Η πολιτική ζωή της χώρας μοιάζει με ένα απέραντο τέλμα στο οποίο βυθίζονται πρωταγωνιστές και κομπάρσοι. Το πεπαλαιωμένο πολιτικό σκηνικό, αυτό που προέκυψε με τη Μεταπολίτευση του 1974 και επαναδιατυπώθηκε τη δεκαετία του 1990, αποσυντίθεται με ταχείς ρυθμούς. Η αδυναμία της κυβέρνησης και της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι προφανής. Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο «Το Βήμα» θεωρεί ότι επιβάλλεται ένας ευρύς και ειλικρινής διάλογος για την αναγέννηση της πολιτικής. Τρεις γνωστοί πολιτικοί, οι πρώην υπουργοί του ΠαΣοΚ κκ. Αν. Γιαννίτσης και Π. Ευθυμίου και ο πρώην πρόεδρος του Συνασπισμού κ. Ν. Κωνσταντόπουλος, καταθέτουν σήμερα τις εκτιμήσεις και τις προτάσεις τους.
Η επιχείρηση «Καθαρά χέρια» στη γειτονική μας Ιταλία έδωσε πριν από σχεδόν είκοσι χρόνια τη χαριστική βολή σε ένα παρακμασμένο πολιτικό και κομματικό κύκλο, αλλά, αντί να γεννήσει το καινούργιο, έφερε το παρασκήνιο της παρακμής στο προσκήνιο.
Νέος ηγέτης έγινε ο κ. Μπερλουσκόνι, για τον οποίο κοινή πεποίθηση ήταν ότι ως επιχειρηματίας επί μακρό χρόνο χρηματοδοτούσε εναλλάξ τα δύο μεγάλα ιταλικά κόμματα, των οποίων οι ηγέτες και τα στελέχη βρέθηκαν στη φυλακή και στα δικαστήρια, για να τους διαδεχθεί στους πολιτικούς θώκους ο κοινός χορηγός τους.
Γι’ αυτό η υπόθεση Siemens στην Ελλάδα πρέπει να γίνει η αφετηρία για μια συνολική ανασύνταξη του πολιτικού και κομματικού συστήματος. Να γίνει ο καταλύτης μιας σαρωτικής ανανεωτικής πνοής στην κοινωνία, στην πολιτική και στους θεσμούς.
Είναι η ώρα, επομένως, της αναγέννησης της δημοκρατικής παράταξης, καθώς, ποτέ άλλοτε, μετά το 1974, δεν υπήρξε τόσο μεγάλη συμπύκνωση, σε τόσο λίγο χρόνο, τόσο αρνητικών φαινομένων όσο αυτών που χαρακτηρίζουν την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας.
Η επαναφορά του κομματικού κράτους, η αναξιοκρατία, η ευνοιοκρατία και ο νεποτισμός στη Διοίκηση συνοδεύουν την εκτεταμένη διαφθορά των πρακτικών της. Στην Οικονομία το ξεπούλημα βαφτίζεται ανάπτυξη και η ασυδοσία των ισχυρών θρυμματίζει βάναυσα τον κοινωνικό ιστό. Στη διακυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας η απουσία του Πρωθυπουργού βαφτίζεται σοφία, ο κυνισμός ανάγεται σε ικανότητα, η ανηθικότητα αναγορεύεται σε αποτελεσματικότητα.
Είναι για τούτο, διπλά, η στιγμή για την αναγέννηση της δημοκρατικής παράταξης για τους ίδιους κοινωνικούς και πολιτικούς λόγους που την επέβαλαν ως ιστορική αναγκαιότητα την εποχή του Τρικούπη, του Βενιζέλου, του Γέρου της Δημοκρατίας, του Ανδρέα Παπανδρέου και του Κώστα Σημίτη.
Γιατί, προσθέτως, η αναγέννηση της δημοκρατικής παράταξης και του φυσικού πολιτικού κορμού της, του ΠαΣοΚ, θα αποτελέσει τον καταλύτη της συνολικής ανανέωσης του πολιτικού και κομματικού συστήματος της χώρας.
Πέντε προϋποθέσεις είναι αναγκαίες.
