Πάλη, η: Αγώνας επικράτησης. Ο Αλέξανδρος Γιωτόπουλος χαρακτήρισε τη δράση της 17N «πολιτική ένοπλη πάλη, κάποιοι το λένε αντάρτικο» (4/9). «H ένοπλη πάλη ήταν (σ.σ.: τη δεκαετία του ’70) μέρος του πολιτικού διαλόγου» υποστήριξε ο μάρτυρας υπεράσπισης Νίκος Ιωάννου (17/6). Κατά τον Δημήτρη Κουφοντίνα, «ένα δικαστήριο δεν μπορεί να δικάσει ή να καταργήσει την πάλη των τάξεων» (24/7). «Αν ήθελα να παλέψω δεν θα έμπαινα ούτε στο ΠαΣοΚ ούτε στη ΝΔ, αλλά στην UNESCO και στη UNICEF» είπε ο Διονύσης Γεωργιάδης (8/8).
Παραγραφή, η: H απάλειψη συνεπειών αδικήματος με την πάροδο ορισμένου χρόνου. Σύμφωνα με την εισαγγελική πρόταση, πρέπει να παύσει οριστικά η ποινική δίωξη κατά του κατηγορουμένου Γιάννη Σερίφη λόγω ~ς. Ανέφερε ο Χρήστος Λάμπρου: «(…) Παρά την έρευνα η οποία έγινε στη διαδικασία του ακροατηρίου, δεν προσεφέρθη κάποιο στοιχείο ότι παρέμεινε στην οργάνωση και μετά το 1983. Δημιουργούνται λοιπόν αμφιβολίες, οι οποίες πρέπει να ερμηνευθούν υπέρ του κατηγορουμένου, όπως επιτάσσει ο Κώδικας Ποινικής Δικονομίας. Ετσι λοιπόν για τον Γιάννη Σερίφη, το ιστορικό μέλος της 17N, λόγω παρελεύσεως του χρόνου, υπάρχει θέμα παραγραφής του αξιοποίνου και η ποινική δίωξη για τη συμμετοχή του και την ίδρυση της δολοφονικής αυτής οργάνωσης πρέπει να πάψει οριστικά» (10/9). Πολλοί από τους συνηγόρους υπεράσπισης ζήτησαν την απαλλαγή των πελατών τους λόγω ~ς, κυρίως σε σχέση με το αδίκημα της συμμετοχής σε εγκληματική οργάνωση (παράβαση του άρθρου 187 ΠΚ). Χαρακτηριστικά ο Παναγιώτης Ρουμελιώτης, συνήγορος υπεράσπισης του Νίκου Παπαναστασίου, είπε: «Εχω την άποψη ότι εν όψει του γεγονότος (…) ότι εκείνη την εποχή ήταν πλημμέλημα, δεν υπάρχει καμία πιθανότητα να θεωρηθεί, αν τυχόν εν πάση περιπτώσει θέλετε να θεωρήσετε, το αίτημα το δικό μου είναι να θεωρήσετε ότι η συμμετοχή αυτή έχει παραγραφεί, ούτως ώστε να πάψει οριστικά η ποινική δίωξη ως προς την παραγραφή αυτή» (31/10). Επίσης ο Νίκος Πρωτέκδικος, συνήγορος υπεράσπισης του K. Τέλιου, είπε: «Αν κρίνετε ότι η προηγούμενη συμπεριφορά του όμως, δηλαδή η κατόπτευση του χώρου ένα-δύο βράδια πριν, συνιστά κάποιο αδίκημα, τότε φρονώ ότι η πράξη αυτή θα μπορούσε να συνιστά μόνο το αδίκημα της τιμωρητής προπαρασκευαστικής πράξης, της διακεκριμένης προμήθειας εκρηκτικών, η οποία προβλέπεται ως πλημμέλημα στο άρθρο 15 παράγραφος 2 του νόμου 2168 και καθώς δεν έχει ανασταλεί νομίμως η παραγραφή, η προθεσμία της πενταετούς παραγραφής, πρέπει να παύσετε οριστικά την ποινική δίωξη» (29/10).
