Πριν από δύο χρόνια οι περισσότερο ανεπτυγμένες χώρες της Ευρώπης, στις οποίες περιλαμβάνονται και οι οικονομικά ισχυρότερες, αποφάσισαν να καταργήσουν τα εθνικά τους νομίσματα και να ασκήσουν από κοινού το δικαίωμα του «εκδοτικού προνομίου», καθιστώντας έτσι την Ευρωπαϊκή Ενωση και τον οικονομικό της χώρο παγκόσμια δύναμη στον τομέα της νομισματικής πολιτικής.
Από την άποψη αυτή η δημιουργία του ευρώ δεν υπήρξε μόνο ένα νομισματικό γεγονός αλλά και ένα από τα σημαντικότερα πολιτικά γεγονότα του 20ού αιώνα.
Πριν από δέκα χρόνια, το 1991, όταν αποφασίστηκε η δημιουργία της ΟΝΕ και καθορίστηκαν οι αντικειμενικές προϋποθέσεις συμμετοχής, κανείς δεν πίστευε ότι η Ελλάδα θα μπορούσε να τις εκπληρώσει. Η Ελλάδα με μια οικονομία σε στασιμότητα, η Ελλάδα των ελλειμμάτων και του υπέρογκου χρέους, η Ελλάδα με το νόμισμά της να διολισθαίνει και να υποτιμάται έναντι όλων των άλλων νομισμάτων, δεν θα μπορούσε να αποτελέσει μέλος του ευρωκλάμπ. Αυτή ήταν η θέση της διεθνούς οικονομικής κοινότητας, όλων των διεθνών οργανισμών και όλων των οικονομικών παραγόντων.
Κι όμως η Ελλάδα απάντησε στην πρόκληση και… τους άφησε όλους άναυδους. Μέσα σε δέκα χρόνια η στασιμότητα μετατράπηκε σε ανάπτυξη, τα ελλείμματα σε πλεονάσματα και η διολισθαίνουσα δραχμή σε σκληρό νόμισμα.
Ολοι οι Ελληνες συνέβαλαν σε αυτή την επιτυχία, περισσότερο όμως απ’ όλους συνέβαλαν οι άνθρωποι της δουλειάς και της παραγωγής καθώς και εκείνοι που έχουν τα χαμηλότερα εισοδήματα.
Η συμμετοχή μας στο ευρώ δεν σημαίνει ότι λύθηκαν ως διά μαγείας όλα μας τα προβλήματα. Εχουμε ακόμη κοινωνικές ανισότητες, έχουμε απαράδεκτα υψηλή ανεργία, έχουμε έλλειμμα στις δεξιότητες και στην κατάρτιση του ανθρώπινου δυναμικού, στη δημόσια διοίκηση, στην καλή λειτουργία των αγορών. Τέλος, έχουμε ακόμη υψηλό δημόσιο χρέος. Είμαστε όμως καλύτερα εξοπλισμένοι για να αντιμετωπίσουμε τις προκλήσεις, τόσο τις προηγούμενες όσο και τις καινούργιες.
Η απώλεια της αυτονομίας στη νομισματική πολιτική θα πρέπει να αντισταθμιστεί με μεγαλύτερη έμφαση στις διαρθρωτικές πολιτικές, στην πολιτική των υποδομών, των ανθρώπινων πόρων, της βελτίωσης του παραγωγικού περιβάλλοντος.
Ποτέ στην Ιστορία μας δεν είχαμε, όπως σήμερα, διασφαλίσει για τα επόμενα χρόνια σε μόνιμη βάση νομισματική σταθερότητα, υγεία των δημόσιων οικονομικών, αναπτυξιακούς πόρους και ισχυρή πρόσβαση στις διεθνείς αγορές.
Συνεπώς, είμαστε καλύτερα εξοπλισμένοι για να πετύχουμε υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης, για να αντιμετωπίσουμε τη διεύρυνση της ΕΕ και για να συνεργαστούμε πιο εποικοδομητικά με τις γειτονικές μας χώρες.
Η προσπάθεια λοιπόν τόσο της ανάπτυξης όσο και της δίκαιης αναδιανομής θα συνεχιστεί με ευνοϊκότερες προϋποθέσεις επιτυχίας. Το εθνικό προϊόν, η «πίτα», όπως λέμε, θα είναι μεγαλύτερη και καλύτερης ποιότητας και η διανομή της θα γίνει πιο δίκαιη. Επιπλέον όμως στο εξής η Ελλάδα συμμετέχοντας στο ευρώ θα έχει και αυτή λόγο και ψήφο, ισοδύναμα με τις άλλες 11 χώρες, στη διαμόρφωση της νομισματικής πολιτικής ενός οικονομικού συνόλου 300 εκατ. κατοίκων. Θα έχει λόγο και ψήφο σχετικά με τη νομισματική κυκλοφορία και τα επιτόκια του ευρώ, ενός νομίσματος που μαζί με το δολάριο καθορίζει τις οικονομικές εξελίξεις σε όλον τον κόσμο.
Η κυρία Αννα Διαμαντοπούλου είναι επίτροπος της ΕΕ, αρμόδια για θέματα απασχόλησης και κοινωνικών υποθέσεων.