Πρώτον: Η προγραμματική αποσαφήνιση και συγκεκριμενοποίηση της προϋπόθεσης κάθε μεταρρύθμισης που είναι η ριζική αλλαγή του κράτους. Το άλλοθι της «συντεχνιακής άμυνας» των δημοσίων υπαλλήλων δεν ευσταθεί. Οι προτάσεις του προέδρου της ΑΔΕΔΥ, κ. Σ. Παπασπύρου, δείχνουν ότι το ΠαΣοΚ μπορεί να έχει τις αναγκαίες συμμαχίες για τις καίριες και αναγκαίες τομές στη Δημόσια Διοίκηση.
Δεύτερον: Ενα αναπτυξιακό σχέδιο για την Οικονομία που θα στηρίζει και θα στηρίζεται στην καινοτόμο επιχειρηματικότητα και στην ενίσχυση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, που θα ενθαρρύνει, ταυτόχρονα, και θα ευνοεί την ανάπτυξη «εθνικών πρωταθλητών» με ισχυροποίηση της εξωστρέφειάς τους.
Τρίτον: Ενα αναπτυξιακό σχέδιο συνεκτικό, από την αγροτική ανάπτυξη με νέες βιολογικές καλλιέργειες, ομάδες παραγωγών και νέου τύπου συνεταιρισμούς, τον αγροτουρισμό, με τις πολιτικές περιβάλλοντος να ενσωματώνονται ως αναπτυξιακός πόρος παντού, μέχρι τον τουρισμό, ως μακρά εθνική επένδυση ποιότητας και όχι ως κυριαρχία της θερινής «αρπαχτής».
Τέταρτον: Μια μεταρρύθμιση στην Παιδεία με πρότυπο το πιο επιτυχημένο ευρωπαϊκό (και διεθνές) μοντέλο, αυτό της Φινλανδίας. Μια, δηλαδή, καθολικά παρεχόμενη ποιοτική δημόσια δωρεάν παιδεία σε όλες τις βαθμίδες. Αλλά με ένα εκπαιδευτικό σύστημα απαλλαγμένο από την κρατικιστική ακαμψία, με ισχυρούς βαθμούς ελευθερίας κάθε εκπαιδευτικής μονάδας και κάθε εκπαιδευτικού. Με τη διαρκή επιμόρφωση και την αξιολόγηση του έργου της εκπαιδευτικής μονάδας και του εκπαιδευτικού ατομικά.
Με πανεπιστήμια και ΤΕΙ δημόσια αλλά αυτόνομα και αυτοδύναμα, με πλήρη ευελιξία στην οργάνωση των προγραμμάτων σπουδών, σε στενή επαφή με την παραγωγή και σε συνεργασία με τις επιχειρήσεις, δημόσιες και ιδιωτικές, στα μεταπτυχιακά και στην έρευνα. Με διεθνείς συνεργασίες και διεθνή προγράμματα σε όλα τα ελληνικά πανεπιστήμια.
Πέμπτον: Επείγει η προγραμματική εξειδίκευση των προτάσεων του ΠαΣοΚ για το νέο κοινωνικό κράτος. Την εγγύηση της κοινωνικής και οικονομικής δικαιοσύνης με πολιτικές αναδιανομής. Με στοχευμένες επιδοματικές ενισχύσεις στους ασθενέστερους, από το επίδομα θέρμανσης ως την εγγύηση ενός αξιοπρεπούς επιπέδου διαβίωσης για κάθε πολίτη. Πολιτικές πλήρους και ενεργού απασχόλησης, στραμμένες ειδικότερα στους νέους, στις γυναίκες, στους μακροχρόνια ανέργους.
Ολα αυτά απαιτούν μια καθαρή και συνεκτική ιδεολογική και πολιτική γραμμή. Επιβάλλουν μια αντίστοιχη πολιτική οργάνωση, μια ιεραρχημένη στρατηγική και τακτική αντιπολίτευσης στη Νέα Δημοκρατία, με ταυτόχρονη προβολή της υπεύθυνης εναλλακτικής κυβερνητικής πρότασης του ΠαΣοΚ.
Ετσι ώστε να δημιουργηθεί ένα νέο, ρωμαλέο πλειοψηφικό κοινωνικό και πολιτικό κίνημα που θα οδηγήσει σε μια νέα ιστορική περίοδο την παράταξη και την πατρίδα.
