Το κάνουμε κάθε μέρα: βλέπουμε κάτι που χρειαζόμαστε ή μας αρέσει και αυτομάτως κινούμε τα χέρια μας προς την κατεύθυνσή του. Αυτό ακριβώς κάνουν και τα κοντινά εξελικτικά ξαδέλφια μας, οι πίθηκοι. Ετσι, ερευνητές του Πανεπιστημίου Ουόσιγκτον στο Σεντ Λούις των ΗΠΑ μελέτησαν ενδελεχώς την ενεργότητα των εγκεφάλων πιθήκων όταν έκαναν αντίστοιχες κινήσεις.
Όπως περιγράφουν σε άρθρο τους στην επιστημονική επιθεώρηση «Science», ο Τόμας Πιρς και ο Ντάνιελ Μοράν εκπαίδευσαν αρχικά δύο πιθήκους ώστε αυτοί να είναι σε θέση να πραγματοποιούν μια σειρά από ασκήσεις που γίνονταν με τη βοήθεια υπολογιστή. Οι ασκήσεις περιελάμβαναν το να αγγίξουν τα πειραματόζωα το αντικείμενο που έβλεπαν στην οθόνη, ή να αγγίξουν ένα άλλο σημείο δίπλα στο αντικείμενο.
Διαβάζοντας τον εγκέφαλο
Μελετώντας τον ραχιαίο προκινητικό φλοιό του εγκεφάλου των πειραματοζώων, την περιοχή δηλαδή στην οποία αποδίδεται η αντίληψη της κίνησης, οι δύο ερευνητές μπόρεσαν να αποκωδικοποιήσουν τις νευρωνικές διεργασίες που συνδέονταν με τις συνιστώσες της σχεδιαζόμενης κίνησης, όπως η γωνία από την οποία θα προσεγγιζόταν το αντικείμενο, η θέση του χεριού αλλά και ο προσδιορισμός του τελικού στόχου.
Τα ευρήματα των δύο επιστημόνων θα μπορούσαν μια μέρα να αξιοποιηθούν για τη δημιουργία προσθετικών άκρων τα οποία θα κινούνται με τη σκέψη, πράγμα που όπως αποκάλυψαν ήταν ο λόγος για τον οποίο πραγματοποίησαν την έρευνα. Αν και θα απαιτηθεί χρόνος για την υλοποίηση ενός τέτοιου επιτεύγματος, αξίζει να σημειωθεί ότι οι δύο πίθηκοι χρησιμοποιούσαν διαφορετικές στρατηγικές για την προσέγγιση του στόχου και πως οι ερευνητές ήταν σε θέση να προβλέψουν την κάθε προσέγγιση «διαβάζοντας» την εγκεφαλική ενεργότητα των πειραματοζώων.
