Δεν νομίζω να υπάρχει λογικός άνθρωπος ο οποίος στο ερώτημα αν πρέπει να εισάγονται στα πανεπιστήμια και στα TEI υποψήφιοι με βαθμό κάτω από τη βάση θα απαντούσε καταφατικά.
Ωστόσο από την απλή αυτονόητη αρνητική απάντηση στο παραπάνω ερώτημα ως τη μετατροπή της σε υπουργική απόφαση και την εφαρμογή της στην πράξη υπάρχουν τουλάχιστον επτά σκέψεις, που θα έπρεπε να είχαν περάσει από το μυαλό των υπευθύνων, αν αυτό που πραγματικά θέλουν είναι να «αποδώσει» το μέτρο και όχι απλώς να εξυπηρετήσει τις επικοινωνιακές ανάγκες της κυβέρνησης, ικανοποιώντας πρόσκαιρα την ηθικοπλαστική πλευρά του καθενός μας.
1. Τα αποσπασματικά μέτρα, όπως είναι αυτό της θεσμοθέτησης βάσης, δεν αποδίδουν. Αντιθέτως, έχουν μικρό χρόνο ζωής, με αποτέλεσμα τη διαιώνιση του προβλήματος και όχι τη λύση του. Είναι χαρακτηριστικό ότι τα τελευταία 30 χρόνια έχει δοκιμαστεί κάθε πιθανός και απίθανος συνδυασμός βαθμών, μορίων, βάσεων, συντελεστών, πολλαπλασιαστών κ.ο.κ., με αποτέλεσμα μία από τα ίδια.
2. Μια σοβαρή κυβέρνηση προτού κάνει οποιαδήποτε ενέργεια, έστω και αποσπασματική, ειδικά στον τομέα της εκπαίδευσης, οφείλει να έχει στο μυαλό της ένα συνολικό σχέδιο προκειμένου να επιτύχει το καλύτερο δυνατόν αποτέλεσμα. Το «σχέδιο» όμως στην προκειμένη περίπτωση άρχιζε και τελείωνε με την κατάργηση των εξετάσεων στη B’ Λυκείου και τη μείωση των πανελλαδικώς εξεταζόμενων μαθημάτων από 9 σε 6! Απορία ψάλτου, βηξ. Ανυπαρξία σχεδίου, βάση!
3. Με τη θεσμοθέτηση της βάσης θα μείνουν εκτός τριτοβάθμιας εκπαίδευσης μερικές χιλιάδες νέοι και νέες. Είναι έτοιμη η πολιτεία να τους προσφέρει εναλλακτικές διεξόδους εκπαίδευσης και κατάρτισης; H αρνητική απάντηση είναι κοινό μυστικό! Οπως κοινό μυστικό είναι το ότι έχουν αρχίσει να τρίβουν τα χέρια τους ιδιώτες που δραστηριοποιούνται στον χώρο της μεταδευτεροβάθμιας εκπαίδευσης…
4. Οι υποψήφιοι δηλώνουν στα μηχανογραφικά τις προτιμήσεις τους αρχίζοντας από τις σχολές των κεντρικών πανεπιστημίων και συνεχίζοντας με βάση τη χιλιομετρική απόσταση των τμημάτων από τον τόπο κατοικίας τους. Περιφερειακά τμήματα TEI λοιπόν με επιστημονικά αντικείμενα, για τα οποία η πολιτεία δεν έχει αποφασίσει ότι δεν τα χρειάζεται, θα καταδικαστούν σε κλείσιμο, ενώ τμήματα TEI, αλλά και πανεπιστημιακά τμήματα, θα συνεχίσουν να «αναπτύσσονται» μόνο και μόνο γιατί δημιουργήθηκαν σε AEI της Αττικής.
5. Το πόσοι κάθε φορά θα περνούν τη βάση εξαρτάται από τον βαθμό δυσκολίας των θεμάτων των εξετάσεων, τα οποία επιλέγει ειδική επιτροπή με διαφορετικά μέλη κάθε χρόνο. Αρα στον παράγοντα τύχη, του οποίου ο ρόλος τόσο περισσότερο αυξάνεται όσο μειώνονται τα εξεταζόμενα μαθήματα, έρχεται να προστεθεί ένας ακόμη παράγων αβεβαιότητας, δεδομένου ότι δεν υπάρχει εργαλείο ετήσιας στάθμισης του βαθμού δυσκολίας των θεμάτων.
6. Υποτίθεται ότι το κυρίως ζητούμενο αυτής της αποσπασματικής ενέργειας είναι η άνοδος του επιπέδου των πανεπιστημιακών σπουδών. Αυτό όμως προϋποθέτει ποιοτικές σπουδές στη δωδεκάχρονη εκπαίδευση που προηγείται, πράγμα το οποίο μάλλον απέχει πολύ από την πραγματικότητα εφόσον, καθ’ ομολογίαν των πανεπιστημιακών δασκάλων τους, «φροντιστηριακά μαθήματα» χρειάζονται στο πρώτο εξάμηνο και οι πρωτοετείς φοιτητές στις σχολές, όπου εισάγονται με πολύ υψηλό σύνολο μορίων!
7. Αν υποτεθεί ότι η κυβέρνηση έχει αποφασίσει ότι θέλει να μπαίνουν στα πανεπιστήμια «λίγοι και καλοί», τότε και πάλι δεν την κάνει καλά τη δουλειά. Παράδειγμα: Για να βγάζεις καλούς μαθητές πρέπει να έχεις καλούς δασκάλους. Αλλά οι επαΐοντες γνωρίζουν ότι στα παιδαγωγικά τμήματα καταλήγουν υποψήφιοι από τη θεωρητική κατεύθυνση, που δεν αγαπούν τα μαθηματικά. Στην προκειμένη περίπτωση η συνολική βάση δεν εξυπηρετεί σε κάτι. Αντιθέτως, ίσως να εξυπηρετούσε το να τεθεί ως προϋπόθεση για την εισαγωγή στα παιδαγωγικά τμήματα δημοτικής εκπαίδευσης να βαθμολογούνται οι υποψήφιοι τουλάχιστον με 10 και στα μαθηματικά.
Δεν νομίζω να υπάρχει λογικός άνθρωπος που να ωθεί το παιδί του στην ήσσονα προσπάθεια. Αλλά νομίζω ότι κάθε λογικός άνθρωπος αντιλαμβάνεται ότι το αποσπασματικό μέτρο της θεσμοθέτησης βάσης εισαγωγής στα πανεπιστήμια και στα TEI θα έχει ως σίγουρο αποτέλεσμα την ένταση των φροντιστηρίων και ως ενδεχόμενα αποτελέσματα – εξαρτώμενα από τον βαθμό δυσκολίας των θεμάτων – τη μείωση των εισακτέων και τον μαρασμό των σχολών της περιφέρειας· σε καμία όμως περίπτωση την άνοδο του επιπέδου σπουδών.
H κυρία Συλβάνα Ράπτη είναι βουλευτής A´ Αθηνών, Γραμματέας Κοινοβουλευτικού Τομέα Εργασίας (KTE) Παιδείας του ΠαΣοΚ.
