29 Ιουλίου 1969. Εχοντας ήδη κάνει τα πρώτα βήματα στη Σελήνη ο Νιλ Αρμστρονγκ στρέφεται και φωτογραφίζει τον συνταξιδιώτη του Εντουιν «Μπαζ» Ολντριν καθώς αυτός κατεβαίνει τη σκάλα της σεληνακάτου (η φωτογραφία κάτω). Πώς μπορεί να περιγράψει κανείς τι νιώθει ένας γήινος που πατάει για πρώτη φορά το πόδι του στο Φεγγάρι; Η προσσελήνωση των δύο αστροναυτών φαινόταν τόσο εξωπραγματική την εποχή εκείνη ώστε για χρόνια μετά οπαδοί των θεωριών συνωμοσίας πίστευαν ότι επρόκειτο για ένα καλοστημένο «κόλπο» της αμερικανικής Διαστημικής Υπηρεσίας με σκηνικό την έρημο της Αριζόνας.

Την επιτυχημένη αποστολή «Απόλλων 11» θα ακολουθούσαν ακόμη πέντε ως το 1972, οπότε η ΝΑSΑ διέκοψε το πρόγραμμα των επανδρωμένων πτήσεων και στη συνέχεια περιόρισε το ενδιαφέρον της στην εξερεύνηση της Σελήνης με άλλους τρόπους. Η αμερικανική σημαία εξακολουθεί να μένει μόνη, καρφωμένη σε μια απόκοσμη ακινησία στο σεληνιακό τοπίο, εφόσον καμία άλλη χώρα δεν έχει στείλει ως σήμερα αστροναύτες της στον δορυφόρο της Γης.

Στο μέλλον όμως το Φεγγάρι αναμένεται να δεχθεί ξανά την ανθρώπινη επίσκεψη. Πριν από τρία χρόνια οι Ηνωμένες Πολιτείες εξήγγειλαν επίσημα την πρόθεσή τους να επαναλάβουν μια επανδρωμένη διαστημική πτήση στη Σελήνη: έχει προγραμματιστεί για το 2020 και θεωρείται ένα «τεστ» για τη μεγάλη φιλοδοξία της ΝΑSΑ, την αποστολή ανθρώπων στον Αρη μέσα στις επόμενες δεκαετίες. Ανεπίσημα μεν αλλά διά στόματος ανώτατου αξιωματούχου της ανάλογα σχέδια έχουν ανακοινωθεί και από την Κίνα. Σύμφωνα με δηλώσεις του επικεφαλής του σεληνιακού ερευνητικού προγράμματός της, η κινεζική Διαστημική Υπηρεσία προγραμματίζει την πρώτη επανδρωμένη αποστολή της για το 2010 με μακροπρόθεσμο στόχο την εγκατάσταση μιας βάσης στη Σελήνη. *