Παραίτηση, η: H εκούσια απεμπόληση δικαιώματος, η εκούσια εγκατάλειψη θέσης ή αξιώματος. Την ~ του προέδρου Μιχάλη Μαργαρίτη ζήτησε στην αρχή της διαδικασίας ο Κουφοντίνας: «Νομίζω ότι η μόνη συνεπής θέση, η μόνη πρόταση που νομίζω ότι θα έπρεπε να αποδεχθείτε είναι της παραίτησης. Αλλιώς θα τερματίσετε τη δικαστική σας καριέρα σαν ο διορισμένος πρόεδρος ενός ειδικού δικαστηρίου, το οποίο όντας υποχρεωμένο να δικάσει θα επιβάλει βαρύτατες ποινές με ανύπαρκτα στοιχεία» (6/3). Ανέκδοτες σημειώσεις με τίτλο «Το χρονικό μιας παραίτησης» ενεχείρισε ο Γ. Πέτσος στον Κουφοντίνα (αφορούν την παραίτησή του από τη Νομαρχία Πέλλας), όπου περιγράφεται «πώς φέρεται ένας πολιτικός άνδρας όταν δεν μπορεί να εξυπηρετήσει τους πολίτες» (31/3).
Παραμύθια, τα: Φανταστικές διηγήσεις ψεύτικων περιστατικών. Λέει συνέχεια τέτοια ο εισαγγελέας, κατά τον Γιάννη Σερίφη (30/5). Ο Πάτροκλος Τσελέντης υποστήριξε στο δικαστήριο ότι «έχουν γραφτεί διάφοροι μύθοι, πολλά παραμύθια γύρω από τον τρόπο που επιλέγονταν οι στόχοι. Δυστυχώς σε αυτή την τραγωδία ο Τύπος για δικούς του οικονομικούς λόγους έχει μπλέξει πάρα πολλά παραμύθια και πολλούς μύθους» (5/8).
Πάτμου: Οδός, στην περιοχή Πατησίων, στον αριθμό 84 της οποίας ανακαλύφθηκε στις 3 Ιουλίου 2002 το κρησφύγετο της 17N.
Πειστήρια, τα: Στοιχεία που συντελούν στην απόδειξη ενοχής κατηγορουμένου. Το δικαστήριο όρισε τη Μεγάλη Τετάρτη (23/4) ως «ημέρα επιδείξεως των πειστηρίων» έπειτα από τις επίμονες διαμαρτυρίες των συνηγόρων υπεράσπισης ότι δεν μπορούν να δικάζουν χωρίς αυτά. Τότε έκανε επίδειξη ο επικεφαλής του Εγκληματολογικού Τμήματος της Ασφάλειας Ευστάθιος Κυριακάκης, αλλά μόνο στους συνηγόρους και όχι και στους κατηγορουμένους. Με τα ~ ασχολήθηκε ξανά το δικαστήριο στις αρχές Ιουνίου, όταν κατέθεσε ως μάρτυρας και ο επικεφαλής του Τμήματος Εξερεύνησης του Εγκληματολογικού Τμήματος της Ασφάλειας I. Γιαννακούρης που αποκάλυψε και τον αριθμό τους: «Μιλάμε για 20.000 πειστήρια» (9/6). «Τα πειστήρια σάς πονάνε, το βλέπω. Οπως και να είναι, εμείς την άκρη θα τη βρούμε» σχολίασε ο Μιχάλης Μαργαρίτης. Τα αμφισβήτησε όμως ο Γιωτόπουλος σε συνέντευξή του: «Αν η τηλεόραση ήταν παρούσα, θα κατέρρεαν και οι ψευδομάρτυρες και τα μπακατσέλεια πειστήρια» (29/6).
Πηγαδάκια, τα: Μικρή ομάδα συζητητών. Σχηματίζονταν πριν και έπειτα από κάθε συνεδρίαση και στα διαλείμματα της δίκης και σ’ αυτά συμμετείχαν σχεδόν όλοι οι παράγοντές της (κατηγορούμενοι, συνήγοροι), καθώς και οι δημοσιογράφοι. Πολλές φορές έβγαζαν και ενδιαφέρουσες ειδήσεις. Σε άλλα πηγαδάκια εκτός αιθούσης, στον διάδρομο, κοντά στα μηχανήματα πώλησης καφέ, μπορούσε κανείς να δει συνηγόρους υπεράσπισης να ανταλλάσσουν – μακριά από τα βλέμματα των κατηγορουμένων – χαμόγελα και φιλοφρονήσεις με συνηγόρους πολιτικής αγωγής.
