Η κλοπή όπλων από το στρατόπεδο της Κω έφερε στο προσκήνιο το θέμα της έλλειψης αποτελεσματικών μέτρων φύλαξης στα στρατόπεδα της χώρας. Ανώτατοι αξιωματικοί, εν ενεργεία και εν αποστρατεία, παρήλασαν στα ειδησεογραφικά παράθυρα των τηλεοπτικών σταθμών και υπερασπίστηκαν τη στρατιωτική ηγεσία υποστηρίζοντας με θέρμη ότι τα στρατόπεδα της χώρας έχουν υψηλό δείκτη ασφαλείας. Δεκαοκτώ μήνες διαρκούς παρατήρησης της αποτελεσματικότητας των μέτρων «τάξης και ασφαλείας» του ελληνικού Πενταγώνου την περίοδο 1994-95 οδήγησαν τον υπογράφοντα (που υπηρέτησε στον μεικτό λόχο στρατονομίας του τάγματος ΓΕΕΘΑ, με πολύμηνη θητεία στην υπηρεσία έκδοσης αδειών εισόδου στο υπουργείο και στη στρατιωτική ασφάλεια του υπουργού Εθνικής Αμυνας) στη θλιβερή διαπίστωση ότι το στρατηγείο της ελληνικής άμυνας είναι παραδομένο στις ορέξεις και τις επιδιώξεις του οποιουδήποτε έλληνα εγκληματία. Επί μία διετία σχεδόν, στο διάστημα της παρατήρησης, το υπουργείο Αμυνας έμοιαζε με ξέφραγο αμπέλι τεραστίων διαστάσεων, το οποίο μπορούσε να επισκεφθεί οποιοσδήποτε, αρκεί να είχε προηγουμένως παρατηρήσει επί πέντε λεπτά τη διαδικασία εισόδου των αξιωματικών, των στρατιωτών και του πολιτικού προσωπικού από την κεντρική πύλη, η οποία βρίσκεται επί της λεωφόρου Μεσογείων. Κατά την έξοδό του θα μπορούσε να φέρει έγγραφα, φωτογραφίες, πλήρες σχεδιάγραμμα του υπουργείου, ακόμη και οπλισμό. Αρκεί να είχε μπει στον κόπο να εισβάλει (ανενόχλητος) μια-δυο φορές… Μια σειρά από ανέκδοτα περιστατικά που συνέβησαν κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου έρχονται να αποδείξουν τον παραπάνω ισχυρισμό. Και το χειρότερο είναι ότι, μολονότι όλα τα περιστατικά που περιγράφονται παρακάτω είχαν εγκαίρως περιέλθει σε γνώση της στρατιωτικής και της πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου Εθνικής Αμυνας, ουδέποτε ελήφθησαν ουσιαστικά μέτρα περιφρούρησης και ασφαλείας του.


Το φθινόπωρο του ’94 ο τότε α’ υφυπουργός Εθνικής Αμυνας κ. Νίκος Κουρής δεχόταν τηλεφωνικά μηνύματα για την τοποθέτηση εκρηκτικού μηχανισμού στο αυτοκίνητο που χρησιμοποιούσε. Η ανησυχία του κ. Κουρή τον ώθησε στην επιλογή να προμηθεύσει τον μεικτό λόχο στρατονομίας (ΜΛΣΝ) του τάγματος ΓΕΕΘΑ, τον λόχο που είναι επιφορτισμένος με τη νυχθημερόν αστυνόμευση και την περιφρούρηση του υπουργείου Εθνικής Αμυνας, με τον υποτυπώδη εξοπλισμό για τον έλεγχο ανίχνευσης εκρηκτικών μηχανισμών σε όλα τα οχήματα που εισέρχονταν στο υπουργείο Αμυνας. Ο τότε στρατοπεδάρχης του υπουργείου συνταγματάρχης κ. Μπακατσέλος, ο μόνος εκ των αρμοδίων που ενδιαφερόταν πραγματικά για την ασφάλεια του υπουργείου Αμυνας, ζήτησε από τον τότε διοικητή του ΜΛΣΝ ταγματάρχη κ. Καλτσίδη την αυστηρή εφαρμογή του ελέγχου σε όλα τα οχήματα. Σε διάστημα μικρότερο των δέκα ημερών οι – ανειδίκευτοι – στρατονόμοι, αερονόμοι, ναυτονόμοι (άπαντες ήσαν στρατεύσιμοι και όχι μόνιμοι υπαξιωματικοί) σήκωσαν τα χέρια ψηλά, αφού η διεξαγωγή ελέγχου ήταν αδύνατη. Προσβεβλημένοι οι ανώτατοι αξιωματικοί αρνούνταν την έρευνα στο όχημά τους και διέταζαν τον οδηγό τους να πατήσει γκάζι. Τα λεωφορεία που μετέφεραν στο υπουργείο το προσωπικό ήταν αδύνατον να ελεγχθούν, αφού ο ΜΛΣΝ δεν είχε προμηθευθεί τα κατάλληλα μηχανήματα.


