Αφήνονται να διαρρεύσουν τις τελευταίες ημέρες – από τη συγγραφική ομάδα του ίδιου και του αυτού βιβλίου Ιστορίας Στ´ δημοτικού – πληροφορίες περί των αλλαγών που θα καταστήσουν το τελευταίο «αποδεκτό» και «λειτουργικό». Η όλη διαδικασία φαίνεται ελάχιστα σοβαρή καθώς κινείται μέσα στο κλίμα της γενικής ελαφρότητας που χαρακτηρίζει την όλη επιχείρηση «εκσυγχρονισμού» των σχολικών εγχειριδίων. Στην ελαφρότητα συντελούν και οι σποραδικές εμφανίσεις της επικεφαλής της συντακτικής ομάδας η οποία φέρεται σε κάθε ευκαιρία να δηλώνει ότι είναι η μόνη πανελληνίως αρμόδια.
Σε αυτά τα ζητήματα, ιστορικά και παιδαγωγικά – δηλώσεις πάντοτε προφορικές, πάντοτε δημοσιογραφικές, πάντοτε «εκ των ενόντων», πάντοτε «πολιτικάντικες». Δεν έχω προσωπικά αντιληφθεί την ύπαρξη κάποιου δικού της κειμένου που θα απαντά μεθοδικά και επιστημονικά στις δίκαιες και άδικες κριτικές που δέχθηκε το πόνημά της.
Το όλο κλίμα της συγγραφικής «αυτοκάθαρσης» επιβεβαιώνει τους σχετικούς με την ποιότητα του όλου εγχειρήματος φόβους. Τονίζει δε τον βαθμό που η όλη αυτή ιστορία είναι συνυφασμένη με την εκπαιδευτική πολιτική της παρούσας κυβέρνησης. Η ηγεσία του υπουργείου Παιδείας, στο όνομα της μέχρι τελικής πτώσεως υπεράσπισης του πνεύματος, της μεθόδου και του περιεχομένου του βιβλίου αυτού, αποδέχεται την άνευ ορίων συνέχιση ενός «σίριαλ» που κατάντησε πλέον μικροπολιτικά ανούσιο.
Ζήτω λοιπόν η ιμπρεσιονιστική μέθοδος διδασκαλίας, η πολιτική ορθότητα του υπεράνω πατρίδων κοσμοπολιτισμού του κεφαλαίου και η επιστημονική ανεπάρκεια, μόνο αναγκαίο προσόν για την προώθηση μιας τόσο ανόητης εκπαιδευτικής επιλογής!
Ο κ. Γιώργος Μαργαρίτης, καθηγητής Σύγχρονης Ιστορίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.
