Γεννημένος στο Κρανίδι της Ερμιονίδας, ο Παντελεήμων Καρανικόλας έφυγε στα 87 του χρόνια και ενταφιάστηκε στη Μονή Λειμώνος της Λέσβου. Σε ηλικία μόλις 16 χρόνων ενδύθηκε το ράσο και υπηρέτησε ως διάκονος του Μητροπολίτη Καρυστίας Παντελεήμονος Φωστίνη, τον οποίο ακολούθησε στο ελληνοϊταλικό μέτωπο. Ο ίδιος, μιλώντας πριν από έναν χρόνο στο «Βήμα», ενθυμούμενος εκείνες τις στιγμές σημείωνε: «Συνόδευα τον Μητροπολίτη Καρυστίας Παντελεήμονα Φωστίνη. Επί μήνες γυρνούσαμε στις πόλεις και τα χωριά της Αλβανίας. Βρισκόμασταν δίπλα στους έλληνες φαντάρους, στην Κλεισούρα, την Πρεμετή, την Κορυτσά, το Αργυρόκαστρο. Κηδεύαμε, εξομολογούσαμε τους στρατιώτες και ευλογούσαμε τα όπλα της πατρίδας. H υποχρέωσή μας ως κληρικών έναντι της πατρίδας» προσέθετε «δεν τελείωσε στο ελληνοαλβανικό μέτωπο. Συνεχίσαμε και στην Κατοχή».


Ως στρατιωτικός ιερέας έλαβε τον βαθμό του ανθυπολοχαγού και υπηρέτησε στην ταξιαρχία του Ρίμινι. Απόφοιτος της Θεολογικής Σχολής Αθηνών και με σπουδές στο Βασιλικό Πανεπιστήμιο του Λονδίνου, το 1958 εξελέγη από την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος βοηθός Επίσκοπος του Αρχιεπισκόπου με τον τίτλου τού «Αχαΐας». Και επτά χρόνια αργότερα, το 1965, η Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος τον εξέλεξε Μητροπολίτη Κορίνθου.


Ως Μητροπολίτης Κορίνθου συνέγραψε πλήθος βιβλίων και πραγματοποίησε ανοίγματα στο Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών. Υπήρξε ένας από τους σκληρότερους επικριτές του Αρχιεπισκόπου Ιερώνυμου Κοτσώνη και υποστηρικτής του Αρχιεπισκόπου Σεραφείμ Τίκκα. Επί πολλές δεκαετίες αποτελούσε σημείο αναφοράς των εξελίξεων στην Ιεραρχία. Ο Καταστατικός Χάρτης, η αντιμετώπιση του ζητήματος των λεγομένων Ιερωνυμικών Ιεραρχών και οι σχέσεις με το Οικουμενικό Πατριαρχείο αποτελούν μερικά μόνο από τα θέματα στα οποία ο Παντελεήμων Καρανικόλας επηρέασε καθοριστικά την πορεία της Εκκλησίας της Ελλάδος.


Οι περιπέτειες που είχε στην Κόρινθο, όπου κατηγορήθηκε για κακοδιαχείριση χρημάτων της Μητροπόλεως, προκάλεσαν αίσθηση. Ο ίδιος πάντοτε δήλωνε ότι πίσω από τις κατηγορίες υπήρχαν μεγάλα συμφέροντα τα οποία επεδίωκαν την εξόντωσή του επειδή αντιτάχθηκε στη δημιουργία καζίνου.


Επιφανής Ιεράρχης


Ο Μητροπολίτης Κορίνθου Παντελεήμων Καρανικόλας, ο οποίος εκοιμήθη εν Κυρίω προ ημερών, υπήρξε επιφανής Ιεράρχης της Εκκλησίας αλλά και διακεκριμένο μέλος της ελληνικής κοινωνίας.


Αν και από νεαράς ηλικίας ενεδύθη το ιερατικόν σχήμα, παρέμεινε δραστήριο μέλος της κοινωνίας. Οι δραστηριότητες τις οποίες ανέπτυξε κατά τη διάρκεια του ελληνοϊταλικού πολέμου και της εν συνεχεία γερμανικής Κατοχής δικαίωσαν τις προσδοκίες των πολιτών για τον εθνικοθρησκευτικό ρόλο των ιερωμένων. Οι εν συνεχεία κοινωνικές δραστηριότητές του, παράλληλα με την άσκηση των ιερατικών καθηκόντων του, τον κατέστησαν πρόσωπο αξιοθαύμαστο και πολύ αγαπητό.


Πολλοί έχουν να καταθέσουν πολλά για το έργο του μακαριστού Ιεράρχη, τόσον εντός της Εκκλησίας όσον και εκτός.


Αλλά τον άνθρωπο που υπήρχε κάτω από το ράσο μπορούν να περιγράψουν όσοι είχαν την τύχη να τον ζήσουν τη δεκαετία του ’50 ως κατηχητή τους, όταν υπηρετούσε ως Αρχιμανδρίτης προϊστάμενος του Ιερού Ναού Αγίου Ελευθερίου Αρεως (με διάκονο τον σημερινό Μητροπολίτη Μεγάρων και Σαλαμίνος κ. Βαρθολομαίο Κατσούρη). Δεν ήταν μόνο η μύηση στον Ορθόδοξο Χριστιανισμό. Ηταν η φροντίδα του εθελοντή δασκάλου που φρόντιζε τους μαθητές του, αγωνιζόμενος να εξασφαλίσει ό,τι μπορούσε σε μια κοινωνία που μεγάλωνε τα παιδιά της μοιράζοντας γάλα ως συσσίτιον στα σχολεία της εποχής. Οι νεότεροι δεν γνωρίζουν και οι παλαιότεροι μοιάζει να λησμονούν την ελληνική πραγματικότητα στη δεκαετία που ακολούθησε τον καταστροφικό Εμφύλιο.


Είναι πολυσχιδές το έργο του μακαριστού Πατρός και Ιεράρχη. H μελέτη της ζωής του για όλους εμάς που είχαμε την τύχη να τον ζήσουμε από κοντά μπορεί να μας δώσει πολλά παραδείγματα· ίσως πρέπει να δουν τη ζωή του και οι λοιποί ιεράρχες της Εκκλησίας της Ελλάδος. H τόλμη του και ο τρόπος της ζωής του εγκρίνονται από το κοινωνικό σύνολο, που σκανδαλίζεται από την υποκρισία και τον εν συνόλω βίον ενίων ρασοφόρων.


Ο Παντελεήμων εν ζωή οδήγησε πολλούς στον δρόμο τον καλό. H ζωή του ας οδηγήσει την Εκκλησία στον απαραίτητο Εκσυγχρονισμό της…