Στις 4 και 5 Αυγούστου δύο δικαστήρια της Βόρειας Ελλάδας θα αποφασίσουν αν οι επισκέπτες των καζίνων μπορούν να απολαμβάνουν την ελευθερία να τα… κερδίζουν ή θα πρέπει να αποβάλλονται από αυτά όπως γίνεται συστηματικά, όχι μόνο στην Ελλάδα, επειδή μειώνουν το ποσοστό κέρδους τους. To δικηγορικό γραφείο πίσω από τα δικαστήρια της Θεσσαλονίκης είναι αυτό το πρωινό του Ιουλίου γεμάτο από «επικηρυγμένους» αριθμομνήμονες που διεκδικούν το δικαίωμα της πρόσβασης: πρόσβαση στα μικρά παλάτια του τζόγου που έχουν ανοίξει την τελευταία δεκαετία σε όλη την Ελλάδα. Αποτελούν ένα είδος ομάδας πίεσης, τον Σύλλογο Προστασίας Φίλων Καζίνου και αν και δεν το ομολογούν περνούν, οι περισσότεροι από αυτούς τουλάχιστον, το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου τους στα τραπέζια του μπλακ τζακ.
Ο γεροδεμένος 40άρης στη μέση του γραφείου μάς συστήνεται ως «Γιάννης» και δεν είναι άλλος από τον Τζον Τάραμα, τον μοναδικό που γράφει στην κάρτα του «επαγγελματίας παίκτης του καζίνου». Ο Τάραμας είναι άνθρωπος εξαιρετικά ευγενικός, μάλλον χαμηλών τόνων, που μπορεί να μιλάει ώρες πολλές για το παιχνίδι και τα «κόλπα του», για τις «αδικίες των καζίνων» και την πρόθεση της πολιτείας να τοποθετήσει «μηχανές για το μοίρασμα των φύλλων του μπλακ τζακ, κάτι που θα μετατρέψει τον απλό τζόγο σε σκληρό, καταστρέφοντας χιλιάδες οικογένειες βιοπαλαιστών και μεροκαματιάρηδων». Ο Τάραμας μιλάει για αυτούς που χάνουν αλλά εκείνη την ώρα έχει στο μυαλό του και εκείνους που δεν χάνουν: στη γλώσσα του παιχνιδιού αυτοί λέγονται card counters. Σύμφωνα με τους εκπροσώπους των καζίνων, όχι μόνο στην Ελλάδα, άνθρωποι όπως ο Τάραμας έχουν τη δυνατότητα να «μετρούν τα χαρτιά» χάρη στη μνήμη τους μετατρέποντας ένα «τυχερό παιχνίδι σε τεχνικό». Απαγορεύεται αυτό; Ο νόμος δεν ορίζει τις προϋποθέσεις υπό τις οποίες ένας παίκτης μπορεί να αποκλεισθεί από το καζίνο. Μπορεί να αυτοαποκλεισθεί όταν το πάθος του δημιουργεί στον ίδιο και στην οικογένειά του πρόβλημα.
* Χίλιες ώρες δουλειάς
Οι επικηρυγμένοι των ελληνικών καζίνων έχουν κάνει ακριβείς υπολογισμούς όσον αφορά πόσα χρήματα είναι σε θέση να κερδίζουν κάθε ημέρα παιχνιδιού. Από 1% ως 1,5% μπορεί να κερδίζουν παίκτες που χαρακτηρίζονται «εξπέρ» και αποτελούν τους πονοκεφάλους των μάνατζερ των καζίνων. Ο Τάραμας έχει υπολογίσει ότι τα τελευταία χρόνια κέρδιζε ένα «μεγάλο στοίχημα ανά τέσσερις ώρες παιχνιδιού». Παρ’ όλα αυτά υποστηρίζει ότι ακόμη και ο «εξπέρ» που «έχει πολλά χρόνια πείρα, κεφάλαιο πολλών δεκάδων εκατομμυρίων και έχει παίξει πολλά χρόνια ώστε να ανέβει σε αυτή την κατηγορία δεν μπορεί να κερδίζει πάνω από 100.000 το τετράωρο, δηλαδή περίπου 25 εκατομμύρια δρχ. για 1.000 «ώρες δουλειάς» τον χρόνο». «Το ποσό αυτό» γράφει ο Τάραμας «αντιστοιχεί σε περίπου 3 εκατ. ανά καζίνο στην Ελλάδα». «Ο σερβιτόρος του καζίνου» καταλήγει «παίρνει περισσότερα».