Πλακάκια, τα: Μικρές πλάκες. Σύμφωνα με το «αντιλεξικό» της 17N, ο όρος αυτός χρησιμοποιούνταν από τα μέλη της οργάνωσης αντί του όρου «πινακίδες αυτοκινήτων» (Βασίλης Ξηρός, 23.7.2002).
Ποίημα, το: Λογοτεχνικό έργο σε στίχους. «Ολα τα ποιήματά μου τα αφιερώνω στον Θάνο Αξαρλιάν» είπε ο Κώστας Τέλιος, απαντώντας στην ερώτηση του συνηγόρου πολιτικής αγωγής Νίκου Λίβου: «αναφερθήκατε ποτέ σε κάποιο κείμενο, σε κάποιο ποίημά σας, στον Θάνο Αξαρλιάν;» (27/8). Με ένα αυτοσχέδιο ~ θέλησε ο Σάββας Ξηρός να εκφράσει τη διαμαρτυρία του στους υπευθύνους των φυλακών Κορυδαλλού να μην τον προμηθεύσουν με κόλλα για να φτιάξει ένα χάρτινο ράφι στο κελί του για τα ρούχα του, όπου έγραφε «δεν ζητώ χανούμισσες, παρά μόνο κόλλα» (1/5). Ενα ~ από το βιβλίο «H Κόμη της Βερενίκης» του Γ. Γραμματικάκη απήγγειλε και ο Βασίλης Τζωρτζάτος στη δευτερολογία του (21/11). Με ένα απόσπασμα από την ποιητική του συλλογή «Ανήφορος» ολοκλήρωσε την αγόρευσή του ο πρώην βουλευτής Γιώργος Πέτσος: «Ισως ποτέ δε φοβηθήκαμε μαυριδερά κανόνια, ίσως ποτέ, γυαλιστερή ελπίδα, ούτε φωτιά ούτ’ αίματα, στο δάσος, δύσκολο το διάβα, λουλούδι μες στο χέρι μας σφιχτά, χωρίς ελπίδα». Για το ποίημα αυτό ο Πέτσος συνελήφθη και φυλακίστηκε από τη χούντα και στη συνέχεια απαγορεύθηκε η κυκλοφορία του βιβλίου του (24/9). Κλείνοντας την απολογία του, ο Κουφοντίνας αποκάλυψε ότι το προηγούμενο βράδυ είχε ξενυχτήσει προσπαθώντας να γράψει έναν επίλογο. Αντί γι’ αυτόν, απήγγειλε στίχους του Παλαμά:
«Παιδί το περιβόλι μου που θα κληρονομήσεις,
όπως το βρεις κι όπως το δεις να μην το παρατήσεις.
Σκάψε το ακόμα πιο βαθιά και βρέξε το πιο στέρεα
και πλούτισε τη χλόη του και πλάταινε τη γη του,
κι αν είναι κι έρθουνε χρόνια δίσεκτα, πέσουν καιροί οργισμένοι,
κι όσα πουλιά μισέψουνε σκιασμένα κι όσα δέντρα,
για τίποτ’ άλλο δεν ‘φελούν, παρά για μεταρίζια.
Μη φοβηθείς το χαλασμό, φωτιά, τσεκούρι τράβα,
ξεσπέρμεψέ το, χέρσωσε, το περιβόλι κόφτο
και χτίσε κάστρο πάνω του και ταμπουρώσου μέσα
για πάλεμα, για μάτωμα, για τη καινούργια γέννα,
που όλο την περιμένουμε κι όλο κινά για να ‘ρθει
κι όλο συντρίμμι χάνεται, στο γύρισμα των κύκλων» (24/7).
Ποινή, η: Τιμωρία για πράξη κολάσιμη. Την αναμένει και θα την υποστεί ο Κουφοντίνας, κατά τη δήλωσή του. Είναι προβλέψιμη κατά τον Γιωτόπουλο (βλ. και ισόβια). Θα λειτουργήσει καθαρτήρια για τον Πάτροκλο Τσελέντη: «Ελπίζω ότι η στάση ζωής μου, μαζί με την ποινή που θα μου επιβάλετε, να γίνει αρχή της κάθαρσης, γιατί μέσα μου η κάθαρση δεν θα γίνει ποτέ» (4/8). Λόγος έγινε στο δικαστήριο και για την κατάργηση της ποινής του θανάτου. Ο εισαγγελέας Χρήστος Λάμπρου στην αγόρευσή του σχολίασε: «Οταν όλες οι χώρες καταργούν την ποινή του θανάτου, δεν αντιλαμβάνομαι γιατί η 17N διεκδικεί το δικαίωμα να σκοτώνει» (10/9). Ο βουλευτής Φοίβος Ιωαννίδης, μάρτυρας υπεράσπισης του Γιάννη Σερίφη, υποστήριξε: «Ο μέσος κοινωνός, του οποίου δεν μπορώ να έχω στάθμιση του τι πιστεύει αν ερωτηθεί αν θέλει να ισχύει η θανατική ποινή, θα έλεγε ναι και στην κλοπή. Αλλά δεν θα πάμε με τον μέσο κοινωνό, διότι δεν έχει διαβάσει τους άπειρους τόμους που έχουν γραφτεί για τη θανατική ποινή, δεν έχει δει τι σημαίνει ποινή» (15/7).
