Περισσότερα από 110.000

στρέμματα δασών και δασικής γης, αλλά και δημόσιες εκτάσεις, ακόμη και σε προστατευόμενες περιοχές, διεκδικούνται προς οικοδόμηση στην Αττική από 128 οικοδομικούς συνεταιρισμούς. Ωστόσο αξιώσεις σχεδόν στο 50% του Λεκανοπεδίου έχουν, σύμφωνα με τον πρώην γενικό διευθυντή Δασών, δασολόγο κ. Ελ. Φραγκιουδάκη, και δύο μονές: η Μονή Πεντέλης και η Μονή Πετράκη. «Ολος ο απελευθερωτικός αγώνας φαίνεται ότι έγινε για αυτές τις δύο μονές» λέει χαρακτηριστικά ο κ. Φραγκιουδάκης. Υπογραμμίζει μάλιστα ότι οι μονές αυτές, όπως και άλλες, εκμεταλλεύτηκαν το γεγονός της ίδρυσης του ΟΔΕΠ (Οργανισμού Διαχειρίσεως Εκκλησιαστικής Περιουσίας) περί το 1929, όταν εκλήθησαν να δηλώσουν άπαξ την εκποιητέα και διατηρητέα περιουσία τους, και δήλωσαν τεράστιες δασικές περιοχές ως ιδιοκτησία τους. Σύμφωνα όμως με το διάταγμα 17/29 του Νοεμβρίου του 1836 περί ιδιωτικών δασών, έπρεπε οι μονές να είχαν υποβάλει αιτήσεις για αναγνώριση δασών ως ιδιωτικών, κάτι που δεν έπραξαν. «Γι΄ αυτό έκτοτε διαχειρίζονταν ως αδιαφιλονίκητα εθνικά δάση. Ολα αυτά έγιναν με τη σύμπραξη και του κράτους, το οποίο επέτρεψε να δημοσιοποιηθούν σε ΦΕΚ (την περίοδο 1930-1932) οι παράνομες αυτές αξιώσεις αντί να τους υποδείξει να στραφούν στα αρμόδια πολιτικά δικαστήρια» .

Τα τελευταία χρόνια τρεις μεγάλες φωτιές έχουν καταστρέψει την Πεντέλη. Αξίζει να αναφερθεί ότι στην περιοχή που κάηκε το 2000 και πριν- όπου δραστηριοποιούνται πολλοί οικοδομικοί συνεταιρισμοί- δεν κηρύχθηκαν αναδασωτέες όλες οι καμένες εκτάσεις. Αλλά και το 2007 οι αρμόδιοι δεν είχαν δρομολογήσει τις απαραίτητες διαδικασίες εντός της προβλεπόμενης προθεσμίας, με συνέπεια 9.700 στρέμματα της Πεντέλης που έγιναν στάχτη να κινδυνέψουν να μείνουν εκτός αναδασωτέων εκτάσεων.

Oσον αφορά την καταστρεπτική πυρκαϊά των τελευταίων ημερών στη Βορειοανατολική Αττική, όλοι οι «ενδιαφερόμενοι», οι οποίοι γνωρίζουν τις αδυναμίες του θεσμικού πλαισίου για την κήρυξη των εκτάσεων ως αναδασωτέων, «ξέρουν καλά ότι ένα μέρος των δασικών εκτάσεων που κάηκαν δεν θα κηρυχθεί αναδασωτέο» τονίζει ο πρόεδρος της Πανελλήνιας Ενωσης Δασολόγων Δημοσίων Υπαλλήλων (ΠΕΔΔΥ) κ. Ν. Μπόκαρης. «Γνωρίζουν επίσης ότι τα αυθαίρετα που θα ανεγερθούν δεν θα κατεδαφιστούν (αφού έως σήμερα δεν έγινε καμία κατεδάφιση) και τα πρόστιμα που θα επιβληθούν δεν θα βεβαιωθούν για είσπραξη στις ΔΟΥ με την πρόβλεψη του νόμου 3208/03» επισημαίνει ο κ. Μπόκαρης.

