Κάθε φορά που καίγονται δασικές εκτάσεις στη χώρα μας αυξάνονται οι πιέσεις για να αποδεσμευθούν από τον δασικό τους χαρακτήρα και να «αξιοποιηθούν» αποδιδόμενες στην οικοδομική δραστηριότητα. Αντί η πολιτεία να κλείσει μια και καλή το «παράθυρο» στις διεκδικήσεις οικοδομικών συνεταιρισμών για να δομήσουν ανά την Ελλάδα, κολυμπά στην ψηφοθηρική θολούρα και επενδύει στην προσπάθεια ανατροπής της προστασίας των δασών και δασικών εκτάσεων, όπως δείχνει και η εμμονή στην αναθεώρηση των άρθρων 24 και 117 του Συντάγματος. Οι κυβερνήσεις εδώ και χρόνια μετρούν μέλη συνεταιρισμών (101.763) και εμπλεκομένους σε αυτούς (400.000) και φλερτάρουν μαζί τους, ενώ κάθε τόσο βγάζουν τη δασική γη στον πλειστηριασμό. Εκτός από την Αττική, όπου διεκδικούνται για δόμηση 113.337 στρέμματα – ανάμεσά τους ορισμένα από τα τελευταία «φιλέτα» αυτής της γης, τα οποία κατέγραψε «Το Βήμα» την προηγούμενη Κυριακή -, οι οικοδομικοί συνεταιρισμοί «κυνηγούν» στη Χαλκιδική 44.133 στρέμματα, στην Κορινθία 21.374, στην Αργολίδα 17.178, στη Βοιωτία 4.300, στη Θεσσαλονίκη 1.906, στην περιοχή Χανίων Κρήτης 650, στη Φθιώτιδα 437 και στη Θεσπρωτία 650 στρέμματα.
Η Νότια Εύβοια αποτελεί μία από τις περιοχές όπου έχουν «επενδύσει» τις ορέξεις τους οικοδομικοί συνεταιρισμοί με τη… μυρωδιά της επέκτασης «ένα βήμα από την Αττική». Μεταξύ Μαρμαρίου και Καρύστου, στη νότια «μύτη» του νησιού, μπορεί να δει όποιος περάσει από την περιοχή μια τεράστια έκταση, «που είναι δασική», όπως σημειώνει ο δασολόγος και πρώην βουλευτής Ευβοίας κ. Β. Αποστόλου, να είναι κομμένη σε «οικόπεδα». Μάλιστα υπάρχει όλη η υποδομή έτοιμη από τις δημόσιες υπηρεσίες κοινής ωφελείας (ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ κ.λπ.) και αναμένεται ο αποχαρακτηρισμός της έκτασης. Βρίσκεται στο Κάβο Ντόρο, από την πλευρά του Ευβοϊκού κόλπου, πρόκειται για έκταση του οικοδομικού συνεταιρισμού εκπαιδευτικών «Ο Ερωδιός», και απέχει από την Κάρυστο περίπου 10 χλμ. Κοντά σε αυτήν υπάρχει έκταση του συνεταιρισμού ΟΣΜΑ ΕΣ (αξιωματικών Πεζικού). Από την πλευρά του Αιγαίου υπάρχει έκταση άλλου συνεταιρισμού στρατιωτικών, των Ικάρων, στον Μπούρο, και πάλι κοντά στην Κάρυστο.
Επίσης στην περιοχή Βαθύρεμα στα Ν. Στύρα εκχερσώθηκε και κατατμήθηκε μια περιοχή 600 στρεμμάτων από τον Οικοδομικό Συνεταιρισμό των υπαλλήλων του υπουργείου Γεωργίας. Ο δασάρχης έχει χαρακτηρίσει 350 στρέμματα από τη συνολική αυτή έκταση ως δασικά.
Οποιος έχει περπατήσει τις περιοχές μετά την Ερέτρια, ως και το Αλιβέρι, έχει θέα τη θάλασσα και παρατηρεί πινακίδες οικοδομικών συνεταιρισμών αναρτημένες μέσα σε εμφανώς δασικές εκτάσεις «που αποχαρακτηρίστηκαν ανορθόδοξα», σημειώνει ο κ. Αποστόλου. Στον Αϊ-Γιάννη, στο Αλιβέρι, είχαν συστήσει οικοδομικό συνεταιρισμό οι υπάλληλοι της Εθνικής Τράπεζας ενώ χτίζουν και άλλοι. Δίπλα βρίσκεται ο οικοδομικός συνεταιρισμός των Αξιωματικών του Πολεμικού Ναυτικού. «Οταν βλέπει κανείς ποιες εκτάσεις έχουν αποχαρακτηριστεί, αντιλαμβάνεται το όλο πλέγμα της απαράδεκτης πολιτικής που ασκείται» λέει ο κ. Αποστόλου.
Στα βόρεια της χώρας βρίσκονται οι μεγαλύτερες, μετά την Αττική, εκτάσεις που διεκδικούνται για δόμηση από οικοδομικούς συνεταιρισμούς. Στη Χαλκιδική περισσότερα από 44.000 στρέμματα διεκδικούνται από οικοδομικούς συνεταιρισμούς «που με χρυσόβουλα της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας προσπαθούν να δικαιολογήσουν τίτλους» επισημαίνει ο νομαρχιακός σύμβουλος Θεσσαλονίκης και μέλος των Οικολόγων Πρασίνων κ. Μ. Τρεμόπουλος. Μετά το 1960 παρθένες δασικές εκτάσεις πουλήθηκαν από μοναστήρια και αγοράστηκαν αντί πινακίου φακής από οικονομικά ισχυρές οικογένειες, άρχισαν οι αγοραπωλησίες και μπήκαν στο παιχνίδι και οικοδομικοί συνεταιρισμοί στη Σιθωνία και την Κασσάνδρα. «Υπάρχει μια μεγάλη έκταση στη Βουρβουρού, του Οικοδομικού Συνεταιρισμού των Ιατρών, που επιχείρησαν να τη χτίσουν αλλά με προσφυγές των οικολογικών οργανώσεων καταφέραμε να αποτρέψουμε τα σχέδια οικοδόμησης. Επίσης πιέσεις ασκούνται στο Κριαρίτσι και στις Καβουρότρυπες, όπου τεράστια έκταση ανήκει σε συνεταιρισμό δασολόγων-δασοπόνων που θέλουν να κόψουν ένα τμήμα για να γίνει ξενοδοχειακό συγκρότημα» τονίζει ο κ. Τρεμόπουλος.
Το Σύνταγμα του 1975 επέβαλε ως υποχρέωση του κράτους την προστασία των δασών, απαγόρευσε την αλλαγή της χρήσης και του προορισμού τους και με το άρθρο 117 κατέστησε υποχρεωτική την κήρυξη των δασών και δασικών εκτάσεων που καίγονται ως αναδασωτέων. Ωστόσο ποτέ δεν σταμάτησε το πολιτικό παιχνίδι με τις ομάδες πίεσης υπέρ των οικοδομικών συνεταιρισμών, οι οποίοι καρπώθηκαν εκτάσεις επί χούντας έχοντας παίξει παλαιότερα γερά και με την οικειοποίηση εκτάσεων που είχαν παραχωρηθεί κατά χρήση από το Δημόσιο για ρητινοσυλλογή. Είναι αξιοσημείωτο ότι οι μεταβιβάσεις προς συνεταιρισμούς από ρητινοσυλλέκτες έγιναν την περίοδο 1955-1969 με πολύ χαμηλό τίμημα, της τάξεως των 3.000-5.000 δραχμών (τότε) ανά στρέμμα.