Ο Τάραμας, παρ’ όλα αυτά, αυτοσυστήθηκε στο «Βήμα» ως ο μόνος στην Ελλάδα που «μπορεί να ζει από τα κέρδη του στο μπλακ τζακ», κάτι που δεν φαίνεται να συγκεντρώνει την επιδοκιμασία των άλλων μελών του Συλλόγου Προστασίας Φίλων Καζίνου. Δύο από τους νεότερους παίκτες αυτής της ομάδας που άρχισαν να διανύουν την τρίτη δεκαετία της ζωής τους κάνουν την ίδια δουλειά. Τα «κοινωνικά χαρακτηριστικά τους» δεν μοιάζουν με εκείνα του Τάραμα που δηλώνει «αυτοδίδακτος»: έχουν σπουδάσει, η δική τους «παιδεία» στο να «μη χάνουν» έχει να κάνει με τη διά μακρών ενασχόλησή τους με τα μαθηματικά και τους υπολογιστές. Και εκείνοι βρίσκονται υπό διωγμό, αν και όπως λέει ο Τάραμας στο βιβλίο του «H ζωή μου ή πώς να κερδίσετε στο καζίνο» «η «απόλυσή» (σ.σ.: απομάκρυνση από το καζίνο) είναι και πτυχίο επιτυχίας όσο αντιφατικό και να ακούγεται…». Μετά την πρώτη «απόλυση» αυτού του είδους, οι παίκτες που μοιάζουν περισσότερο με πολεμιστές σε διαρκή πόλεμο με τις εταιρείες των καζίνων αρχίζουν τη διαδρομή τους στα δικαστήρια. Ο πόλεμος με τις εταιρείες των καζίνων συνεχίζεται για τους card counters εκεί.
* Τα φακέλωμα των «κακών»
Αυτοί οι παίκτες όπως άλλωστε και όλοι οι άλλοι, π.χ. εκείνοι που χάνουν μεγάλα ποσά και στην αργκό αποκαλούνται «φάλαινες», καταγράφονται στα αρχεία των καζίνων. Οι πληροφορίες για εκείνους που δεν χάνουν αποτελούν αντικείμενο ανταλλαγών μεταξύ των διαφόρων επιχειρήσεων. Οι διοικήσεις των καζίνων, ιδίως εκείνες του Λουτρακίου και της Θεσσαλονίκης, έχουν παραδεχθεί την ανταλλαγή στοιχείων για τους card counters. Επικαλούνται τη διεθνή πρακτική που ισχύει για τους παίκτες αυτούς. H Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων θεωρεί τη συγκέντρωση παρόμοιων στοιχείων παράνομη. Για μετρητές και καζίνα τα δικαστήρια είναι η συνέχιση του παιχνιδιού σε άλλο τόπο και με άλλα μέσα. Στις αρχές Ιουλίου δημοσιεύθηκε μία απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης σχετικά με την αγωγή του Τάραμα εναντίον του καζίνου της πόλης. Διά του δικηγόρου του Δ. Νεμέτη ο Τάραμας υποστήριζε ότι ο αποκλεισμός του από τα τραπέζια του μπλακ τζακ συνιστούσε προσβολή της προσωπικότητάς του και ζητούσε να επιδικαστεί αποζημίωση για ηθική βλάβη. Ο εκπρόσωπος της εταιρείας Χάγιατ – που κατέθεσε κατά τη διάρκεια της ακροαματικής διαδικασίας – Ιαν Γκόσλινγκ παραδέχθηκε ότι «η εταιρεία του προσπάθησε να σταματήσει και να αποτρέψει τον Ιωάννη Τάραμα να μπει στο καζίνο για τον λόγο ότι η μέθοδος που χρησιμοποιούσε, δηλαδή απομνημονεύοντας τις κάρτες μετρώντας τες, κατά τη συμμετοχή του στο παιχνίδι μπλακ τζακ δημιουργούσε αναταραχή στους άλλους παίκτες». Δηλαδή