ΑΚΡΙΒΗ ΛΑΖΑΡΙΝΗ – ΕΛΙΣΑΒΕΤ ΣΠΥΡΟΥ
ΣΤΩΝ ΣΚΟΥΠΙΔΙΩΝ ΤΗ ΓΕΙΤΟΝΙΑ, ΕΝΑΝ ΚΑΙΡΟ ΚΑΙ ΜΙΑ ΦΟΡΑ
Εικονογράφηση: Νίκη Λεωνίδου
Εκδόσεις: Ε. Ρώσση
ΕΛΙΣΑΒΕΤ ΣΠΥΡΟΥ – ΑΚΡΙΒΗ ΛΑΖΑΡΙΝΗ
ΑΝ ΔΕΝ ΚΑΝΟΥΜΕ ΑΓΩΝΑ ΔΕΝ ΘΑ ΜΕΙΝΕΙ ΟΥΤΕ ΣΤΑΓΟΝΑ
Εικονογράφηση: Νίκη Λεωνίδου
Μουσική τραγουδιών: Στάθης Ουλκέρογλου
Εκδόσεις: Ε. Ρώσση
Μάρτυρας έγινα κι εγώ
σε χίλιες δυο σπατάλες
συζήτηση σαν έπιασα
στο μπάνιο τις προάλλες!
Σαπούνι κι οδοντόβουρτσα έχουν αγανακτήσει
γιατί οι άνθρωποι όταν πλένονται
δεν κλείνουνε τη βρύση!
Τα ίδια αυτά παράπονα έκανε κι η μπανιέρα
κι ευχότανε καλύτερα να ήτανε ντουζιέρα!
Να μη σας πω το λάστιχο που είναι στην αυλή
για τη σπατάλη του νερού τι έχει να μας πει!
Πλένουνε τ’ αυτοκίνητα, πλένουνε τα χαλιά
κι αφήνουνε να τρέχουνε συνέχεια τα νερά,
ενώ μπορούν να κάνουνε σωστότερη δουλειά
αν χρησιμοποιήσουνε σφουγγάρι και κουβά!
Οποιος θυμάται ακόμη με φρίκη εκείνο το «Φάε τις φακές σου! Εχουν σίδηρο!» αντιλαμβάνεται ότι η επιχειρηματολογία των ενηλίκων δεν έχει πέραση στα παιδιά (Αλλωστε, καμιά φορά δεν έχει ούτε στους ενηλίκους!). Αντίθετα, η δύναμη της διήγησης στη διαπαιδαγώγηση είναι ιστορικά τεκμηριωμένη. Αυτή η δύναμη αναδύεται ξεκάθαρα από τα δύο παιδικά βιβλία των ιστορικών εκδόσεων Ι. Ρώσση τα οποία τράβηξαν αμέσως το βλέμμα μου κατά τη διάρκεια της περιήγησής μου στην πρόσφατη έκθεση βιβλίου. Η πρώτη καλή εντύπωση του προσεγμένου εξωφύλλου ενισχύθηκε από τις εσωτερικές σελίδες: με ευρηματική διήγηση, η οποία αποδίδεται με έμμετρο λόγο, συνοδευόμενη από θελκτικότατη εικονογράφηση (της Νίκης Λεωνίδου), τα δύο βιβλία κερδίζουν αμέσως μικρούς και μεγάλους αναγνώστες. Πάρτε για παράδειγμα το βιβλίο που διαπραγματεύεται το σοβαρό θέμα της λειψυδρίας απ’ όπου και το παραπάνω απόσπασμα. Ο ομιλών είναι ένας κουβάς και στη συζήτηση μετέχουν μια στάλα νερού (απελπισμένη από αυτά που έχει παρατηρήσει κάνοντας τον κύκλο της), ένα σφουγγάρι, ένα πλυντήριο πιάτων (ειδικά σχεδιασμένο να μη σπαταλά νερό), μια κουτάλα, μια μπουκάλα, η βρύση και ο νεροχύτης. Κεντρικός όμως ήρωας και αφηγητής της ιστορίας είναι ένα παιδί που ξυπνά τη νύχτα και, παρακολουθώντας τη συζήτηση, αποφασίζει να δράσει.
Και στην ιστορία που διαπραγματεύεται την ανακύκλωση οι ήρωες δεν είναι ζωντανοί αλλά οι άψυχοι κάτοικοι των κάδων: κονσέρβες, κουτιά, μπουκάλια, μια διαβασμένη (κυριολεκτικά και μεταφορικά) εφημερίδα που πληροφορεί την ομήγυρη για τις τελευταίες εξελίξεις και φυσικά ο Φαγανοσκουπίδης (παραδοσιακός πράσινος κάδος σκουπιδιών) και η Ανακυκλωκαδούλα (μπλε κάδος ανακύκλωσης). Η άφιξη της Ανακυκλωκαδούλας προκαλεί αρχικά αναταραχή, αλλά ο κεραυνοβόλος έρωτας του Φαγανοσκουπίδη για εκείνη και τελικά ο γάμος τους δίνει στην ιστορία μια πλοκή που κρατάει το ενδιαφέρον των μικρών αναγνωστών αμείωτο.
Tο ότι τα βιβλία είναι γραμμένα από έμπειρους εκπαιδευτικούς είναι προφανέστατο, καθώς αυτά ξεφεύγουν από το όριο του καλού παιδικού βιβλίου και γίνονται εργαλεία εκπαίδευσης: Ο έμμετρος λόγος και οι έντονοι διάλογοι καθιστούν τα βιβλία ιδανικά θεατρικά έργα για το ανέβασμα σχολικών παραστάσεων. Πολύτιμη βοήθεια σε μια τέτοια προσπάθεια βρίσκουν γονείς και εκπαιδευτικοί στα CD που συνοδεύουν τα βιβλία και στα οποία υπάρχουν ιδέες για στολές και σκηνικά, μουσική επένδυση (του Στάθη Ουλκέρογλου), αλλά και χειροτεχνίες και σιδερότυπα. Τώρα που ανοίγουν τα σχολεία και οι μικροί κατεργάρηδες πρέπει να επιστρέψουν ξανά στους πάγκους τους, τα δύο βιβλία είναι ιδανικά για την ομαλή μετάβαση στη σχολική ζωή και στις καλές συνήθειες που ίσως και να παραμερίστηκαν λιγάκι με την καλοκαιρινή χαλαρότητα.
