Το Κτίριο Καλλιτεχνών (3ης Σεπτεμβρίου 42) θα φιλοξενεί από την Πέμπτη ως τις 28 Μαΐου τη δεύτερη εικαστική ομάδα η οποία θα παρουσιάσει τα έργα της κάτω από τον γενικότερο τίτλο «Ανεπίσημη Γλώσσα». Την ομάδα απαρτίζουν έξι νέοι καλλιτέχνες, η Ασπασία Γιαννέτα, ο Σταύρος Διακουμής, ο Μάνος Κατσάρης, ο Λουκάς Λουκίδης, η Σωτηριά Ορφανού και η Ντανιέλα Σταματιάδη.
Ενας δεινόσαυρος, ένα γλειφιτζούρι, πολλά μαυρόασπρα ανθρωπάκια που θα περιπλανώνται στις αίθουσες, ένα καλοριφέρ, ανθρώπινα εκτρώματα και μια καρδιά από γυναικεία σκίτσα θα… «επιτεθούν» σε όσους επισκεφθούν την έκθεση. «Τα γλειφιτζούρια φτιαγμένα από ζάχαρη, λεμόνι και καραμέλα που θα μοιράζω στους επισκέπτες έχουν ως σκοπό τη γλυκιά επίθεση, την αφύπνιση των αισθήσεών τους» εξηγεί η Σωτηρία Ορφανού και συμπληρώνει ο Μάνος Κατσάρης: «Σκοπός μου είναι μέσα από το έργο που θα εκθέσω ένα σκηνικό, μια έγχρωμη εκτύπωση κολλημένη σε κόντρα πλακέ, διαστάσεων 210 επί 150 εκατοστά ο κόσμος να νιώσει την τέχνη. Ενα μικρό λοιπόν παιχνίδι θα περιμένει όλους όσοι βρεθούν στον χώρο, αφού απέναντι από το σκηνικό μια γυναίκα χωρίς κεφάλι ανάμεσα σε δύο αγγέλους θα στέκεται μια μηχανή Polaroid έτοιμη να απαθανατίζει τους τολμηρούς που θα βάλουν το κεφάλι τους στην τρύπα και θα γίνουν μέρος του έργου. Δεν πρέπει να αντιμετωπίζουμε την τέχνη μόνο ως εμπορεύσιμο αγαθό».
Τη γλυκιά επίθεση όμως των δύο προηγούμενων καλλιτεχνών δεν ακολουθούν ο Σταύρος Διακουμής και ο Λουκάς Λουκίδης. Δημιουργούν αυτοί ανθρώπους-εκτρώματα δουλεμένους μέσα από κομπιούτερ, αερογράφους αλλά και έτοιμα κολάζ που μοιάζουν να προέκυψαν από τη γενετική, μπροστά σε ένα καλοριφέρ.
Οι νεότερες της παρέας, η Ασπασία Γιαννέτα και η πρωτοεμφανιζόμενη Ντανιέλα Σταματιάδη, επιτίθενται η μια στην άλλη με άσπρο – μαύρο και χρώματα. Η πρώτη φαίνεται εξοικειωμένη με τα χρώματα αφού παρουσιάζει μια καρδιά πορτρέτο, αποτελούμενη από μικρά πολύχρωμα γυναικεία σκίτσα. Δεν συμβαίνει όμως το ίδιο και με τη δεύτερη. Ασπορόμαυρα ανθρωπάκια 46 μέτρων και 20 πόντων θα κυκλοφορούν στους τοίχους όπου θα φιλοξενείται η έκθεση και θα παρεμβάλλονται ακόμη και ανάμεσα στα έργα των υπολοίπων. Ανθρωποι που φωτογράφησε η νεαρή καλλιτέχνις στους δρόμους της Αθήνας. «Τους ανθρώπους των φωτογραφιών τούς ζωγραφίζω σε διαφάνειες, μέσα από τις οποίες προσπαθώ να δείξω κάποιο βάθος» εξηγεί η Ντανιέλα Σταματιάδη.
Κοινός στόχος λοιπόν και των έξι καλλιτεχνών είναι να μιλήσουν την ίδια «ανεπίσημη γλώσσα» και να υποστηρίξουν τη δημιουργία μιας ανεξάρτητης εικαστικής σκηνής. Μιας σκηνής ανοιχτής σε κάθε είδους έκφραση και διάθεση, χωρίς κριτικούς διαχωρισμούς και αισθητικές επιβολές ή κανόνες.
