«Εβαλα βόμβα στην πρεσβεία των Αμερικανών την εποχή της χούντας…» είπε την περασμένη Τρίτη ο Αλέξανδρος Γιωτόπουλος παίρνοντας θέση για το κατηγορητήριο της δίκης των φερομένων ως μελών της 17Ν. Ο πρόεδρος του τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων κ. Μιχάλης Μαργαρίτης φάνηκε να ξαφνιάζεται και ο Γιωτόπουλος επανέλαβε τη φράση του.
Μιλούσε για βόμβα που τοποθετήθηκε από τη ΛΕΑ (Λαϊκή Επαναστατική Αντίσταση) στις 29 Αυγούστου 1972 στο ισόγειο της αμερικανικής πρεσβείας σε μία από τις πιο παράτολμες ενέργειες της «δυναμικής αντίστασης».
Σύντροφος του Γιωτόπουλου στη ΛΕΑ θυμάται ότι ο «Θέμης» είχε αναλάβει τον σχεδιασμό και την εκτέλεση της ενέργειας, για την επιτυχία της οποίας «εργάστηκε ένας πυρήνας» της οργάνωσης. Δεν είναι σαφές αν ο Γιωτόπουλος τοποθέτησε ο ίδιος τη βόμβα αλλά φαίνεται ότι πήγε στην πρεσβεία. Η βόμβα ήταν σύνθετη στην κατασκευή της. Απετελείτο από τρεις μηχανισμούς: έναν ωρολογιακό, έναν μηχανισμό ασφαλείας και έναν μηχανισμό παγίδευσης. Ο τελευταίος θα προκαλούσε την έκρηξη της βόμβας αν κάποιος επιχειρούσε να τη μετακινήσει. Η βόμβα ήταν τοποθετημένη μέσα σε ένα θερμός του καφέ. Στο πάνω τμήμα του θερμός υπήρχε πράγματι καφές και σε ένα κάτω στεγανό τμήμα τα… υπόλοιπα. Η βόμβα τοποθετήθηκε από μέλος της ΛΕΑ στο ισόγειο της πρεσβείας που τότε δεν ήταν τόσο καλά φυλασσόμενο όσο σήμερα ούτε και ήταν περιφραγμένο. Πριν από την έκρηξη άλλα μέλη της ΛΕΑ τηλεφώνησαν στην Αστυνομία για να ειδοποιήσουν για την τοποθέτησή της ώστε να «μην τραυματιστεί κάποιος», όπως θυμάται σήμερα ο παλιός σύντροφος του Α. Γιωτόπουλου. Η έκρηξη της βόμβας είχε αντίκτυπο στις εφημερίδες της εποχής προκαλώντας ένα πρωτοσέλιδο στην εφημερίδα «Απογευματινή».
Η ΛΕΑ αφιέρωσε την ενέργειά της αυτή στη μνήμη των αγωνιστών Τσικουρή και Αντζελόνι που είχαν χάσει τη ζωή τους δύο χρόνια πριν – στις 2 Σεπτεμβρίου 1970 – πολύ κοντά στον ίδιο χώρο, όταν το αυτοκίνητο στο οποίο επέβαιναν τινάχθηκε στον αέρα και καταστράφηκε ολοσχερώς, με αποτέλεσμα οι δύο φοιτητές να διαμελισθούν. Στην προκήρυξή της για την ενέργεια στην αμερικανική πρεσβεία (δόθηκε στις 3 Σεπτεμβρίου 1972) η ΛΕΑ ανέφερε: «Για μία ακόμη φορά χρησιμοποιούμε ειδικά μέσα πολιτικής έκφρασης. Μέσα που ανθούν σε χώρες που επικρατούν ανοιχτές ή καλυμμένες στρατιωτικές δικτατορίες και που οι λαοί εφευρίσκουν για να αντιτάξουν τη βία τους στη βία των καταπιεστών…».