Η – διαρκείας 30 δευτερολέπτων – επιδερμική έρευνα των οχημάτων προκαλούσε τεράστια κυκλοφοριακή συμφόρηση στη λεωφόρο Μεσογείων καθώς και στους γύρω δρόμους με συνέπεια η πολιτική ηγεσία του υπουργείου (ΥΕΘΑ) να δέχεται πιέσεις από την Τροχαία Ψυχικού και Χολαργού για να παύσει τον έλεγχο. «Είναι τόσο απλό για κάποιον να τινάξει το υπουργείο στον αέρα» ήταν η θλιβερή διαπίστωση του συνταγματάρχη κ. Μπακατσέλου, ο οποίος υποχρεώθηκε να πειθαρχήσει στην εντολή που δέχθηκε από το υπουργείο να παύσει την έρευνα.


* Βαρύς ο πέλεκυς


Στις αρχές του ’95 δημοσιογράφος που κάλυπτε το στρατιωτικό ρεπορτάζ σε τηλεοπτικό σταθμό θέλησε να αποδείξει στον τότε υπουργό Αμυνας κ. Γεράσιμο Αρσένη ότι ήταν πολύ εύκολο για τον οποιονδήποτε να φθάσει ως την πόρτα του γραφείου του χωρίς να έχει άδεια εισόδου στο υπουργείο Αμυνας. Το πέτυχε τρεις φορές, εισβάλλοντας ανενόχλητος. Και όταν ο στρατοπεδάρχης του υπουργείου Αμυνας έδωσε εντολή στον λόχο στρατονομίας να σταματάει με κάθε τρόπο τον συγκεκριμένο δημοσιογράφο στην πύλη του υπουργείου Αμυνας, αυτός δεν δίστασε να… πατήσει με το αυτοκίνητό του το πόδι ενός στρατονόμου, ο οποίος νοσηλεύθηκε σε νοσοκομείο. Στον δημοσιογράφο, ο οποίος απειλούσε με δυσμενή μετάθεση όποιον στρατονόμο τολμούσε να τον ελέγξει στην είσοδο, έγινε απλώς μια παράκληση να μιλάει πιο ευγενικά, ενώ στους στρατονόμους έγιναν αυστηρές συστάσεις να τον αναγνωρίζουν στην είσοδο, όπως είχαν χρέος μόνο για τον υπουργό, τους δύο υφυπουργούς και τους αρχηγούς των επιτελείων!


Παρόμοια ήταν η αντίδραση της ηγεσίας του υφυπουργείου του κ. Κουρή όταν ο τότε αρχηγός της ΕΥΠ ναύαρχος ε.α. κ. Λεωνίδας Βασιλικόπουλος δέχθηκε έλεγχο στην πύλη του υπουργείου. Το πολιτικό όχημα χωρίς διακριτικά, στο οποίο επέβαινε, υποχρεώθηκε από τους στρατονόμους σε στάση για έλεγχο. Ενας στρατονόμος ζήτησε να μάθει ποιος ήταν ο κύριος που επέβαινε στο αυτοκίνητο. Την ίδια στιγμή πετάχτηκαν από το συνοδευτικό όχημα δύο άνδρες της ασφαλείας του κ. Βασιλικόπουλου με προτεταμένα τα πολυβόλα τους. Σε έξαλλη κατάσταση ο αρχηγός της ΕΥΠ, ο οποίος βεβαίως φορούσε πολιτικά, κατέβηκε από το αυτοκίνητο και έκανε παρατηρήσεις στους στρατονόμους, επαναλαμβάνοντας τη ρήση «Ξέρεις ποιος είμαι εγώ; Θα μάθεις». Λίγα λεπτά αργότερα οι στρατονόμοι που είχαν υπηρεσία κλήθηκαν στο υφυπουργείο να δώσουν εξηγήσεις στον υπασπιστή του υφυπουργού επειδή… τόλμησαν να κάνουν έλεγχο σε ένα αυτοκίνητο χωρίς διακριτικά με άγνωστους επισκέπτες και επειδή τόλμησαν να ρωτήσουν αν είχαν δικαίωμα να εισβάλουν οπλισμένοι στο υπουργείο Αμυνας τα μέλη της συνοδείας που δεν επέδειξαν κανένα έγγραφο το οποίο να πιστοποιούσε την ιδιότητά τους… Από καθαρή τύχη οι δύο στρατονόμοι γλίτωσαν τη δυσμενή μετάθεση, αφού στις πιέσεις του κ. Βασιλικόπουλου στάθηκε εμπόδιο ο στρατοπεδάρχης κ. Μπακατσέλος, αξιωματικός της εμπιστοσύνης του κ. Αρσένη και αυθεντικός στρατιωτικός που δεν λογάριαζε τις πολιτικές πιέσεις.


