Το number one της Eurovision
Γεννήθηκε στη Σουηδία, αναγνωρίστηκε στο Κίεβο, «κόβει εισιτήρια» στην Αθήνα. Θα μπορούσε να κάνει διεθνή καριέρα, όπως την παρότρυνε και η Νάνα Μούσχουρη και όπως ονειρεύεται κάθε σοβαρός σταρ. Εκείνη παραμένει εδώ και μετράει τη δύναμή της σε φαντασμαγορική πίστα. Το «My number one» είναι το σάουντρακ της χρονιάς που τελειώνει. Και η Ελενα Παπαρίζου, 23 χρόνων, πρόσωπο της χρονιάς στον στίβο του τραγουδιού.
H αρχή από τη Σουηδία
Δεν την ξέραμε, ώσπου που την είδαμε στη Eurovision, τρία χρόνια πριν, να εκπροσωπεί τη χώρα μας ως μέλος του συγκροτήματος Antique και να παίρνει το τρίτο βραβείο. Δεν διέθετε τον «αέρα» που είχε εφέτος, αλλά ήταν και πάλι εντυπωσιακή. Τόσο εντυπωσιακή που μόνο η σόλο καριέρα θα της ταίριαζε. Ετσι η τραγουδίστρια του γκρουπ από τη Σουηδία βγήκε στον δρόμο των σταρ μόνη και αποφασισμένη να πετύχει. Το κορίτσι είχε τις προδιαγραφές και επιπλέον φλόγα. Τι σημασία είχαν τα σπαστά ελληνικά, οι ασήμαντες συνεντεύξεις και τα συντακτικά λάθη; Το επικοινωνιακό τρέφεται με άλλες αρετές, και η Παπαρίζου τις έχει. Πήγε λοιπόν στο φεστιβάλ της ποπ ανοησίας με ψηλά το κεφάλι και τη φούστα. Επαιξε με τους όρους τους, εξέπεμψε γήινο μαγνητισμό από τηλεοράσεως και κέρδισε καθαρή νίκη. H Παπαρίζου δεν υπερέβαλλε ούτε τότε ούτε μετά. Αλλοι εξετέθησαν δίπλα της. Αυτοί που αντιμετώπισαν την ίδια και το βραβείο ως κάτι υπερβολικά σπουδαίο.
Γύρισε από το Κίεβο και άρχισε το ταξίδι των αφηγήσεων. Τα μάθαμε όλα όσα δεν ξέραμε γι’ αυτήν. Με το βραβείο ανά χείρας ήταν πρόθυμη για εξομολογήσεις. Και τα MME έκαναν ό,τι ξέρουν να κάνουν καλά: την εξήντλησαν. Εγινε θέμα το τραγούδι, το μίνι, το εσώρουχό της, το νυχτοκάματό της, οι τουαλέτες της, η υποτιθέμενη αρρώστια της.
«Παιδί-γυναίκα»
H Παπαρίζου, παιδί μεταναστών στο Γκέτενμποργκ της Σουηδίας, ένα χαμογελαστό όμορφο κορίτσι που πρέπει να συμπεριφέρεται σαν σταρ αλλά δεν τα καταφέρνει πάντα. Λέει συχνά «συγγνώμη» στις συνεντεύξεις της, γελάει διαρκώς, ενσαρκώνει το καλό κορίτσι και όχι τη μοιραία γυναίκα, θέλει να είναι συμπαθής. Στις μαμάδες αρχικά, και μετά στις κόρες. Δεν φτιάχνει εικόνα ντίβας. Δείχνει να της αρέσει η εικόνα «παιδί-γυναίκα» και ενώ ντύνεται αποκαλυπτικά εκπέμπει μια συστολή που δεν την έχουν αντίστοιχες σταρ της πίστας. «Χτίζει» εικόνα για οικογενειακά ακροατήρια. Τα οποία απεδείχθησαν καλοί πελάτες. Εφέτος έσπασε το δίπολο Βανδή – Βίσση σε πωλήσεις δίσκων και προκάλεσε ανασφάλειες στις αντιπάλους.
Και προτού προφτάσουν να εξατμιστούν η νίκη και τα συνεπακόλουθά της, ήρθε μια δεύτερη διάκριση. Στα 50 χρόνια της Eurovision, που γιορτάστηκαν τον Οκτώβριο στην Κοπεγχάγη, η Παπαρίζου με το «My number one» κέρδισε την τέταρτη θέση, μπαίνοντας στη «χρυσή πεντάδα» των forever τραγουδιών του θεσμού. Δεύτερη φορά, την ίδια χρονιά, η Ευρώπη υποκλίθηκε στη νεαρή κυρία. Οι προτάσεις από το εξωτερικό ήταν αναμενόμενες και υπαρκτές. Και ενώ θα περίμενε κανείς ότι η τραγουδίστρια, πρώτη στην Ευρώπη λόγω Eurovision, θα μαζέψει τις βαλίτσες της και θα τρέξει εκεί που ο κάθε έλληνας καλλιτέχνης – ακόμη και ο έντεχνος – ποθεί, δηλαδή στις αγορές του κόσμου, εκείνη προτίμησε τις μεγάλες – σίγουρες – ελληνικές πίστες κλονίζοντας τις εντυπώσεις περί του θάρρους και της τόλμης της.
Διαχείριση της νίκης
Θα μπορούσε όμως και καλύτερα. Είναι η μόνη που θα έκανε καριέρα έξω. Μιλάει καλύτερα αγγλικά παρά ελληνικά, είναι νέα, όμορφη, έχει ωραία φωνή και ωραία κίνηση. Εχει και το διαβατήριο: το βραβείο! Αλλά «κάνω καριέρα έξω» σημαίνει μένω έξω. H Μούσχουρη δεν έκανε διεθνή καριέρα από τον καναπέ της. Δούλεψε. Της τα συμβούλευσε της Ελενας. Εκείνη όμως έκανε μικρομεσαία διαχείριση νίκης. Ελλειψη στόχων; Φόβος μη και χαθεί το εφήμερο νυχτοκάματο; Κακοί σύμβουλοι; Εδώ την τίμησαν πολύ εξαιτίας του βραβείου. Ο ΕΟΤ την έχρισε πρέσβειρα του ελληνικού τουρισμού, η κυρία Πετραλιά σε αυτήν έσπευσε προκειμένου να μας θυμίσει με συναυλία της, έναν χρόνο μετά, την επέτειο των Ολυμπιακών Αγώνων. Ο Δημήτρης Αβραμόπουλος την πήρε μαζί του να τραγουδήσει στο Μουσείο Τυσό στο Λονδίνο. Ωραία είναι όλα αυτά, αν δεν μπορείς περισσότερα…
