Ως σχετικά πρόσφατα το Διάστημα ήταν η Αγρια Δύση, το τελευταίο όριο. Κατακτήθηκε από μερικούς γενναίους πρωτοπόρους που αντιμετώπισαν το άγνωστο ανεβαίνοντας στους ουρανούς με φλογισμένους πυραύλους φθάνοντας στη Σελήνη. Η ηρωική εποχή παρήλθε με την έλευση του διαστημικού λεωφορείου. Κομψό όσο ένα φορτηγό, φουτουριστικό όσο ένα πλυντήριο, σίγουρα απείχε πολύ από τις εικόνες του Star Τrek. Ηταν όμως αποτελεσματικό ή, τουλάχιστον, έτσι μας είπαν. Στόχος του δεν ήταν να είναι ρομαντικό, αλλά συνηθισμένο: φιλοδοξούσε να κάνει τα διαστημικά ταξίδια ζήτημα ρουτίνας. Τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν ακριβώς έτσι. Τα διαστημικά ταξίδια θα είναι πάντοτε επικίνδυνα και δαπανηρά- όπως δύο δυστυχήματα μας έδειξαν με τραγικό τρόπο. Παρ΄ όλα αυτά επί τριάντα χρόνια τα διαστημικά λεωφορεία εκπλήρωσαν το καθήκον τους θέτοντας εκατοντάδες ανθρώπους σε τροχιά και μεταφέροντας τόνους υλικών για την κατασκευή του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού.
Τώρα όλα αυτά φθάνουν στο τέλος τους. Τα τρία εναπομείναντα δείγματα του είδους θα κάνουν τις τελικές πτήσεις τους το 2010, με τελευταία αυτή του Discovery τον ερχόμενο Σεπτέμβριο. Μετά θα μεταφερθούν σε μουσεία. Και θα μείνουν εκεί για να μας θυμίζουντουλάχιστον ώσπου να αποφασιστεί η επόμενη φάση του αμερικανικού διαστημικού προγράμματος- ότι κάποτε θελήσαμε να κάνουμε τις διαστημικές πτήσεις «δημοκρατικές» και κοινότοπες.
