Αμερικανοί ερευνητές δημιούργησαν στο εργαστήριο έναν ζωντανό σκελετικό μυ, ο οποίος, εκτός του ότι συστέλλεται γρήγορα και με δύναμη, μπορεί να αυτοθεραπευθεί, σε περίπτωση που τραυματιστεί, σύμφωνα με στοιχεία που δημοσιεύθηκαν στην επιθεώρηση Proceedings of the National Academy of Sciences.

Δοκιμές σε πειραματόζωα

Αν και προς το παρόν ο μυς έχει δοκιμαστεί μόνον σε πειραματόζωα, εκτιμάται ότι ανοίγει τον δρόμο για την ανάπτυξη μυών εργαστηριακά καλλιεργημένων, οι οποίοι θα χρησιμοποιούνται για την αποκατάσταση τραυμάτων.

Οι ερευνητές του Πανεπιστημίου Ντιουκ, με επικεφαλής τον αναπληρωτή καθηγητή Βιοϊατρικής Μηχανικής Νενάντ Μπουρσάκ, τοποθέτησαν τον καλλιεργημένο μυ σε ποντίκι και παρακολούθησαν σε πραγματικό χρόνο την ενσωμάτωσή του στο σώμα του πειραματόζωου, την ωρίμανση και, τελικά, την ομαλή λειτουργικότητά του.

Ιδιότητες των φυσικών σκελετικών μυών

«Ο μυς που δημιουργήσαμε, αντιπροσωπεύει μια σημαντική πρόοδο. Είναι η πρώτη φορά που ένας δημιουργημένος στο εργαστήριο μυς συστέλλεται τόσο δυνατά, όσο ένας φυσικός σκελετικός μυς», εξηγεί ο δρ Μπουρσάκ. Όπως έδειξαν οι δοκιμές στο εργαστήριο, ο νέος μυς είναι τουλάχιστον δέκα φορές πιο δυνατός από οποιονδήποτε άλλο μυ έχει δημιουργηθεί εργαστηριακά στο παρελθόν.

Η δημιουργία του μυός βασίζεται σε εξελιγμένες μυϊκές ίνες και σε μυϊκά βλαστικά κύτταρα. Κάθε «τεχνητός» μυς διαθέτει μια εφεδρεία από δορυφορικά βλαστικά κύτταρα, τα οποία βρίσκονται σε ετοιμότητα για να αναλάβουν την αποκατάσταση τυχόν βλάβης, «πυροδοτώντας» τη διαδικασία της αναγέννησης του κατεστραμμένου μυϊκού ιστού.

Αποκατάσταση των βλαβών από εφεδρικά βλαστοκύτταρα

Αρχικά στο εργαστήριο, οι επιστήμονες προκάλεσαν βλάβη στον μυ με ισχυρή τοξίνη από δηλητήριο φιδιού και επιβεβαίωσαν ότι τα εφεδρικά βλαστοκύτταρα αποκατέστησαν τη ζημιά. Στη συνέχεια, οι ερευνητές εμφύτευσαν τον μυ στο ποντίκι και επιβεβαίωσαν ότι αναπτύχθηκαν σε αυτόν αιμοφόρα αγγεία, ώσπου τελικά απέκτησε την ίδια δύναμη με τους φυσιολογικούς μυς του πειραματόζωου.

Το επόμενο βήμα θα είναι να διεξαχθούν πειράματα για να διαπιστωθεί αν ο βιομιμητικός μυς, όταν βρίσκεται τοποθετημένος σε πειραματόζωο, μπορεί να αποκαταστήσει μόνος του τις τυχόν μυϊκές βλάβες και ασθένειες, όπως έχει ήδη αποδειχτεί ότι είναι σε θέση να κάνει σε εργαστηριακές συνθήκες.