Δύο νέες μελέτες για το ιστορικότερο μνημείο της Βρετανίας, το Στόουνχεντζ, αναζωπυρώνουν το ενδιαφέρον για το μυστηριώδες κυκλικό κτίσμα.
Τα πετρώματα
Τον γύρο του κόσμου έκανε πριν λίγες μέρες μια ανακοίνωση ομάδας ερευνητών οι οποίοι ανακάλυψαν πετρώματα στην Ουαλία τα οποία έμοιαζαν να είχαν κοπεί με τεχνητό τρόπο ώστε να δημιουργηθούν μεγάλιθοι. Σύμφωνα με τους ερευνητές οι μεγάλιθοι που κόπηκαν από τα πετρώματα ήταν πανομοιότυποι με αυτούς του μνημείου στο Στόουνχεντζ.
Με δεδομένο ότι έχει αποδειχτεί ότι στην περιοχή που βρίσκεται το μνημείο δεν υπήρχαν πετρώματα και υλικά για την κατασκευή του μνημείου οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι οι μεγάλιθοι του Στόουνχεντζ χρησιμοποιήθηκαν αρχικά για την κατασκευή ενός μνημείου στην Ουαλία και αργότερα μεταφέρθηκαν σε απόσταση 220 χλμ για να κατασκευαστεί το μνημείο που γνωρίζουμε σήμερα. Βέβαια οι ερευνητές δεν δίνουν κάποια εξήγηση για το πώς οι αρχαίοι κάτοικοι της Βρετανίας κατάφεραν να μετακινήσουν σε τόσο μεγάλη απόσταση τους μεγάλιθους.
Οι παγετώνες
Τον ισχυρισμό των ερευνητών αντικρούει μια ομάδα αρχαιολόγων η οποία με άρθρο τους στην επιθεώρηση «Archaeology in Welsh», Οι αρχαιολόγοι υποστηρίζουν ότι οι τρύπες και τα κοψίματα στα πετρώματα είναι φυσικοί σχηματισμοί και δεν προέρχονται από εκεί οι μεγάλιθοι του Στόουνχεντζ.
Οι αρχαιολόγοι σημειώνουν ότι πράγματι όλα τα ευρήματα στο Στοουνχεντζ παραπέμπουν στο ότι τα υλικά κατασκευής του μνημείου προέρχονται από την Ουαλία. Υποστηρίζουν ότι οι μεγάλιθοι βρίσκονταν στην Ουαλία πριν από πολλές εκατοντάδες εκ. έτη σε περιοχές που υπήρχαν παγετώνες. Σύμφωνα με τους αρχαιολόγους πριν από περίπου 500 εκ. έτη υπήρξαν κλιματικές αλλαγές οι οποίες υποχρέωσαν τους παγετώνες πάνω στους οποίους βρίσκονταν οι μεγάλιθοι να μετακινηθούν καταλήγοντας τελικά στην περιοχή που βρίσκεται σήμερα το μνημείο.
