Η κρατούσα θεωρία για την εξαφάνιση των δεινοσαύρων αναφέρει ότι υπεύθυνος για αυτή είναι ένας τεράστιος αστεροειδής που έπεσε στη Γη πριν από περίπου 66 εκ. έτη. Οι επιστήμονες έχουν αποδεχτεί ότι ο αστεροειδής αυτός έπεσε σε μια περιοχή του σημερινού Μεξικού και πριν από λίγα χρόνια εντοπίστηκε ένας υποθαλάσσιος κρατήρας ο οποίος πιστεύεται ότι αυτός που άνοιξε ο αστεροειδής κατά την πτώση του. Επιστημονική ομάδα από τις ΗΠΑ και τη Βρετανία ξεκίνησε μια φιλόδοξη επιχείρηση γεώτρησης για να φτάσουν στον κρατήρα που βρίσκεται σε βάθος 1.300 μέτρων κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας. Οπως ανακοινώθηκε η γεώτρηση ολοκληρώθηκε με επιτυχία και οι ερευνητές έχουν ήδη στα χέρια τους δείγματα του κρατήρα τα οποία θα αναλύσουν.
Η προσπάθεια
Η επιχείρηση γεώτρησης στον Κρατήρα Τσικξουλούμπ στον Κόλπο του Μεξικού, χαρακτηρίζεται ήδη ως μια μεγάλη επιτυχία. Οι ερευνητές μέσα σε επτά εβδομάδες έφθασαν σε βάθος περίπου 1.300 μέτρων και έλαβαν γεωλογικά δείγματα, τα οποία θα αναλύσουν στα εργαστήριά τους, ρίχνοντας έτσι περισσότερο φως στο τι συνέβη.
«Υπήρξε μια μεγάλη επιτυχία. Φθάσαμε βαθύτερα από ό,τι είχα φαντασθεί ότι θα κάναμε» δήλωσε ο επικεφαλής της αποστολής Ντέιβ Σμιθ της Βρετανικής Γεωλογικής Υπηρεσίας. Η αποστολή διοργανώθηκε από την ευρωπαϊκή κοινοπραξία ωκεάνιων γεωτρήσεων European Consortium for Ocean Research Drilling (ECORD) και από το διεθνές ερευνητικό πρόγραμμα International Ocean Discovery Program (IODP).
Τα δείγματα από τη γεώτρηση, που φυλάσσονται πλέον σε ένα κοντέινερ με ψύξη, θα σταλούν αρχικά σε ένα αμερικανικό εργαστήριο, όπου θα αναλυθεί η εσωτερική δομή τους με τομογραφίες και άλλες μεθόδους. Στη συνέχεια, θα μεταφερθούν στη Βρέμη της Γερμανίας, όπου τα 33 μέλη της επιστημονικής ομάδας από πολλές χώρες θα τα υποβάλουν σε μια σειρά τεστ. Τελικά, τα ευρήματα θα καταλήξουν στο Τέξας, όπου κάθε ενδιαφερόμενος επιστήμονας θα έχει πρόσβαση σε αυτά.
Ο κρατήρας
Εκτιμάται ότι η τρύπα στον φλοιό της Γης, που δημιουργήθηκε από τον αστεροειδή διαμέτρου πιθανώς 18 χιλιομέτρων, είχε αρχικά διάμετρο 100 χιλιομέτρων και βάθος 30 χλμ. Η μετέπειτα κατάρρευση και των γειτονικών εδαφών διεύρυνε τον κρατήρα στα 200 χλμ. Σήμερα το μεγαλύτερο μέρος του κρατήρα είναι θαμμένο στο βυθό του Κόλπου του Μεξικό, κάτω από ιζήματα πάχους 600 μέτρων.
Τα υλικά που θα εκτοξεύθηκαν στον ουρανό, μετά την κατακλυσμική πρόσκρουση, θα σκοτείνιασαν τη Γη επί μήνες, θα πάγωσαν τη θερμοκρασία και θα προκάλεσαν την εξαφάνιση πολλών άλλων ειδών, πέρα από τους δεινόσαυρους, οι οποίοι ήδη είχαν προβλήματα επιβίωσης.
Newsroom ΔΟΛ
