Το βρώμικο κύκλωμα Ισλαμαμπάντ – Αθήνα

Κάποτε ήταν η καρδιά της Τρούμπας η οδός Φίλωνος στον Πειραιά, σήμερα είναι η καρδιά ενός σημαντικού δικτύου παράκτιων εταιρειών που λειτουργούν με βάση έναν νόμο του 1989 και ειδικεύονται σε μία κυρίως δουλειά: την προσέλκυση μεταναστών στην Ελλάδα από χώρες της Ασίας. Ανάμεσα σε αυτές το Πακιστάν παίζει τον πρώτο ρόλο. Οι μετανάστες από την ασιατική χώρα στην Ελλάδα, οι οποίοι στις αρχές της δεκαετίας δεν ξεπερνούσαν τις 4.000, προσεγγίζουν σήμερα τις 30.000 χωρίς κανείς να ξέρει τον ακριβή αριθμό τους. Οι περισσότεροι έρχονται από την επαρχία Γκουτζαράτ, κάπου ανάμεσα στο Ισλαμαμπάντ και στη Λαχώρη, λέει μιλώντας στο «Βήμα» ο πρόεδρος της Πακιστανοελληνικής Πολιτιστικής Εταιρείας Μοχάμεντ Τζαμίλ Σαγέντ, ο οποίος ζει σχεδόν τρεις δεκαετίες στη χώρα μας. «Στις περιοχές αυτές υπάρχουν έντονες πολιτικές αντιπαραθέσεις και ο κόσμος φεύγει και για αυτόν τον λόγο». Αλλά όχι μόνο για αυτόν. Στην περιοχή έχει αναπτυχθεί ένα καλά οργανωμένο δίκτυο από «ταξιδιωτικά γραφεία» που διακινεί μετανάστες προς τις χώρες της Δυτικής Ευρώπης και προς την Ελλάδα. «Πολλοί δανείζονται πουλώντας σπίτια και οικόπεδα ως και 7.000 δολάρια (σ.σ.: 2,8 εκατ. δρχ.) για να έρθουν πολυτελώς με βίζα Σένγκεν» λέει ο κ. Σαγέντ.

Εξυπηρετούνταν μεταξύ άλλων από υπαλλήλους πρεσβειών χωρών της Ευρωπαϊκής Ενωσης ­ και Ελλήνων (τα ονόματά τους βρίσκονται στη διάθεση του «Βήματος») που είχαν «φθάσει στο σημείο να εκδίδουν μπίζνες βίζες σε ανηλίκους», όπως χαρακτηριστικά καταγγέλλει ο πρόεδρος της Πακιστανοελληνικής Πολιτιστικής Εταιρείας. Σε έναν από αυτούς οι αρχές του γερμανικού υπουργείου Εξωτερικών αρνήθηκαν τη διαπίστευση και όταν ο έλληνας πρέσβης στο Βερολίνο ζήτησε εξηγήσεις οι Γερμανοί τού παρουσίασαν ογκώδες ντοσιέ με βίζες Σένγκεν που είχαν παράνομα εκδοθεί στο Πακιστάν, όλες από τον ίδιο υπάλληλο, εκείνον που αρνούνταν να διαπιστεύσουν. Η γερμανική αντιπροσωπεία είχε και αυτόν τον υπάλληλο στον νου της όταν προσφάτως, στα πλαίσια του Συμβουλίου Υπουργών Εσωτερικών και Δικαιοσύνης της Ευρωπαϊκής Ενωσης, επέμεινε «να δίνονται με μεγαλύτερη προσοχή οι θεωρήσεις εισόδου της ΕΕ σε πολίτες από τρίτες χώρες».