* Τι είδαν οι Αμερικανοί


Στα μέσα του ’95 το υπουργείο Αμυνας προετοιμάστηκε για να υποδεχθεί τον τότε υπουργό Αμυνας των ΗΠΑ. Ο προϊστάμενος ασφαλείας του αμερικανού υπουργού επισκέφθηκε το υπουργείο. Σε διάστημα μικρότερο της μισής ώρας ο αμερικανός αξιωματούχος μονολογούσε (παραληρούσε για την ακρίβεια) ότι «είναι απίστευτα εύκολο για τον οποιονδήποτε να εισβάλει ανενόχλητος στο στρατηγείο της Ελλάδας». Την ημέρα της επίσκεψης του αμερικανού υπουργού στο Πεντάγωνο σε όλα τα γύρω κτίρια είχαν ακροβολιστεί δεκάδες μέλη της ασφαλείας του αμερικανού υπουργού μαζί με άνδρες των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων και της Αστυνομίας.


* Ο ύπνος του επικεφαλής


Κατά την άφιξη του Αμερικανού και ενώ οι κκ. Αρσένης, Κουρής, Μπεντενιώτης (β’ υφυπουργός τότε) βρίσκονταν παρατεταγμένοι μαζί με τον αρχηγό ΓΕΕΘΑ κ. Χρήστο Λυμπέρη και τους αρχηγούς των επιτελείων σε κοινή θέα, έξω από το κεντρικό κτίριο, ο αμερικανός υπουργός τούς… έστησε, αφού καθυστέρησε περίπου δέκα λεπτά να κατέβει από το αυτοκίνητό του και ενώ προηγουμένως ο προϊστάμενος της ασφαλείας του είχε ανοίξει και κλείσει τέσσερις φορές τις πόρτες του οχήματος. «Εδώ δεν εμπιστεύεσαι κανέναν, το στρατόπεδο είναι αφύλακτο» έλεγε λίγη ώρα αργότερα ο αμερικανός αξιωματούχος συζητώντας με την – αστυνομική – ασφάλεια του κ. Αρσένη. Την εποχή της κρίσης με την Τουρκία για τα Ιμια ο αρχηγός ΓΕΕΘΑ κ. Λυμπέρης ζήτησε να ληφθούν έκτακτα μέτρα ασφαλείας στο υπουργείο Αμυνας. Σχεδόν κάθε βράδυ ένας ανώτατος αξιωματικός έκανε έφοδο δύο ή τρεις ώρες μετά τα μεσάνυχτα για να διαπιστώσει αν λειτουργούν τα μέτρα ασφαλείας. Ο ταξίαρχος, αντιπτέραρχος, αντιναύαρχος ή αντιστράτηγος που έφθανε με το πολιτικό του όχημα στην πύλη του υπουργείου Αμυνας συχνά δεν θυμόταν τα συνθηματικά. Ο στρατονόμος που φυλούσε την πύλη κράδαινε ένα όπλο G3 χωρίς γεμιστήρα, τον οποίο είχε σαφείς εντολές να βάλει στο όπλο μόνο σε περίπτωση ανάγκης. Ο αξιωματικός που είχε την εποπτεία της πύλης πάντοτε κοιμόταν και αντ’ αυτού βρισκόταν κοντά στην είσοδο ένας μόνιμος (ή πενταετούς θητείας) υπαξιωματικός, που… λαγοκοιμόταν. Οι σκοποί της πύλης φύλαγαν με ένα G3 χωρίς γεμιστήρα. Το υπουργείο Αμυνας… κοιμόταν και αυτό είχε αναφερθεί εγγράφως προς τον αρχηγό ΓΕΕΘΑ από αρκετούς ανώτατους αξιωματικούς που είχαν κάνει έφοδο τη νύχτα.


