Ζωγραφική, η: Μία από τις εικαστικές τέχνες. H διαδικασία της δίκης, που πολλές φορές ήταν ιδιαίτερα ανιαρή για κάποιους από τους κατηγορουμένους, έδωσε την ευκαιρία στον Βασίλη Ξηρό και στον Ηρακλή Κωστάρη να αποκαλύψουν πτυχές του καλλιτεχνικού ταλέντου τους, σκιτσάροντας κυρίως πρόσωπα των παραγόντων της δίκης. H
Ηθική, η: H άποψη μια ιδεολογίας ή ενός ατόμου για το τι είναι καλό. Συχνή η αναφορά σε αυτό το λήμμα από τους παράγοντες της δίκης. Συνήθως συνοδευόταν από διαφόρους επιθετικούς προσδιορισμούς, όπως για παράδειγμα «επαναστατική ηθική» ή «η εσωτερική ηθική της οργάνωσης».
Ηττα, η: Το αντίθετο της νίκης. Για την επιχειρησιακή και την πολιτική ~ της 17N έγινε λόγος πολλές φορές στο δικαστήριο. Κυρίως εκ μέρους της πολιτικής αγωγής έγιναν κάποιες αναφορές στις δηλώσεις κυβερνητικών παραγόντων, οι οποίοι στη διάρκεια του καλοκαιριού του 2002 δήλωναν: «η τρομοκρατία στη χώρα μας είχε ηττηθεί πολιτικά πολύ προτού ηττηθεί και επιχειρησιακά». Αυτή την άποψη παραδέχθηκε απολογούμενος και ο Σωτήρης Κονδύλης, όταν απαντώντας σε ερώτηση του εισαγγελέα για τον κίνδυνο που υπάρχει να πάρουν κάποιοι το κρυμμένο 45άρι του Κουφοντίνα και να ξαναρχίσουν, είπε: «τα όπλα χρειάζονται ιδέες για να λειτουργήσουν». Και πρόσθεσε: «H 17N πολιτικά και ηθικά έχει ηττηθεί. Τα απομεινάρια της τα επιχειρησιακά ηττήθηκαν τώρα» (29/8). Ο ίδιος ο Δημήτρης Κουφοντίνας, όταν παραδόθηκε, δήλωσε ότι οι συνθήκες δεν είναι πλέον κατάλληλες για ένοπλη πάλη, παραδεχόμενος και την ιδεολογική ~ της οργάνωσης, αφού η επιχειρησιακή εξάρθρωσή της ήταν δεδομένη. Θ
Θύματα, τα: Συνολικά υπερβαίνουν τα εβδομήντα (23 νεκροί και περίπου 50 τραυματίες, κυρίως αμερικανοί στρατιωτικοί και έλληνες αστυνομικοί). Από κάθε άποψη αποτέλεσαν το επίκεντρο της δίκης, με συχνές αναφορές τόσο από μάρτυρες που οι ίδιοι υπήρξαν θύματα της οργάνωσης (Πέτσος, Παπαδημητρίου, Ταρασουλέας, Κήλης) όσο και από μάρτυρες που έχασαν συγγενείς τους. Κορυφαία στιγμή ήταν η κατάθεση της μητέρας του Θάνου Αξαρλιάν (που ανάγκασε τον Κουφοντίνα να μιλήσει για τραγικό λάθος της οργάνωσης). «Ο γιος μου έγινε θυσία. Τους παρακάλεσα να σταματήσουν στη μνήμη του παιδιού μου. Αυτοί συνέχισαν και άφησαν και άλλα ορφανά» είπε η Σταυρούλα Αξαρλιάν (10/4). Αλλά εξίσου φορτισμένες ήταν και οι καταθέσεις των συγγενών άλλων ~των όπως η χήρα Αθανασιάδη και η κόρη του, η χήρα και η κόρη του Ανδρουλιδάκη, η κόρη του αμερικανού λοχία Στιούαρτ, τα παιδιά του Μπακογιάννη, ο γιος του Μομφερράτου.