* Με τα πόδια

Οι περισσότεροι οικονομικοί πρόσφυγες από το Πακιστάν ωστόσο θα συνεχίσουν να φθάνουν στη χώρα μας ακολουθώντας τον μακρύ δρόμο της στεριάς. «Από τη Λαχώρη και το Ισλαμαμπάντ οι περισσότεροι πετάνε στην Τουρκία» λέει μιλώντας στο «Βήμα» ένας ναυτιλιακός πράκτορας ο οποίος επιθυμεί να διατηρήσει την ανωνυμία του. «Παλαιότερα δεν υπήρχε η υποχρέωση βίζας για την Τουρκία. Τώρα η βίζα είναι δύσκολη, αλλά και εκεί ένα μάτσο ρουπίες (σ.σ.: 65 ρουπίες ισούνται με ένα δολάριο) λύνουν το πρόβλημα». Η κατηγορία που καταφέρνει να φθάσει στην Τουρκία είναι η δεύτερη πιο «προνομιούχα». Από την Κωνσταντινούπολη και την Αγκυρα συνεχίζει για το Μποντρούμ ή κάποια άλλη πόλη στα βόρεια παράλια της Μικράς Ασίας «και από εκεί η Ελλάδα είναι ένα «πήδημα»» λέει ο κύπριος «επιχειρηματίας» Μ.Λ. (το όνομά του βρίσκεται στη διάθεση του «Βήματος») που συμμετέχει σε τέτοιες «δουλειές». Οι λιγότερο τυχεροί αρκούνται στη μετάβαση στην Αίγυπτο και στον Λίβανο (Βηρυτό), όπου, πάντα κατά τον ίδιο κύπριο «επιχειρηματία», παραμένουν εβδομάδες, ίσως και μήνες εν αναμονή του πλοίου που είναι πάντα έτοιμο αλλά ουδέποτε έρχεται. «Αυτού του είδους το ταξίδι κοστίζει 3.500 δολάρια και τα μισά πάνε στις τσέπες ελλήνων πρακτόρων στον Πειραιά για τις υπηρεσίες τους μετά την είσοδο του βαποριού στα ελληνικά χωρικά ύδατα. Πρέπει να παραλάβουν τους λαθρομετανάστες και να «λαδώσουν» το Λιμενικό. Τις περισσότερες φορές δεν κάνουν τίποτε από τα δύο και βάζουν απλώς τα χρήματα στην τσέπη τους» επιμένει ο Κύπριος.

Τις ημέρες που διεξήχθη αυτή η έρευνα ένας άλλος κύπριος «επιχειρηματίας» εξαφανίστηκε με 170.000 δολάρια (περίπου 65 εκατ. δρχ.) που είχε συγκεντρώσει από συγγενείς Πακιστανών για να τους φέρει (παράνομα, εννοείται) στην Ελλάδα. Οι Πακιστανοί θέλουν πίσω τουλάχιστον τα χρήματα που έδωσαν, αλλά στον «κόσμο των παρανόμων» χρήματα ουδέποτε επιστρέφονται. Τα «πρόσωπα» σε αυτή την «πιάτσα» δεν αλλάζουν, μένουν τα ίδια και συνεχίζουν να κάνουν την ίδια «δουλειά» από την εποχή που ο Ευτύχης Ζερβουδάκης, ο άνθρωπος που οδηγούσε ένα από τα πλεούμενα στο μοιραίο ναυάγιο της Μάλτας την Πρωτοχρονιά του 1996, οδήγησε στον θάνατο 280 ινδούς, πακιστανούς και κεϋλανέζους λαθρομετανάστες για λογαριασμό ινδών, ιταλών και κυπρίων «επιχειρηματιών». Ο Ζερβουδάκης συνελήφθη και φυλακίστηκε στις φυλακές της Λάρισας, οι ηθικοί αυτουργοί της μεγαλύτερης ναυτικής τραγωδίας στη Μεσόγειο με το πλοίο «Γιόχαμ» παρέμειναν ασύλληπτοι.

* Αυτοκτονίες

Για πολλά από τα νέα παιδιά που καταφέρνουν να φθάσουν στη χώρα μας από το Πακιστάν η ζωή κάθε άλλο παρά ρόδινη είναι: «Πέρυσι τρία άτομα νεαρής ηλικίας αυτοκτόνησαν καθώς δεν μπόρεσαν να αντέξουν σε αυτή τη νέα ζωή» λέει ο κ. Σαγέντ. Οι συνθήκες στέγασης και εργασίας είναι άθλιες, περίθαλψη δεν υπάρχει και μόνο η διαδικασία της νομιμοποίησης με την «πράσινη κάρτα» έδωσε κάποια διέξοδο στη μεγαλύτερη ασιατική κοινότητα της Αθήνας. Οι Πακιστανοί με οκτώ αυτοσχέδια «τζαμιά» (δύο για σιίτες) και δύο εφημερίδες προσπαθούν να αναπτύξουν μια συλλογική ζωή. Οι μετριοπαθείς ανάμεσά τους ξεπερνούν κατά πολύ εκείνους που αντιμετωπίζουν φιλικά τις πιο ακραίες ισλαμικές οργανώσεις. Καμιά 80ριά από αυτούς αποφάσισαν να πάρουν την ελληνική υπηκοότητα, 180 έχουν νυμφευθεί Ελληνίδες, 640 έχουν πράσινη κάρτα. Αλλά όταν πριν από μερικές ημέρες κάποιοι εμφανίστηκαν στις κάμερες και έκαναν δηλώσεις υποστήριξης του Μπιν Λάντεν ανώτερος αξιωματικός της Ασφαλείας σήκωσε το ακουστικό του για να μάθει από παράγοντά τους τι ακριβώς λένε οι προσευχές στα αυτοσχέδια τζαμιά και πόσοι από τους λαθρομετανάστες μπορεί να θεωρηθούν επικίνδυνοι!