Η νίκη του Ομπάμα άρχισε να σχεδιάζεται τον Νοέμβριο του 2004, μετά τη δεύτερη εκλογή του Τζορτζ Μπους. Τότε το Δημοκρατικό Κόμμα ένιωσε τον θανάσιμο κίνδυνο της παγίωσης της Ρεπουμπλικανής ηγεμονίας και λειτούργησαν τα ανακλαστικά της επιβίωσης. Οι βαρόνοι των Δημοκρατικών συναίνεσαν ώστε να αναλάβει την προεδρία του κόμματος ο Χάουαρντ Ντιν, στον οποίο προηγουμένως είχαν αρνηθεί να δώσουν το χρίσμα, ως «αριστερό» και «πολωτικό», προκειμένου αυτό να καταλήξει στον άχρωμο και ασταθή Τζον Κέρι.
Ο Χάουαρντ Ντιν καθοδήγησε το Δημοκρατικό Κόμμα με δύο αξιώματα: πρώτον, ότι δεν είμαστε μόνο κόμμα-εκλογικός μηχανισμός, αλλά ένας πολιτικός οργανισμός που πρέπει να ξαναβρεί την καθημερινή του πολιτική επαφή με την αμερικανική κοινωνία. Δεύτερον, ότι οι εκλογές δεν είναι μόνο δραστηριοποίηση στις «ταλαντευόμενες» Πολιτείες, αλλά μια πανεθνική καμπάνια, που αφιερώνει την ίδια οργανωτική προσπάθεια σε καθεμία από τις 50 Πολιτείες.
Γέννημα αυτού του «πνεύματος μάχης» είναι η πρώτη γενιά νίκης των ενδιάμεσων εκλογών του 2006. Για παράδειγμα, ο Ραμ Εμάνιουελ, ο νέος προσωπάρχης του Λευκού Οίκου, είχε την ευθύνη των ενδιάμεσων εκλογών του 2006 σε τρεις Πολιτείες, μεταξύ αυτών και το Οχάιο.
Οι Δημοκρατικοί εξέλεξαν το 2006 στο Οχάιο και τον κυβερνήτη και τη γενική γραμματέα της Πολιτείας, που είναι και υπεύθυνη για τις εκλογές, την κυρία Τζένιφερ Μπρούνερ.
Πρώτη δουλειά της Μπρούνερ ήταν να απολύσει όλες τις εκλογικές επιτροπές της Πολιτείας και να ορίσει καινούργιες. Το ενδια φέρον είναι ότι οι εκλογικές επιτροπές ήταν μεικτές, τις αποτελούσαν Ρεπουμπλικανοί και Δημοκρατικοί σε ίση αναλογία. Αρα, πώς έγιναν δυνατές οι μεθοδεύσεις των Ρεπουμπλικανών το 2000 και το 2004 στο Οχάιο και γιατί δεν έγιναν το 2008, αφού πάλι διορίστηκαν μεικτές επιτροπές από Ρεπουμπλικανούς και Δημοκρατικούς;
Η εξήγηση που ακούς στους διαδρόμους του κυβερνητικού κτιρίου της κυρίας Μπρούνερ στο Κολόμπους είναι εκπληκτική: Επειδή στις ΗΠΑ ποτέ οι εκλογές δεν είναι μόνο προεδρικές, αλλά ταυτόχρονα ψηφίζονται πολιτειακοί αξιωματούχοι, αξιωματούχοι σε τοπικό επίπεδο, δικαστές κτλ.,
υπήρχε τέτοια εκτεταμένη διαφθορά ώστε να γίνονται «τράμπες» εκλογικών μεθοδεύσεων με αμοιβαία σύμπραξη Δημοκρατικών και Ρεπουμπλικανών, από τις οποίες οι Ρεπουμπλικανοί αποσπούσαν- τελικά- την προεδρική μερίδα του λέοντος.
Η «γενιά της νίκης» του 2006 αποτέλεσε τη βάση της αμφισβήτησης του κομματικού κατεστημένου του Δημοκρατικού Κόμματος, των «βαρόνων» της Ουάσιγκτον.
Σε αυτή την ενεργοποιημένη κομματική βάση στηρίχθηκε η υποψηφιότητα του Μπαράκ Ομπάμα, ενώ πίσω από τη Χίλαρι Κλίντον στοιχήθηκε το κομματικό κατεστημένο. Η καμπάνια των προκριματικών και η νίκη του Ομπάμα επί της Χίλαρι έφεραν στο προσκήνιο ένα δεύτερο ρεύμα κοινωνικής ενεργοποίησης, γύρω και έξω από τις αναγεννημένες οργανώσεις του Δημοκρατικού Κόμματος. Η επαγγελία της Αλλαγής του Μπαράκ Ομπάμα ανέπτυξε και πρόσθεσε ένα πολύχρωμο όσο και ετερόκλητο ρεύμα ενεργών πολιτών, που διαμόρφωσε και τα πρωτοφανή χαρακτηριστικά αυτής της εκλογικής αναμέτρησης.
