Γερμανός επιστήμονας αντιτίθεται στην κρατούσα θεωρία για την κίνηση των Τυραννόσαυρων που αναφέρει ότι ήταν αργοκίνητα ζώα χωρίς κανένα ίχνος εκρηκτικότητας ή σπιρτάδας στην κίνηση τους. Όπως υποστηρίζει, ο T-Rex διέθετε τεράστιους «οπίσθιους» μυς που του επέτρεπαν να κινείται και μάλιστα πολύ γρήγορα για μικρό διάστημα προκειμένου να αρπάξει τα θύματα του. Ήταν δηλαδή ο μεγαλύτερος και πιο μοχθηρός… σπρίντερ που έχει πατήσει το πόδι του στον πλανήτη.

Ο «γίγας» γλουτιαίος

Ο μέγας γλουτιαίος μυς είναι ένας από πιο ισχυρούς μυς τόσο στον άνθρωπο όσο και στα ζώα. Ο καθηγητής παλαιοντολογίας Χάινριχ Μάλισον που ειδικεύεται στην ανατομία και κίνηση των δεινοσαύρων υποστηρίζει ότι η ανατομία των κάτω άκρων του T-Rex ήταν πολύ διαφορετική από εκείνη των σύγχρονων θηλαστικών και πτηνών.
Σύμφωνα με τον Χάινριχ οι τυραννόσαυροι διέθεταν υπερμεγέθεις γλουτιαίους μυς που τους επέτρεπαν να κινηθούν πολύ γρήγορα σε κοντινές αποστάσεις.

Αυτό δεν σημαίνει βέβαια ότι ο T-Rex άρχιζε ξαφνικά να τρέχει δαιμονισμένα για να πιάσει τα θηράματα του αλλά ότι περπατούσε παρά πολύ γρήγορα και με δεδομένο τον τεράστιο διασκελισμό του ο Μάλισον εκτιμά ότι τα αιφνιδίαζε και έτσι τα εξόντωνε ευκολότερα. Ο Μάλισον εργάζεται στο τμήμα έρευνας του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας Naturkunde που ανήκει στο Πανεπιστήμιο Humboldt στο Βερολίνο.