Με δικά του λόγια

«Χρειάζεται συνεχή παρουσία νέων ανθρώπων, τριαντάρηδων, σαραντάρηδων, και τα λέει αυτά ένας μεσοπενηντάρης (γέλια). Επίσης, το δίλημμα «βασική ή εφαρμοσμένη έρευνα;» είναι πλαστό. Η σχέση τους στην πραγματικότητα είναι διαλεκτική· οι εξελίξεις τρέχουν και η συνεχής αλληλεπίδραση μεταξύ έρευνας και εφαρμογής προωθεί και τις δύο. Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι στην Αμερική οι νέες εταιρείες υψηλής τεχνολογίας εκπορεύονται από τα κέντρα βασικής έρευνας».

«Εκεί το ζητούμενο δεν ήταν απλώς να γίνει ένα νέο πανεπιστήμιο, αλλά το πανεπιστήμιο αυτό από καταβολής να φέρει κάτι ριζικά καινούργιο. Πάντοτε ήμουν εναντίον του συγκεντρωτισμού και της ομοιογενοποίησης γιατί πιστεύω πως αφήνοντας χίλια λουλούδια να ανθίσουν, όπως λέγαμε κάποτε, δίνει κανείς τη δυνατότητα να δοκιμασθούν λύσεις που δεν θα είχαν ποτέ επιτραπεί κρατικιστικά».

«Αν όλοι συμφωνούν ότι η επιστήμη και η έρευνα αποτελούν μοχλό μακροχρόνιας ανάπτυξης, οφείλει και ο σχεδιασμός να είναι εξίσου μακροχρόνιος. Πρέπει κανείς να τραβήξει το ενδιαφέρον των μαθητών του γυμνασίου προς την επιστήμη, να τους εκπαιδεύσει σωστά και να τους δελεάσει με τη βάσιμη δυνατότητα δημιουργικής εργασίας. Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι πρέπει να υπάρξει συνέπεια και συνέχεια των πρωτοβουλιών της πολιτείας. Πιστεύω πως και γενικότερα η αλλοπρόσαλλη ασυνέχεια απογοητεύει τους πολίτες και τους οδηγεί στην παραίτηση. Αυτό το τρομερό που λέμε συχνά, ότι στην Ελλάδα δεν γίνεται τίποτε, είναι καταστρεπτικό. Σαφώς γίνονται σημαντικά πράγματα στην Ελλάδα, ας τα διαφυλάξουμε. Ας χαραχθεί μια μακροχρόνια πολιτική. Ας πάψουμε να είμαστε η χώρα του Σισύφου».

«Η έρευνα, ως σύστημα παραγωγής γνώσης, έχει τις δικές της προϋποθέσεις και ιδιαιτερότητες. Για παράδειγμα, ενώ συνδέεται στενά με την εκπαίδευση, δεν εξαντλείται σ’ αυτήν. Ενώ είναι υπόβαθρο τεχνολογίας, δεν αποτελεί μόνο πηγή παραγωγικών μεθόδων και εφαρμογών. Η έρευνα έχει αντικειμενικό χαρακτήρα. Ετσι δεν μπορεί παρά να έχει σημείο αναφοράς τη διεθνή επιστημονική κοινότητα και να επιζητεί να είναι διεθνώς ανταγωνιστική. Στο πλαίσιο αυτό εντάσσεται η αξιολόγηση των ερευνητικών προγραμμάτων του ΙΜΒΒ».

«Πρώτα ευελιξία. Προφανώς πρόκειται για διεπιστημονικό εγχείρημα. Οι επιστήμες συγκλίνουν, ιδιαίτερα η Βιολογία με την Ιατρική, αλλά και με την Πληροφορική. Χρειαζόμαστε όσο ποτέ πριν βοήθεια από τη Φυσική και τη Χημεία. Τα όρια μεταξύ των ειδικοτήτων καταρρέουν, κανένας δεν έχει την πολυτέλεια να δουλεύει απομονωμένος. Σε αυτή τη φάση οι συντεχνιακοί φραγμοί αποκαλύπτονται ως αστείοι αναχρονισμοί. Δεύτερον, αυτοπεποίθηση και τόλμη. Η χώρα μας έχει ανθρώπους με μεγάλες δυνατότητες. Ας συνεργαστούν ουσιαστικά, σε κοινά ερευνητικά προγράμματα, που δεν είναι μόνο τρόπος για χρηματοδότηση. Τρίτον, διεθνοποίηση. Τόσο για μετεκπαίδευση όσο και για ουσιαστική ερευνητική συνεργασία, η αξιοποίηση των δυνατοτήτων στον διεθνή χώρο είναι αδήριτη ανάγκη. Συμμετέχουμε σε διεθνείς οργανισμούς, όπως το EMBL και το ΕΜΒΟ (European Molecular Biology Organization). Οι καθηγητές και οι ερευνητές ας θυμηθούν ότι πρόκειται για προέκταση του εθνικού χώρου. Οι φοιτητές ας συναγωνιστούν να αξιοποιήσουν τις δυνατότητες για μεταπτυχιακά και μετεκπαίδευση που τέτοιοι οργανισμοί προσφέρουν. Κοιτάξτε στο Διαδίκτυο. Τέλος, εθνική επένδυση. Είναι μεγάλο θέμα που δυστυχώς χρονίζει. Η συμμετοχή μας στη Νέα Βιολογία απαιτεί σοβαρή επένδυση και υποδομή, με τοπικές και εθνικού επιπέδου μονάδες που δίνουν πρόσβαση στις νέες τεχνολογίες και όργανα. Σοβαρή επένδυση στη διεξαγωγή της έρευνας καθαυτής, λειτουργικά έξοδα και εκπαιδευμένοι άνθρωποι, με αυστηρά αξιοκρατικά κριτήρια. Το χάσμα που μας χωρίζει από τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες μεγαλώνει».

«Ποιο είναι το συγκριτικό πλεονέκτημα πάνω στο οποίο μπορούμε να στηρίξουμε το μέλλον της ΕΕ; Ο ολοένα περισσότερο γηράσκων πληθυσμός ή οι περιορισμένοι φυσικοί πόροι; Η επένδυση στην έρευνα, η οποία αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα της ευρωπαϊκής πολιτισμικής παράδοσης, σήμερα δεν είναι πια επιλογή, είναι μονόδρομος για την ΕΕ. Και ο μόνος τρόπος να διασφαλίσουμε ότι η επένδυση θα αποδώσει είναι η αριστεία».