Με όχημα το Διαδίκτυο, εκατοντάδες χιλιάδες αρχικά και εκατομμύρια πολίτες στο τέλος δικτυώθηκαν γύρω από την ατζέντα του Ομπάμα.
Το βράδυ της Δευτέρας, λίγες ώρες πριν ανοίξουν οι κάλπες, στο εκλογικό στρατηγείο του Δημοκρατικού Κόμματος, στο Κλίβελαντ του Οχάιο, οι επικεφαλής μάς έλεγαν, πιθανόν με μια δόση υπερβολής, ότι είχαν υπολογίσει πως εκείνη την ημέρα «χτύπησαν την πόρτα» σε ένα εκατομμύριο ανθρώπους μόνο στο Οχάιο!
Η συντριπτική πλειονότητα αυτών των ενεργών πολιτών που σάρωναν όλες τις Πολιτείες ήταν εθελοντές, κάθε ηλικίας και κάθε επαγγέλματος. Οι χίλιοι δικηγόροι που ήλθαν από κάθε άκρη της Αμερικής στο Οχάιο για να διασφαλίσουν την ακεραιότητα της εκλογικής διαδικασίας πλήρωναν τα πάντα από την τσέπη τους. Και το ίδιο ίσχυσε για τις χιλιάδες άλλους εθελοντές που εγκαταστάθηκαν στις άλλες εννέα ταλαντευόμενες και αμφιλεγόμενες στις διαδικασίες τους Πολιτείες.
Ολοι φυσικά κατανοούν γιατί στο Κλίβελαντ υπήρξαν εκλογικά τμήματα στις συνοικίες των μαύρων, με 2.600 ψήφους υπέρ του Ομπάμα και 38 υπέρ του Μακ Κέιν. Αλλά οι μαύροι ψηφοφόροι αποτελούν μόνο το 13% του εκλογικού σώματος στο Οχάιο, η νίκη του Ομπάμα όμως στην Πολιτεία αυτή ήταν καθολική.
Στην «ακριβή» περιοχή του Λέικ Σαΐντ του Κλίβελαντ, όπου δεν είδα ούτε έναν μαύρο ψηφοφόρο, εκεί όπου έκανε την τελευταία ημέρα η Πέιλιν τη συγκέντρωση του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος, ελπίζοντας να συγκρατήσει την πλειοψηφία, μίλησα με τους τρεις εθελοντές παρατηρητές του Δημοκρατικού Κόμματος, στο εκλογικό τμήμα του John Αdams Εlementary School.
Ηταν και οι τρεις επιτυχημένοι επιστήμονες και επαγγελματίες, ο ένας ήταν και στο board του σχολείου. Τους ρώτησα τι περιμένουν ως αποτέλεσμα των εκλογών στην περιοχή τους κατ΄ αρχήν, αλλά και γενικότερα. Μου απάντησαν και οι τρεις «clear victory» και μου εξήγησαν: «Η Αμερική δεν αντέχει τα Βush(eco)nomics άλλο». «Η Αμερική δεν μπορεί να προκαλεί ντροπή στον κόσμο. Χρειάζεται αλλαγή στην οικονομία, στην κοινωνία, στην εξωτερική πολιτική».
Αν υπάρχει μια σαφής ελπίδα πραγματικών αλλαγών στην Αμερική, δεν είναι μόνο τα χαρίσματα, η πολιτική ατζέντα και οι προσωπικές αρετές του Ομπάμα. Αλλά γιατί η νίκη του στηρίζεται σε ένα μεγάλο κοινωνικό ρεύμα, μια συνειδητοποιημένη και ενεργοποιημένη πλειοψηφία της προοδευτικής Αμερικής, που έδειξε ότι είναι πιο ισχυρή και πιο αποτελεσματική, όχι απλώς από την αμερικανική Δεξιά, αλλά από το καθεστώς Μπους, που φαίνεται αποφασισμένη να ξηλώσει.
Ο κ. Π. Ευθυμίου είναι βουλευτής Β΄ Αθηνών του ΠαΣοΚ και πρόεδρος της Γενικής Οικονομικής Επιτροπής του ΟΑΣΕ.