Οι εκτάσεις των οικοδομικών συνεταιρισμών στην Αττική, σε πολλές περιπτώσεις εντός δασικών εκτάσεων, είναι διάσπαρτες στις περιοχές που επλήγησαν από την τελευταία καταστρεπτική πυρκαϊά, όπως σε Σταμάτα, Βίλια, Μαραθώνα, Νέα και Παλαιά Πεντέλη, Νέα Μάκρη, Πικέρμι, αλλά και στην υπόλοιπη Αττική, σε Καπανδρίτι, Ανάβυσσο, Κορωπί, Βάρη, Ραφήνα.

Οι περισσότεροι συνεταιρισμοί της Αττικής βρίσκονται στη Δυτική Αττική, κυρίως στο Πόρτο Γερμενό, στην Ψάθα και στο Αλεποχώρι. Στα Βίλια περίπου 20 συνεταιρισμοί έχουν 7.140 στρέμματα (δάση, δασικές, αλλά και αναδασωτέες εκτάσεις).

Στην άλλη πλευρά της Αττικής, όπως επισημαίνει ο κ. Φραγκιουδάκης, υπάρχουν η «Θεοτόκος» (223 στρέμματα) στη Ραφήνα, ο «Νέος Πόντος» στο Νταού Πεντέλης (από τις αρμόδιες υπηρεσίες χαρακτηρίζεται η έκταση ως χαλεπιού πεύκης/ διακατεχόμενη, όπου προέχει η διατήρηση του δάσους), «Η Ελληνική Πίνδος» (489 στρέμματα) σε έκταση που χαρακτηρίζεται διακατεχόμενη. Ο κ. Φραγκιουδάκης αναφέρει ότι δασικά προβλήματα υπάρχουν και με άλλους οικοδομικούς συνεταιρισμούς που έχουν απαιτήσεις εντός καμένων εκτάσεων ή που η προσπάθειά τους για δόμηση μπλοκάρεται από το διάταγμα για την προστασία του Πεντελικού.

Πάντως ορισμένοι οικοδομικοί συνεταιρισμοί στην Πεντέλη «κατάφεραν από τη δεκαετία του ΄70 να βάλουν τις εκτάσεις τους στο σχέδιο παράνομα» σημειώνει ο κ. Φραγκιουδάκης: «Τέτοιες είναι ο “ΑγιοςΣπυρίδων”, ο “Βουτζάς”, η “Καλλιτεχνούπολη” και η “Ιπποκράτειος Πολιτεία”» προσθέτει. Γενικότερα, όμως, η δόμηση σε δάση δημόσια ή ιδιωτικά για οικιστική χρήση αποκλείεται διότι δεν μπορεί να θεμελιωθεί δημόσιο συμφέρον, εφόσον υπάρχουν άλλες εκτάσεις μη δασικού χαρακτήρα να καλύψουν τον σκοπό αυτόν. «Ωστόσο έχει προωθηθεί διάταξη που δίνει τη δυνατότητα ανταλλαγής γης των οικοδομικών συνεταιρισμών με άλλες του Δημοσίου. Είναι όμως ανενεργή, μη εφαρμόσιμη, διότι το Δημόσιο δεν έχει συμπαγείς, μη δασικές εκτάσειςτόσο μεγάλες για ανταλλαγή ή ίσης αξίας» λέει ο πρώην γενικός διευθυντής Δασών.

Σύμφωνα με κοινή ανακοίνωση της ΠΕΔΔΥ και της Ενωσης Ελλήνων Δασοπόνων Δημοσίων Υπαλλήλων (ΕΕΔΔΥ), η επούλωση των πληγών και η αποκατάσταση του φυσικού περιβάλλοντος στην πληγωμένη Ανατολική Αττική απαιτεί ισχυρή πολιτική βούληση για:

* την αλλαγή του αντιδασικού θεσμικού πλαισίου και την κήρυξη όλων των καμένων εκτάσεων ως αναδασωτέων· * την πρόληψη και τον έλεγχο των καταπατήσεων των καμένων εκτάσεων (με τη θεσμοθέτηση ειδικής υπηρεσίας που θα κατεδαφίζει άμεσα τα κτίσματα στις καμένες εκτάσεις), καθώς και την πρόσληψη του απαραίτητου προσωπικού για τον έλεγχο και τη φύλαξη των δασών· * τον μακροχρόνιο σχεδιασμό και τη χρηματοδότηση εκτεταμένων προγραμμάτων αναδάσωσης στις διπλοκαμένες εκτάσεις της Αττικής- τουλάχιστον 60.000

στρέμματα είναι διπλοκαμένα και θα απαιτηθεί πίστωση 30-40 εκατ. ευρώ σε μία πενταετία.

