Στις στέπες της δυτικής Ευρασίας φαίνεται ότι εξημερώθηκαν τα άγρια άλογα πριν από περίπου 6.000 χρόνια, υποστηρίζει νέα γενετική μελέτη βρετανών επιστημόνων.
Όπως εξηγούν οι ειδικοί του Πανεπιστημίου του Κέιμπριτζ με δημοσίευσή τους στην επιθεώρηση «Proceedings of the National Academy of Sciences» (PNAS) τα ήμερα πλέον άλογα στη συνέχεια πέρασαν στην Ευρώπη και στην Ασία, ενώ στο δρόμο τους αναπαράχθηκαν εκ νέου με άγριες φοράδες, «ανακατεύοντας» για άλλη μια φορά το γενετικό υλικό τους.
Το μυστήριο της εξημέρωσης
H καταγωγή των εξημερωμένων αλόγων απασχολεί τους επιστήμονες εδώ και δεκαετίες. Αρχαιολογικά ευρήματα, είχαν ήδη δείξει ότι η «γέννηση» των ήμερων αλόγων είχε πιθανότατα λάβει χώρα στις στέπες της Ευρασίας – σε περιοχές της σημερινής Ουκρανίας, της νοτιοδυτικής Ρωσίας και του δυτικού Καζακστάν.
Προκειμένου να ρίξουν περισσότερο φως στο μυστήριο, οι ερευνητές από το τμήμα Ζωολογίας του βρετανικού πανεπιστημίου, χρησιμοποίησαν δείγματα γενετικού υλικού περισσότερων από 300 αλόγων, από 12 διαφορετικές περιοχές των ευρασιατικών στεπών.
Εντυπωσιακά ευρήματα
Με τη βοήθεια υπολογιστικών μοντέλων, διαπίστωσαν ότι ο αρχαίος πρόγονος του οικόσιτου αλόγου, ο λεγόμενος Equus ferus, «βγήκε» από την ανατολική Ευρασία, από όπου και καταγόταν, και προχώρησε προς άλλες περιοχές πριν από περίπου 160.000 χρόνια.
Τα ευρήματά τους μάλιστα, υποδεικνύουν ότι ο εξαφανισμένος πλέον άγριος πρόγονος, εξημερώθηκε για πρώτη φορά στο ανατολικό τμήμα των ευρασιατικών στεπών πριν από περίπου 6.000 χρόνια. Κατά το «ταξίδι» του όμως στην ευρύτερη Ευρασία, αναπαράχθηκε και πάλι με άγρια ζώα.
Το «πάντρεμα» άγριων και ήμερων
Ενώ προηγούμενες μελέτες που είχαν γίνει μέχρι σήμερα ανέλυαν το μιτοχονδριακό DNA που κληροδοτείται από τη μητέρα, η τελευταία μελέτη ανέλυσε το γενετικό υλικό και από τους δύο γονείς.
«Η μελέτη μας δείχνει καθαρά ότι ο πρώτος πληθυσμός των οικόσιτων αλόγων εντοπιζόταν στο ανατολικό τμήμα των ευρασιατικών στεπών, μια περιοχή όπου είχαν βρεθεί και τα αρχαιολογικά ευρήματα που αφορούσαν τα ζώα αυτά» αναφέρει η δρ Βέρα Γουόρμουθ.
«Παρατηρήσαμε ωστόσο, ότι η εξημέρωση του αλόγου διέφερε από εκείνη οποιουδήποτε άλλου είδους, καθώς στην πορεία υπήρξαν αρκετές προσμίξεις με άγρια άλογα. Η συνεχής εισροή νέων, άγριων θηλυκών στα κοπάδια των «ήμερων» αλόγων, θα μπορούσε να εξηγήσει τα περίπλοκα γενετικά μοτίβα που εντοπίσαμε – και συγκεκριμένα στο γενεαλογικό δέντρο των θηλυκών –, συγκριτικά με εκείνα που θα είχαμε εάν τα κοπάδια αυτά ζούσαν απομονωμένα» υποστηρίζει η ερευνήτρια.