Την ίδια εποχή ο ναύαρχος κ. Λυμπέρης είχε γίνει έξαλλος όταν ένα βράδυ επισκέφθηκε αιφνιδιαστικά το εθνικό κέντρο επιχειρήσεων (στο β’ υπόγειο του υπουργείου Αμυνας) φορώντας πολιτική περιβολή και ο στρατονόμος, που λόγω των εκτάκτων μέτρων ασφαλείας βρισκόταν εκεί, του άνοιξε την καγκελόπορτα χωρίς καν να ρωτήσει ποιος είναι και να ζητήσει τα συνθηματικά… Είχε μάλιστα γίνει έξω φρενών και με την κατάσταση που αντιμετώπισε εντός του ΕΘΚΕΠΙΧ, αφού βρήκε τον αξιωματικό υπηρεσίας να κοιμάται.


ΤΡΑΓΕΛΑΦΙΚΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ Η ελεγχθείσα σύζυγος και ο έξαλλος αξιωματικός


Η κάρτα εισόδου στο υπουργείο Εθνικής Αμυνας ήταν και είναι πολύ εύκολο να πλαστογραφηθεί. Πρόκειται για ένα απλό χρωματιστό χαρτόνι (μπλε, άσπρο, κίτρινο κ.ά.) που πλαστικοποιείται αφού αναγραφούν τα στοιχεία του κατόχου του και τοποθετηθεί μια φωτογραφία μεγέθους ταυτότητας. Η σφραγίδα του τάγματος, της μοίρας ή της υπηρεσίας καθώς και η υπογραφή του διοικητή δεν ελέγχονται κατά την είσοδο. Αρκεί να μην έχει λήξει η κάρτα, της οποίας η χρονική διάρκεια αναγράφεται και φυσικά πλαστογραφείται εύκολα. Το ίδιο εύκολο είναι να πλαστογραφήσει κανείς την άδεια εισόδου ενός οχήματος στο υπουργείο, αφού πρόκειται για ένα καρτελάκι από χαρτόνι που έχει πλαστικοποιηθεί. Και μάλιστα οι πλαστές άδειες εισόδου οχήματος έχουν μεγάλη ζήτηση, αφού υπάρχουν πολλοί αξιωματικοί και στρατιώτες που… πληρώνουν για να βάλουν το αυτοκίνητό τους στο ασφυκτικά γεμάτο πάρκινγκ του υπουργείου Αμυνας!


Οι στρατονόμοι είχαν πάμπολλες φορές συλλάβει αξιωματικούς, φαντάρους και πολιτικούς εργαζομένους να κυκλοφορούν εντός του Πενταγώνου χωρίς κάρτα. Φυσικά άπαντες έμεναν ατιμώρητοι.


Στον επισκέπτη ηλικίας άνω των 50 ετών αρκούσε το «είμαι βουλευτής, νεαρέ» προς τον στρατονόμο, ο οποίος δεν ζητούσε ταυτότητα, φοβούμενος τη δυσμενή μετάθεση. Τη φοβόταν επειδή ήσαν πολλοί οι στρατονόμοι που «ατύχησαν να ελέγξουν λάθος άνθρωπο», κατά τη διάδοση που κυκλοφορούσε ανάμεσα στους στρατονόμους, και μετατέθηκαν. Ενας από αυτούς πλήρωσε το λάθος του να επιτρέψει την είσοδο στη σύζυγο ανωτάτου αξιωματικού, η οποία επέβαινε στο υπηρεσιακό όχημα που του διέθετε το ΓΕΣ. Μετατέθηκε ύστερα από παρέμβαση του συζύγου, ο οποίος προφανώς ενοχλήθηκε από την απροειδοποίητη επίσκεψη της γυναίκας του στο γραφείο…


Το όχημα της εξωτερικής νυχτερινής περιπόλου είχε αμέτρητες φορές συλληφθεί παρκαρισμένο σε κάποιο στενό των γύρω δρόμων, με τους επιβάτες του (δύο στρατεύσιμοι και ένας υπαξιωματικός) να κοιμούνται με το ξυπνητήρι ρυθμισμένο την ώρα λήξης της βάρδιας. Βυθισμένοι στον ύπνο συλλαμβάνονταν συχνά και οι σκοποί της πύλης, αφού εκμεταλλεύονταν το γεγονός ότι κοιμόταν και ο αξιωματικός – ανωτέρου βαθμού – στο κρεβάτι του εποπτείου. Το ελληνικό Πεντάγωνο είχε σταθεί αυτό το διάστημα πολύ τυχερό που δεν είχε δεχθεί επίθεση τρομοκρατών ή άλλων κακοποιών, διότι μόνο από σύμπτωση ή δικό τους λάθος δεν θα είχε πιαστεί στον ύπνο.