Τέλος, οι έλληνες δασολόγοι και δασοπόνοι σημειώνουν ότι απαιτείται πολιτική βούληση για την αναδιοργάνωση, τη στελέχωση και τον εξοπλισμό της Δασικής Υπηρεσίας, ώστε να μπορέσει να λειτουργήσει ένας σύγχρονος, αξιόπιστος και αποτελεσματικός μηχανισμός, με ξεκάθαρες αρμοδιότητες, επιστημονικό προσωπικό και επαρκείς πόρους, ο οποίος θα διαχειρίζεται αειφορικά και θα προστατεύει αποτελεσματικά το δασικό οικοσύστημα και το φυσικό περιβάλλον.

Απειλήθηκαν αρχαιότητες στον Ραμνούντα
Ρίψεις νερού από ελικόπτερα, χερσαίες πυροσβεστικές δυνάμεις και πολλοί εθελοντές-κάτοικοι της περιοχής απέτρεψαν τελικώς αργά χθες το μεσημέρι την προσέγγιση της φωτιάς στον αρχαιολογικό χώρο του Ραμνούντα στην Ανατολική Αττική, ενώ μεγάλη βοήθεια προσφέρθηκε και από την παρακείμενη Ναυτική Βάση. Από νωρίς το πρωί βρισκόταν στην περιοχή κλιμάκιο του υπουργείου Πολιτισμού με τον γενικό γραμματέα κ. Θ. Δραβίλλα και την προϊσταμένη της Β΄ Εφορείας Αρχαιοτήτων κυρία Ιωάννα Δρακωτού, με εντολή των οποίων έγινε νέα αποψίλωση του αρχαιολογικού χώρου για την παρεμπόδιση επέκτασης της πυρκαϊάς μέσα στα αρχαία. Πόσο μάλλον που ο Ραμνούς βρίσκεται σε μια μικρή, απόκρημνη πλαγιά πάνω από τη θάλασσα και λόγω αυτής της γεωμορφολογίας δεν υπάρχει δυνατότητα εισόδου σε οχήματα. Μεγαλύτερος μάλιστα υπήρξε ο κίνδυνος για την αρχαιολογική αποθήκη καθώς η φωτιά κατευθυνόταν προς αυτήν απειλώντας να καταστρέψει σπουδαιότατα αρχαία ευρήματα που έχουν προκύψει από τις ανασκαφές και φυλάσσονται εκεί. Για την ιστορία, τέλος, υπενθυμίζεται ότι ένα τμήμα 968 στρεμμάτων της κηρυγμένης Α Ζώνης προστασίας του αρχαιολογικού χώρου του Ραμνούντα περιλαμβανόταν, ως «άρτιο και οικοδομήσιμο» (!) στα γνωστά συμβόλαια της υπόθεσης των Βατοπαιδινών.

Τεράστιος υπήρξε ο κίνδυνος όμως και για το Αρχαιολογικό Μουσείο του Μαραθώνα από τη φωτιά που το πλησίασε την Κυριακή από βορρά όπου βρίσκεται ένα μικρό δάσος. Για τον λόγο αυτόν η κυρία Δρακωτού προχώρησε με πρόσληψη έκτακτων εργατών στην κατασκευή αντιπυρικών ζωνών ώστε να ανακόψουν την πορεία της πυρκαϊάς. Για πολλές ώρες πάντως η κατάσταση στην περιοχή ήταν ανεξέλεγκτη και κανείς σήμερα δεν θέλει να σκέπτεται την καταστροφή της αρχαίας πολιτιστικής κληρονομιάς που θα συντελούνταν σε περίπτωση μη αναχαίτισης της φωτιάς.