Πολιτικό έγκλημα, το: βλ. έγκλημα
Πολυτεχνείο, το: Ανώτατο Εκπαιδευτικό Ιδρυμα, όπου διδάσκονται εφαρμοσμένες θετικές επιστήμες. H εξέγερση που έγινε σε αυτό, στις 17 Νοεμβρίου 1973, αποτέλεσε την έμπνευση για το όνομα της οργάνωσης. «Σήμερα είναι η ονομαστική μας εορτή και σε λίγο θα ακούσουμε και τα χρόνια πολλά» δήλωσε στους δημοσιογράφους για την επέτειο ο Κουφοντίνας στις 17/11.
Ποσοστά, τα: Κλασματικό μέρος ποσού που ορίζεται συνήθως σε εκατοστά. Σε ~ έγιναν οι αναγνωρίσεις των κατηγορουμένων από πολλούς μάρτυρες, καθώς ορισμένοι δεν ήταν απολύτως βέβαιοι. Για παράδειγμα, ο μάρτυρας N. Μαντάς ήταν σίγουρος κατά 40 με 50% ότι ο Κουφοντίνας τού έβαλε το πιστόλι στον κρόταφο, ενώ ο μάρτυρας Γ. Ασπραδάκης αναγνώρισε κατά 80% τον Κουφοντίνα και κατά 50% τον Τζωρτζάτο. Ο Κώστας Χρυσικόπουλος, συνήγορος του Γιωτόπουλου, χαρακτήρισε «πρωτότυπη» τη δίκη, επειδή «επικρατεί μια τακτική να γίνονται ερωτήσεις για τα ποσοστά». Ο Μιχάλης Μαργαρίτης τού απάντησε ότι ο πρόεδρος έχει δικαίωμα να ρωτά και διευκρίνισε: «Ξέρετε ότι όλα εκτιμώνται και ότι βεβαίως χρειαζόμαστε το 100%, αλλιώς υπάρχουν αμφιβολίες» (9/5).
Πρακτικά, τα: Γραπτή έκθεση των όσων ειπώθηκαν στο δικαστήριο. Καθημερινά οι δημοσιογράφοι ελάμβαναν τα ανεπίσημα ~ της δίκης. Αγνωστο πόσες εκατοντάδες σελίδες θα φθάσουν τα επίσημα. Για την «τηλεοπτική μετάδοση της δίκης με «όπλο» τα πρακτικά που διανέμονται» μίλησε ο Νικ. Πρωτέκδικος, συνήγορος υπεράσπισης του Τέλιου: «Πρόκειται για πρακτικά που δεν είναι βεβαίως τα επίσημα του δικαστηρίου σας, τα οποία είναι άγνωστο από ποιον τηρούνται και από ποιον διορθώνονται» (5/3). Κάποια στιγμή τον Ιούνιο υπήρξε πρόθεση να διακοπεί η δημοσίευσή τους, γιατί ήταν μεγάλο το κόστος και δεν πλήρωναν πλέον όλες οι εφημερίδες. Το σύνολο των ~ών δημοσιεύεται μόνο στο Διαδίκτυο (βλ. και Internet), ενώ αμέσως εκδόθηκε και ένα εβδομαδιαίο περιοδικό με τίτλο «H Δίκη του αιώνα» που δημοσίευε το σύνολο των ανεπίσημων ~ών της δίκης της 17N.
