Από τον Βροντάδο στο Διάστημα

Εκδόσεις Παπαδόπουλος

σελ. 127 + 16 έγχρωμες, τιμή 12,98

Πόση είναι η απόσταση Γης – Ηλίου; Σε ποιον πλανήτη είναι δορυφόρος ο Χάροντας; Τι είναι η Ηλιόπαυση; Από τι υλικό είναι οι δακτύλιοι του Κρόνου; Τι θα γινόταν αν πετούσαμε τον πλανήτη αυτόν μέσα σε έναν ωκεανό νερού; Ποιος θα είναι ο επόμενος επικίνδυνος και απαιτητικός Νέος Κόσμος; Πόσο εφικτά είναι τα ταξίδια σε άλλα άστρα, δηλαδή εκεί όπου υπάρχουν κάποια αστρικά σώματα με συμπεριφορά που θυμίζει (χωρίς να είναι ακριβώς ίδια) του δικού μας Ηλίου;

Ο δόκτωρ Σταμάτης Κριμιζής, 80 ετών σήμερα, είναι αρκετά γνωστός στο ελληνικό κοινό, γιατί πολύ συχνά ζητούν τα φώτα του οι διάφοροι τηλεοπτικοί και ραδιοφωνικοί σταθμοί σε σχέση με τα διαστημικά ταξίδια ενώ ετοιμάζεται, τον Ιούλιο που έρχεται, να δώσει το «παρών» στο ακρωτήριο Κανάβεραλ, όταν θα ξεκινάει το σκάφος της αποστολής Parker Solar Probe, όντας ένας από τους εισηγητές για αυτήν, με στόχο να εξετάσει από κοντά το ηλιακό στέμμα, δηλαδή τη σφαίρα ιονισμένου αερίου που περιβάλλει τον Ηλιο.

Επιπλέον, έχει πάντα απήχηση στο ελληνόφωνο κοινό η κάπως ρομαντική αφήγηση, που υπάρχει και στην αρχή αυτού του βιβλίου, για το παιδί που από τον Βροντάδο της Χίου, μετά το ελληνικό σχολείο βρέθηκε να σπουδάζει Φυσική στις Ηνωμένες Πολιτείες και 30 ετών ανέλαβε την ηγεσία της Ομάδας Διαστημικής Φυσικής και Διαστημικών Οργάνων στο Εργαστήριο Εφαρμοσμένης Φυσικής (Applied Physics Laboratory) στο Πανεπιστήμιο Johns Hopkins. Και ακόμη και σήμερα ασχολείται όσο μπορεί πιο ενεργά με το Διάστημα. Αποτέλεσμα αυτής της θέλησης να μην πάψει να ασχολείται με ό,τι υπάρχει έξω από τη Γη είναι προφανώς και αυτό το βιβλίο. Που με πολύ συνοπτικό τρόπο μας ξεναγεί, κυριολεκτικά, στα πιο αξιοπρόσεκτα σημεία του ηλιακού μας συστήματος.

Ετσι ο αναγνώστης μπορεί να αντλήσει πολλά και εντυπωσιακά μέσα από αυτό το βιβλίο. Οχι μόνον ότι η απόσταση Γης – Ηλίου είναι 150 εκατομμύρια χιλιόμετρα=1 Αστρονομική μονάδα (1 AU) ή ότι προφανώς ο Χάροντας θα είναι δορυφόρος του Πλούτωνα. Υπάρχει λεπτομερής περιγραφή για τους πάγους που συγκροτούν τους δακτυλίους του Κρόνου, ενώ σίγουρα εντυπωσιάζει το ότι ο Κρόνος έχει ειδικό βάρος μικρότερο από αυτό του νερού (περίπου τα 2/3), άρα θα επέπλεε μέσα σε έναν ωκεανό και μάλιστα με θαλασσινό νερό. Επίσης είναι χρήσιμο να ξέρουμε πως η Ηλιόπαυση είναι ο όρος που χρησιμοποιείται για το πού τελειώνει το ηλιακό μας σύστημα και πώς αυτό θεμελιώνεται. Με τον Αρη να είναι ο στόχος για να γίνει ο επόμενος Νέος Κόσμος και την κατηγορηματική διάψευση από τον συγγραφέα για το ότι μπορεί να είναι εφικτό να ταξιδεύουν οι άνθρωποι έξω από το ηλιακό μας σύστημα, ο αναγνώστης παίρνει ρεαλιστικές απαντήσεις και σε κλασικές απορίες.

Η γλώσσα του βιβλίου είναι πολύ στρωτή και κατανοητή, προφανώς με τη συνέργεια του Β. Πρατικάκη, όπως αναφέρεται και στο εξώφυλλο, ενώ σε εκείνον προφανώς οφείλει ο αναγνώστης και την επιμέλεια σε ένα χρήσιμο γλωσσάρι απαραίτητων όρων στο τέλος του βιβλίου.

Αν θα έπρεπε να αναφερθούμε και σε κάποια λίγα αρνητικά σημεία σχετικά με το βιβλίο αυτό θα ήταν το ότι γίνεται κάπως ενοχλητική για τον αναγνώστη η αρκετά παρατεταμένη χρήση του πρώτου προσώπου από τον συγγραφέα και κάποιες εκφράσεις που δημιουργούν απορίες. Οπως για παράδειγμα: «Το Voyager έβγαινε από το επίπεδο της εκλειπτικής, κινούμενο βόρεια…», όταν γενικά δεν χρησιμοποιούνται τα γήινα σημεία του ορίζοντα για το Διάστημα ή ότι: «Δεν νομίζω πως κάποιο άλλο (εκτός από το δικό μας) εργαστήριο στον κόσμο θα μπορούσε να φέρει εις πέρας έναν τέτοιον άθλο». Πέρα όμως από τις σχεδόν ασήμαντες αυτές αστοχίες, και την έλλειψη στο τέλος πίνακα για την εμφάνιση διαφόρων λέξεων ανά σελίδα, το βιβλίο περιέχει πολύ χρήσιμα στοιχεία για τον χώρο του ηλιακού μας συστήματος και μάλιστα από κάποιον που τα ξέρει καλά και από πρώτο χέρι. Στα θετικά και οι 16 σελίδες με εντυπωσιακές έγχρωμες φωτογραφίες από το ηλιακό μας σύστημα και η παραπομπή στη διεύθυνση: http://www.epbooks.gr/datafiles/extra.pdf.

Α.Γ.