιχοι είναι οι αριθμοί για τις πολεοδομίες των Νομαρχιών Αθηνών, Δυτικής Αττικής και Πειραιά. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις, οι κλεισμένοι ημιυπαίθριοι, τα γκαράζ που άλλαξαν χρήση και έγιναν διαμερίσματα και η μετατροπή της χρήσης ισόγειων χώρων ανέρχονται σε 1,5 εκατομμύριο σε όλη τη χώρα. Από τις δηλώσεις των ιδιοκτητών αυτών το Δημόσιο ανέμενε έσοδα για το 2009 και το 2010 ύψους άνω των 4 δισ. ευρώ.
Οι δηλώσεις που έχουν υποβληθεί ως τώρα δείχνουν την απροθυμία των πολιτών να «τακτοποιήσουν» τους ημιυπαίθριους, απροθυμία στην οποία φαίνεται ότι συνέβαλαν και οι πρόσφατες δηλώσεις του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης κ. Γ. Παπανδρέου , σύμφωνα με τις οποίες το ΠαΣοΚ ως κυβέρνηση- εφόσον εκλεγεί στις 4 Οκτωβρίου- θα επανεξετάσει το θέμα της τακτοποίησης των ημιυπαίθριων.
Ε κτός αυτού, δυσχέρειες στις δηλώσεις των πολιτών φαίνεται να δημιουργούνται και από τις πολεοδομίες, καθώς οι υπάλληλοι προβάλλουν σειρά αποριών προς το ΥΠΕΧΩΔΕ και ζητούν πρόσθετα δικαιολογητικά από τους ιδιοκτήτες ακινήτων, ενώ ερμηνεύουν τον πρόσφατο νόμο για τους ημιυπαίθριους σε συνδυασμό με τον Γενικό Οικοδομικό Κανονισμό (ΓΟΚ), με αποτέλεσμα να αποκλείεται η «τακτοποίηση» πολλών κατηγοριών χώρων που άλλαξαν χρήση.
Σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες, υπάλληλοι των πολεοδομιών ζητούν από τους πολίτες πρόσθετα δικαιολογητικά, όπως είναι η κάτοψη του χώρου που άλλαξε χρήση, πέραν της κάτοψης του ορόφου που περιλαμβάνεται στην οικοδομική άδεια. Αυτό σημαίνει ότι ο ιδιοκτήτης τού προς τακτοποίηση χώρου πρέπει να συνεργαστεί με μηχανικό και φυσικά να τον πληρώσει.
* Αν ο ημιυπαίθριος αποτελεί συνέχεια κύριου χώρου, π.χ. του σαλονιού, δεν τον «τακτοποιούν», βασιζόμενοι στον ΓΟΚ, καθώς θεωρούν ότι επηρεάζεται ο φυσικός αερισμός και φωτισμός του χώρου. * Επίσης, ο κλεισμένος ημιυπαίθριος που έχει συρόμενη τζαμαρία και συρόμενο παντζούρι δεν «τακτοποιείται» εφόσον επηρεάζει την πρόσοψη του κτιρίου και βάσει του ΓΟΚ θεωρείται αυθαίρετος.
* Για τα γκαράζ που έχουν αλλάξει χρήση και δεν έγιναν κατοικίες αλλά καταστήματα διατυπώνεται η απορία ως τι τακτοποιούνται, αν στην περιοχή επιτρέπεται μόνον η κατοικία.
* Δεν «τακτοποιούνται» δώματα και σοφίτες που υπερβαίνουν τον όγκο του κτιρίου.
Φαίνεται ότι οι πολίτες προβληματίζονται τι να πράξουν: Να δηλώσουν τώρα ή όχι την αλλαγή χρήσης που έκαναν σε τμήμα ή και στο σύνολο της κατοικίας τους; Δηλαδή να «αυτοκαταγγείλουν» την παρανομία που έκαναν οι ίδιοι ή οι κατασκευαστές που τους πούλησαν το ακίνητο; Πάντως ο νόμος ισχύει και η εφαρμογή του είναι δικαίωμα των πολιτών.
«Τ ακτοποίηση δεν υπάρχει στη νομική γλώσσα» τονίζει ο β΄ αντιπρόεδρος του ΤΕΕ κ. Χρήστος Σπίρτζης. Και υπογραμμίζει ότι «από τη στιγμή που η αξιωματική αντιπολίτευση ανακοίνωσε ότι θα επανεξεταστεί το θέμα των ημιυπαίθριων, οι πολίτες δεν πρέπει να σπεύσουν να δηλώσουν τους υπό “τακτοποίηση” χώρους. Επί σειρά ετών πραγματοποιείται μια ομολογούμενη παρανομία με τη συμμετοχή όλων εις βάρος του περιβάλλοντος και η πολιτεία όχι μόνο το ανέχεται αλλά συμμετέχει στην παρανομία. Σήμερα ζούμε την πλήρη απαξία του σεβασμού της πολεοδομικής νομοθεσίας, του αρχιτεκτονικού σχεδιασμού, του περιβάλλοντος αλλά και της κοινωνικής ευαισθησίας των αναγκών του πολίτη. Παρακολουθούμε διάφορους κατασκευαστές να παροτρύνουν τους πολίτες να αγοράσουν νέα ακίνητα με τακτοποιημένες νέες αυθαιρεσίες και δεν ενδιαφέρεται κανείς γι΄ αυτό, ούτε το ΥΠΕΧΩΔΕ, ούτε η πολιτεία, ούτε οι δικαστικές αρχές. Το ίδιο το κράτος, με την τακτοποίηση των ημιυπαίθριων, παροτρύνει τους πολίτες να αποκτήσουν νέους αυθαίρετους χώρους. Πρόκειται για νόμο που εξυπηρετεί συγκεκριμένα συμφέροντα κατασκευαστών ακινήτων».
