Ακόμη και στα πιο σύνθετα θέματα, όπως υπογραμμίζουν διακεκριμένοι επιστήμονες, συνήθως οι απαντήσεις είναι απλές. Του λόγου το αληθές επιβεβαιώνει η πυρκαϊά της Πεντέλης. Στο ερώτημα «γιατί κάηκε η Αττική», όλα τα στοιχεία συνηγορούν στην άποψη ότι η αμέλεια, η βλακεία κατ΄ άλλους, που επέδειξαν τα στελέχη των αρμοδίων υπηρεσιών, ήταν εγκληματική. Ενα είναι βέβαιο πλέον. Για την πρωτοφανή περιβαλλοντική καταστροφή της πρωτεύουσας δεν υπάρχουν άλλοθι ούτε για την κυβέρνηση ούτε για τις αρμόδιες υπηρεσίες δασοπυρόσβεσης.

Σημείο αναφοράς αποτελεί η κακή εκτίμηση της πυρκαϊάς που εκδηλώθηκε σε δύσβατη περιοχή στη θέση Μαύρο Βουνό στο Γραμματικό το βράδυ της περασμένης Παρασκευής. Οι δυνάμεις της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας που έσπευσαν στο σημείο λίγο πριν από τις 9 το βράδυ της Παρασκευής δεν σήμαναν συναγερμό. Εκτίμησαν ότι μπορούσαν να θέσουν υπό έλεγχο τη φωτιά που ξέσπασε σε κοντινή απόσταση από την περιοχή όπου πρόκειται να δημιουργηθεί χώρος υγειονομικής ταφής. Αν και οι επικεφαλής του κλιμακίου της Πυροσβεστικής ενημέρωσαν το Συντονιστικό Κέντρο, υποτίμησαν τους κινδύνους που εγκυμονούσε η φωτιά στο Γραμματικό.

Οταν το πρωί του Σαββάτου οι αρμόδιοι ξύπνησαν, διαπίστωσαν ότι η φωτιά είχε φτάσει στην κορυφογραμμή της Πεντέλης. Κατά την προσφιλή έκφραση των πυροσβεστών «η φωτιά είχε πετάξει», εν αντιθέσει με τα εναέρια μέσα δασοπυρόσβεσης, τα οποία, λόγω της αβελτηρίας των υπευθύνων του Πυροσβεστικού Σώματος, παρέμεναν καθηλωμένα στη βάση τους.

Στις 6.30 το πρωί του Σαββάτου η αναγνωριστική πτήση που πραγματοποίησε ελικόπτερο της Πυροσβεστικής στο Γραμματικό επιβεβαίωσε τη μεγάλη έκταση της πυρκαϊάς, η οποία, λόγω των ανέμων, εξαπλωνόταν με μεγάλη ταχύτητα προς κάθε κατεύθυνση. Ηταν όμως αργά. Οταν η ηγεσία του Πυροσβεστικού Σώματος έσπευσε με επείγον σήμα να ζητήσει από το Γενικό Επιτελείο Αεροπορίας (ΓΕΑ) την επέμβαση των πυροσβεστικών αεροσκαφών, είχαν χαθεί πολλές πολύτιμες ώρες. Βοηθούντων των ισχυρών ανέμων η φωτιά είχε λάβει ανεξέλεγκτες διαστάσεις.

«Αν το βράδυ της Παρασκευής επενέβαιναν οι κατάλληλες επίγειες δυνάμεις, τα πράγματα θα ήταν σήμερα διαφορετικά» τόνισε στο «Βήμα» στέλεχος της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας. «Το πρωί του Σαββάτου όμως, όταν η φωτιά είχε φτάσει στην κορυφή του βουνού, ακόμη και τα διπλάσια πτητικά μέσα να είχαμε στη διάθεσή μας, λίγα πράγματα θα άλλαζαν» .

Με νωπές ακόμη τις μνήμες των πυρκαϊών του 2007, όταν αρχικώς η Πάρνηθα και στη συνέχεια η Ηλεία και η Μεσσηνία παραδόθηκαν στις φλόγες, άλλοθι δεν μπορεί να υπάρξουν για τα αρμόδια κυβερνητικά στελέχη, την Πυροσβεστική και τις λοιπές υπηρεσίες Πολιτικής Προστασίας.

Οι πολίτες του Διόνυσου, της Πεντέλης, της Ανθούσας, του Γραμματικού, του Βαρνάβα, του Πικερμίου, της Παλλήνης, του Μαραθώνα, του Γέρακα και της Σταμάτας που επί τρεις ημέρες πάλευαν με τις φλόγες, τον μαύρο καπνό και τον φρικτό συριγμό του καιόμενου δάσους, απαιτούν να υπάρξει καταλογισμός ευθυνών.

Κάποιοι άλλοι με θυμό μνημονεύουν τον διάσημο επιστήμονα που διατύπωσε τη θεωρία όχι μόνο της σχετικότητας, αλλά και της βλακείας. «Δύο πράγματα είναι άπειρα:το Σύμπαν και η ανθρώπινη βλακεία. Και για το Σύμπαν δεν είμαι απόλυτα σίγουρος»!

O ορισμός πάει γάντι στην υπόθεση της προστασίας των δασών της χώρας και του ελληνικού συστήματος δασοπυρόσβεσης. Αρκεί να καταγραφεί η ακολουθία των εγκληματικών λαθών και των τραγικών παραλείψεων που σημειώνονται πριν αλλά και μετά από κάθε μεγάλη πυρκαϊά. Οπως τώρα που αρμόδια κυβερνητικά στελέχη, θέλοντας να δείξουν την αποφασιστικότητά τους, τροφοδοτούν την επικαιρότητα με γλαφυρά αποφθέγματα. Οπως το «άπαξ δάσος, πάντα δάσος».

Εχουν περάσει δέκα χρόνια από τότε που η Πυροσβεστική Υπηρεσία ανέλαβε εξ ολοκλήρου την ευθύνη του έργου της δασοπυρόσβεσης. Και όμως ακόμη και σήμερα, ακόμη και μετά τις φωτιές στην Ηλεία που στοίχισαν τη ζωή σε 80 πολίτες, δεν έχει γίνει κανένας ειδικός επιχειρησιακός σχεδιασμός, ο οποίος θα λάβει υπόψη τα γεωμορφολογικά χαρακτηριστικά της χώρας και την υπάρχουσα κατανομή του προσωπικού της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας.

Ενώ επί παραδείγματι οι φωτιές στη Βόρεια Ελλάδα είναι πολύ λιγότερες σε σχέση με τη Νότια Ελλάδα και τις νησιωτικές περιοχές, το οργανόγραμμα δεν έχει αλλάξει από τη Μεταπολίτευση. Το βαθύ κράτος της Ελλάδας δείχνει αδύναμο να μετακινηθεί, να καλύψει τις εποχικές ανάγκες της χώρας. Μόνον όταν συμβεί το κακό τρέχουν ατάκτως από κάθε γωνιά της Ελλάδας να σβήσουν τις φωτιές που άναψαν οι ίδιοι με την απρονοησία τους.