Ο… ΠΕΡΙΠΑΤΟΣ Με ληγμένη άδεια εισόδου


Μήνες μετά την απόλυσή του από τον στρατό ο υπογράφων θέλησε να επισκεφθεί το Πεντάγωνο για να συναντήσει έναν ανώτατο αξιωματικό. Κρατώντας μια ληγμένη κάρτα εισόδου, η επίσκεψη στο υπουργείο Αμυνας αποδείχθηκε υγιεινός περίπατος. Ευτυχώς για το γόητρο του υπουργείου Εθνικής Αμυνας και για το φρόνημα του ελληνικού στρατού, οι ληστές των όπλων προτίμησαν να τα προμηθευθούν την προηγούμενη εβδομάδα από το στρατόπεδο της Κω και όχι από το υπουργείο. Η εμπειρία της 18μηνης θητείας στο υπουργείο Αμυνας πάντως οδηγεί τον παρατηρητή στο εξής απλοϊκό συμπέρασμα: αυτοί που εισέβαλαν στο στρατόπεδο της Κω κουράστηκαν περισσότερο από όσο χρειαζόταν. Αρκούσαν ένα καφέ αυτοκίνητο με τρία αστέρια στην πινακίδα αντί του αριθμού κυκλοφορίας και μια στολή στρατηγού από τα καταστήματα της οδού Ακαδημίας. Οι υπαξιωματικοί και οι στρατιώτες που υπηρετούν στο στρατόπεδο θα είχαν ανοίξει διάπλατα την πύλη αποδίδοντας τιμητικό χαιρετισμό. Οχι επειδή βαριούνται να κάνουν έλεγχο, αλλά επειδή αυτό υπαγορεύει ο άγραφος νόμος των στρατοπέδων. Και αν ο «στρατηγός» τούς είχε διατάξει, θα τον βοηθούσαν να φορτώσει τα όπλα στο αυτοκίνητό του. Τσάμπα ο κόπος και το ρίσκο του ριφιφί…


Ο εύκολος τρόπος εισόδου * Στοιχήματα για τα μέτρα ασφαλείας


Παίζοντας στοιχήματα μεταξύ τους οι στρατονόμοι δοκίμαζαν μόνοι τους τα μέτρα ασφαλείας του υπουργείου Εθνικής Αμυνας. Το μόνο που χρειαζόταν κανείς για να εισβάλει ανενόχλητος και μάλιστα μετά τιμών στο υπουργείο ήταν να βρει ένα ΙΧ αυτοκίνητο χρώματος μπλε ή καφέ, να καθήσει πίσω δεξιά και να χρησιμοποιήσει ένα δεύτερο άτομο ως οδηγό. Οταν το αυτοκίνητο έφθανε στην πύλη και έκανε σινιάλο «παίζοντας» επιδεικτικά τα φώτα στους στρατονόμους (όπως κάνουν οι οδηγοί όλων των ανωτάτων αξιωματικών και των υπουργών) η μπάρα σηκωνόταν αμέσως, οι στρατονόμοι στέκονταν σε στάση προσοχής και απέδιδαν τιμητικό χαιρετισμό και οι δύο (άγνωστοι) επισκέπτες εισέβαλαν ανενόχλητοι στο υπουργείο. Εφθαναν στην επίσημη είσοδο των κτιρίων και με το ίδιο κόλπο ξεγελούσαν τον στρατονόμο και την υπαξιωματικό πενταετίας που βρίσκονταν εκεί σε υπηρεσία με αποστολή να ελέγχουν τους εισερχομένους. Στην καλύτερη περίπτωση ρωτούσαν το όνομα του επισκέπτη. Αρκούσε ένα «αντιστράτηγος τάδε του τάδε σώματος στρατού» για να χτυπήσει προσοχή ο στρατονόμος και να χαμογελάσει ευγενικά η υπαξιωματικός.