θέλουν να αποτρέψουν την είσοδο του Ιωάννη Τάραμα στο καζίνο επειδή είναι αριθμομνήμων, μετράει τις κάρτες – card counting και μετατρέπει το παιχνίδι από τυχερό σε τεχνικό. Σε αυτό το σημείο το δικαστήριο αποφάσισε: «Aπομνημονεύοντας όμως ο Ιωάννης Τάραμας τις κάρτες, έχοντας προς τούτο ειδικό προσόν από τη φύση, δεν παραβιάζει κανέναν κανονισμό και νόμο, απλώς χρησιμοποιεί το μυαλό, με το οποίο τον προίκισε ενδεχομένως η φύση, πράγμα βέβαια που δεν είναι καθόλου κακό αλλά προτέρημά του που δεν μπορεί κανένας να του το στερήσει, σε όποιο βαθμό και αν το κατέχει, όπως δεν θα μπορούσε κανείς να το απαγορεύσει και να το στερήσει από οποιονδήποτε άλλον άνθρωπο». Το δικαστήριο αποφάσισε ότι η εναγόμενη εταιρεία καζίνο υποχρεούται να καταβάλει στον ενάγοντα το ποσό των 30.000 ευρώ «για την ανόρθωση που υπέστη από την προσβολή της προσωπικότητάς του».
Ο ΤΖΟΓΟΣ ΤΟΥ ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ «Θα βρούμε τρόπο να κερδίζουμε και τις μηχανές»
Για τους μετρητές ο πρόσφατος ανασχηματισμός σήμανε το τέλος μιας εποχής: όχι επειδή μοιάζουν να ενδιαφέρονται για τα εσωτερικά της κυβέρνησης του ΠαΣοΚ. Αλλά επειδή με πράξη του υφυπουργού Οικονομίας και Οικονομικών προωθείται η εγκατάσταση στα καζίνα «μηχανών» που θα αντικαταστήσουν τα περίφημα «παπούτσια» στο ανακάτεμα της τράπουλας. «Παπούτσια» λέγονται στην αργκό των καζίνων τα «κουτιά» από τα οποία έβγαιναν τα χαρτιά προτού τα ανακατέψει ο ντίλερ.
Οι «κρουπιέρηδες» αντιδρούν στην εγκατάσταση παρόμοιων μηχανών επειδή θα μειωθούν οι θέσεις εργασίας και το παιχνίδι θα γίνεται όλο και πιο γρήγορο. Αλλά και οι μετρητές έχουν λόγους να αντιδρούν. Στο υπόμνημα του Συλλόγου Προστασίας Φίλων Καζίνου προς τον υπουργό Οικονομίας και Οικονομικών περιγράφουν πώς θα γίνεται το «παιχνίδι» του μέλλοντος: «Το παιχνίδι του μπλακ τζακ με τις εν λόγω μηχανές θα είναι αστραπιαίο… Ετσι ο παίκτης δεν θα ξεκουράζεται καθόλου κατά τη διάρκεια του ανακατέματος, όπως γίνεται σήμερα, αλλά θα εξουθενώνεται εγκεφαλικά και βεβαίως οικονομικά». Οι μετρητές κατηγορούν τώρα με τη σειρά τους τα καζίνα ότι μετατρέπουν τα τυχερά παιχνίδια σε τεχνικά «προς όφελός τους».
H τοποθέτηση αυτών των μηχανών στο καζίνο του Λουτρακίου κατά το παρελθόν δεν απέδωσε καθώς κατέστησε την επίσκεψη πιο ακριβή και για τους άλλους, κοινούς παίκτες μια εμπειρία που υπάρχει σε καζίνο του εξωτερικού. Παρ’ όλα αυτά, οι άνθρωποι που είναι συγκεντρωμένοι γύρω από το τραπέζι του δικηγόρου Θεσσαλονίκης Δ. Νεμέτη αυτό το καλοκαιρινό μεσημέρι δείχνουν αυτοπεποίθηση: «Θα βρούμε τρόπο να κερδίσουμε και τις μηχανές» λέει χαμογελώντας με νόημα ο Τάραμας.