Πριονισμένος, ο: Επιθετικός προσδιορισμός, τον οποίον, σύμφωνα με τον Κώστα Τέλιο, χρησιμοποιούσε ο Χριστόδουλος Ξηρός για να περιγράψει τον εισαγγελέα Ανδρουλιδάκη, θύμα της 17N. «Τον εισαγγελέα τον τεμάχιζαν μέρα με τη μέρα και είχε ένα φοβερό τέλος, άσχετα αν αυτό το τέλος ήταν αφορμή στην οργάνωση να κάνουν και χιούμορ ακόμη. Δεν θα ξεχάσω τον Χριστόδουλο Ξηρό που, όποτε αναφερόταν στον εισαγγελέα Ανδρουλιδάκη, τον έλεγε «ο πριονισμένος», επειδή του έκοβαν σιγά σιγά τα χέρια και τα πόδια που είχαν χτυπηθεί» (27/8). Τόσο ο Χριστόδουλος Ξηρός όσο και ο Δημήτρης Κουφοντίνας αμφισβήτησαν την παραπάνω αποστροφή του Τέλιου, ο δεύτερος μάλιστα υποστήριξε ότι η φράση δεν ακούστηκε ποτέ μέσα στην οργάνωση.
Προϊστορία, η: H περίοδος της ζωής του ανθρώπινου γένους πριν από την εποχή για την οποία υπάρχουν γραπτές μαρτυρίες. Ο Δημήτρης Κουφοντίνας χρησιμοποίησε στην απολογία του τη φράση: «Οταν η ανθρωπότητα βγει από τη βάρβαρη προϊστορία της, από τους πολέμους, την εξαθλίωση, την προσφυγιά, τον αναλφαβητισμό, τη λεηλασία του πλανήτη από τις πολυεθνικές, όταν περάσει στο βασίλειο της ελευθερίας, της ισότητας, της ανεμπόδιστης ανάπτυξης του ανθρώπου, όταν η ανθρωπότητα χειραφετηθεί, όταν οι άνθρωποι επανοικειοποιηθούν την ανθρωπιά τους, τότε η ανθρώπινη ζωή θα είναι αυταξία πραγματική και όχι υποκριτική» (24/7).
Προκήρυξη, η: Εντυπο πολιτικής ή άλλης οργάνωσης που απευθύνεται σε άλλα άτομα και γνωστοποιεί θέσεις για ένα ζήτημα. Συνολικά η 17N εξέδωσε 84 ~εις για να αναλάβει την ευθύνη διαφόρων χτυπημάτων της, τις οποίες συγκέντρωσε ο εκδότης του «Κάκτου» Οδυσσέας Χατζόπουλος στο βιβλίο «Οι προκηρύξεις 1975-2002. Ολα τα κείμενα της οργάνωσης 17N» (μερικών όμως αμφισβητήθηκε η γνησιότητα). Το βιβλίο αυτό αποτέλεσε «ευαγγέλιο» για τους περισσότερους δικηγόρους που παρέστησαν στη δίκη. Τη διαδικασία συγγραφής μιας ~ης περιέγραψε ο Πάτροκλος Τσελέντης: «Γινόταν το χειρόγραφο, γίνονταν παρατηρήσεις, γινόταν το τελικό χειρόγραφο, γραφόταν σε γραφομηχανή, εκεί μπορεί πάλι να υπήρχαν διορθώσεις» (6/8). Ο μάρτυρας Ιωάννης Γιαννακούρης, επικεφαλής του Τμήματος Εξερεύνησης των Εγκληματολογικών Ερευνών της Ασφάλειας, υποστήριξε: «Ηταν εμφανής η χρήση γαντιών στις προκηρύξεις»· για να σχολιάσει ο Μιχάλης Μαργαρίτης: «Γινόταν με το γάντι η δουλειά» (9/6). Ο κατηγορούμενος Σωτήρης Κονδύλης αμφισβήτησε την αποτελεσματικότητα των ~ων της 17N, εκφράζοντας την άποψη ότι «ο απλός κόσμος δεν διάβαζε τις προκηρύξεις» (29/8).