Ακόμη πιο εύκολη ήταν η είσοδος για κάποιον αν επισκεπτόταν το υπουργείο Αμυνας από τις 7.30 ως τις 9.00 και δοκίμαζε να εισέλθει από την πύλη των ανωτάτων αξιωματικών που βρίσκεται επί της λεωφόρου Μεσογείων – τότε δεν είχε φανάρι για να μη χάνουν χρόνο οι αξιωματικοί. Ο στρατονόμος που βρισκόταν σε υπηρεσία εκεί είχε υποχρέωση να επιτρέπει ανεξέλεγκτα την είσοδο σε όποιο όχημα δοκίμαζε να εισέλθει και μάλιστα να αποδίδει τιμητικό χαιρετισμό. Φυσικά ήταν άοπλος, αφού από το καλοκαίρι του ’94 είχαν αφαιρεθεί τα 45άρια από τους στρατονόμους επειδή το όπλο ενός είχε εκπυρσοκροτήσει καθώς έβγαζε τον γεμιστήρα. Οι στρατονόμοι δεν είχαν μεγαλύτερη εκπαίδευση από αυτή των απλών στρατιωτών. Ενα ξύλινο ρόπαλο (συχνά σάπιο) ήταν το μόνο όπλο στα χέρια τους για την περιφρούρηση και την αστυνόμευση του υπουργείου.


«Η «σειρά» μού έβγαλε άδεια» * Διάτρητες οι διαδικασίες έκδοσης


Στο διάστημα των 18 μηνών υπήρξαν πολλά επεισόδια με απρόσκλητους επισκέπτες που είχαν φθάσει ως τα γραφεία του υπουργού. Επρόκειτο είτε για απόστρατους ανώτατους αξιωματικούς που προκειμένου να φθάσουν στα γραφεία του υπουργείου φορούσαν τη στολή με τα διακριτικά, η οποία τους εξασφάλιζε άνετη και ανεξέλεγκτη είσοδο μετά τιμών ως την πόρτα του υπουργού, είτε για αξιωματικούς που δεν υπηρετούσαν εκεί αλλά είχαν… «μια σειρά μου που μου έβγαλε είσοδο για το υπουργείο Αμυνας».


Η διάτρητη διαδικασία έγκρισης άδειας εισόδου επέτρεπε στον οποιονδήποτε να εισέρχεται. Και αυτό διότι εκτός από τις γραπτές λίστες με τις άδειες που έφθαναν κάθε πρωί στο γραφείο του επόπτη της πύλης, καθημερινά οι στρατεύσιμοι και οι υπαξιωματικοί που υπηρετούσαν σε αυτό το γραφείο δέχονταν ανώνυμες κλήσεις «από το γραφείο του υπουργού» ή «από το γραφείο του αρχηγού» χωρίς περαιτέρω συστάσεις – τις οποίες οι καλούντες θεωρούσαν υποτιμητικό να κάνουν – και με εντολή «αν έρθει ο κύριος τάδε, να περάσει». Ησαν πάρα πολλές οι φορές που ενοχλημένοι οι υπασπιστές του υπουργού (με πρώτο τον ταγματάρχη κ. Χριστόπουλο, αρμόδιο για θέματα του ΓΕΣ) από την επίσκεψη κάποιου απρόσκλητου που ήθελε ρουσφέτι έκαναν παράπονα προς τον στρατοπεδάρχη. Εκείνος όμως δεν μπορούσε να κάνει τίποτε αφού τα χέρια του ήταν δεμένα από τη βούληση των διαφόρων επιτελών του υπουργείου ή του ΓΕΕΘΑ, οι οποίοι δεν ήθελαν τον αυστηρό έλεγχο εισόδου στο υπουργείο Αμυνας προκειμένου να μη δυσκολεύονται να κάνουν τη χάρη σε όποιον ζητούσε να εισέλθει.


Ο κ. Μπακατσέλος είχε φθάσει να συζητήσει πολλές φορές το θέμα της ασφαλείας με τον κ. Αρσένη, με επιχείρημα «θα φτάσει η ημέρα που θα εξευτελιστεί το υπουργείο Αμυνας με την εισβολή οποιουδήποτε εγκληματία». Προφανώς το επιχείρημα δεν έπειθε, αφού τα μέτρα ασφαλείας δεν άλλαξαν. Και οι πληροφορίες που συλλέξαμε για την ασφάλεια του υπουργείου σήμερα επιτρέπουν τον ισχυρισμό ότι επικρατεί η ίδια κατάσταση.