Προπαγάνδα (ένοπλη), η: Κατά τον κατηγορούμενο Σωτήρη Κονδύλη, «η επαναστατική Αριστερά έχει δύο όψεις: το μαζικό ένοπλο κόμμα που με τα όπλα θα διεκδικήσει την εξουσία, υπάρχουν και οι οργανώσεις που κάνουν συμβολικά ένοπλη προπαγάνδα. Αυτόν τον ρόλο έπαιξε κατά τη γνώμη μου η 17N» (29/8). Κατά τον Δημήτρη Κουφοντίνα, «η 17N όταν μπήκε στο Τμήμα του Βύρωνα για να πάρει όπλα, στο Πολεμικό Μουσείο για να πάρει μπαζούκας, στο στρατόπεδο του Συκουρίου για να πάρει πολεμοφόδια και όλα αυτά χωρίς να ανοίξει μύτη, έκανε πράξεις ένοπλης προπαγάνδας. Εδειχνε επιπλέον ότι δεν ήταν ετεροκίνητη, ότι βασιζόταν στις δικές της δυνάμεις για να βρει τα απαραίτητα υλικά για τον αγώνα. Οταν ο Αρης με την αρχική αντάρτικη ομάδα του έμπαινε σ’ ένα χωριό με τους ενόπλους του σε παράταξη και έβγαζε λόγο στην πλατεία, πραγματοποιούσε μια πράξη ένοπλης προπαγάνδας. Εδειχνε ότι κάτω από τη μύτη των Γερμανών μπορούσε να υπάρξει δράση. Προκαλούσε ένα δυνατό σοκ, δημιουργούσε συνθήκες για παραπέρα ανάπτυξη της δράσης» (24/7). P
Ραπτομηχανή, η: Μηχανή για ράψιμο. Σύμφωνα με το «αντιλεξικό της 17N», ο όρος αυτός χρησιμοποιούνταν από τα μέλη της οργάνωσης αντί του όρου «αυτόματο όπλο» (Διονύσης Γεωργιάδης, 23.7.2002).
Ριανκούρ (Λουίζης): Οδός των Αμπελοκήπων, στην οποίαν τον Μάρτιο του 1992 υπήρξε συνάντηση αστυνομικών με μέλη της 17N. Το δικαστήριο ασχολήθηκε περισσότερο από τρεις συνεδριάσεις με την υπόθεση της ~ ή κατά άλλη διατύπωση «φιάσκο» (από τις 19/5), χωρίς να μπορέσει να τη φωτίσει. Εξετάστηκαν ως μάρτυρες τέσσερις τέως αρχηγοί της ΕΛ.ΑΣ. και ο τότε επικεφαλής των EKAM. Ολοι τους υποστήριξαν ότι, έπειτα από πληροφορίες που είχαν, έστησαν την επιχείρηση ώστε να συλλάβουν τους τρομοκράτες. Δικαιολόγησαν την αποτυχία τους αποδίδοντάς την σε ανεπάρκεια των συμμετασχόντων αξιωματικών, καθώς και σε τυχαίους παράγοντες (π.χ. η βιντεοκάμερα που θα κατέγραφε το συμβάν δεν λειτούργησε, γιατί τελείωσαν οι μπαταρίες ή ότι λειτούργησε, αλλά δεν κατέγραψε τίποτε λόγω εσφαλμένου της προσανατολισμού κόντρα στον ήλιο). Στο δικαστήριο κατέθεσε και η Μαρία Τσιντέρη που είχε υποδειχθεί ως η «Μαρία ή Αννα της Ριανκούρ», δηλαδή ως τη γυναίκα που έδωσε την πληροφορία για τη συνάντηση των μελών της 17N στην οδό ~. Από την πλευρά τους, οι κατηγορούμενοι που δέχονται τη συμμετοχή τους υποστήριξαν ότι η επιχείρηση στήθηκε την επομένη μιας τυχαίας συνάντησής τους με άνδρες της Αστυνομίας στην οδό ~, προκειμένου κάποιοι ανώτατοι αξιωματικοί να υφαρπάξουν μεγάλα χρηματικά ποσά δήθεν ως αμοιβή του πληροφοριοδότη.
Ρουφιάνος, ο: Ο σπιούνος, ο καταδότης. Ετσι αποκάλεσε τον κατηγορούμενο Πάτροκλο Τσελέντη ο συγκατηγορούμενός του Χριστόδουλος Ξηρός. Αυτό προκάλεσε την παρέμβαση του αναπληρωτή εφέτη Ιωάννη Σίδερη, ο οποίος είπε στον Ξηρό ότι αποκαλεί ~ τον Τσελέντη, τον οποίον ο ίδιος κατέδωσε στις αρχές αφού ήταν αυτός (σ.σ.: ο Χριστόδουλος) που συνελήφθη πρώτος και με βάση τις δικές του αποκαλύψεις άρχισε το «ξήλωμα του πουλόβερ» (15/5).
