Το θέατρο εν θεάτρω. Ή, ακόμη καλύτερα, η ζωή εν θεάτρω. Στη «Φρεναπάτη», τη διασκευή που έκανε ο Τόνι Κούσνερ στο έργο του Κορνέιγ «Illusion Comique», αποδεικνύεται ότι η σκηνική πραγματικότητα και προσέγγιση των καταστάσεων θυμίζει αλλά και κάποιες φορές ταυτίζεται με την αλήθεια της ζωής.
«Εργο περίεργο, μαγικό, μαγευτικό και δύσκολο στην ερμηνεία του» το χαρακτηρίζει ο Δημήτρης Τάρλοου, πρωταγωνιστής στην εν λόγω παράσταση που ανεβαίνει στο Από Μηχανής Θέατρο. Και συνεχίζει: «Είναι σαν χέλι που ξεγλιστράει και κινείται ανάμεσα σε διάφορα είδη θεάτρου την κωμωδία, το δράμα, την τραγωδία και γι’ αυτό οι ηθοποιοί πρέπει να είναι προετοιμασμένοι να παίξουν όλα αυτά τα είδη».
Η ιστορία εκτυλίσσεται στη Γαλλία. Ο Πρινταμόντ, δικηγόρος από την Αβινιόν, αναζητεί τον γιο του τον οποίο έδιωξε πριν από δεκαπέντε χρόνια. Αναγκάζεται να καταφύγει στη σπηλιά ενός ονομαστού μάγου, του Αλκάντρ. Ο μάγος καλεί τον ορθολογιστή πατέρα να παρακολουθήσει κάποια περιστατικά από τη ζωή του γιου του. Περιστατικά που εκτυλίσσονται σε ένα υπερφυσικό δάπεδο, άβατον για τους κοινούς θνητούς, και αφηγούνται ερωτικές ιστορίες. Στην πραγματικότητα, πρόκειται για τρία συναπτά επεισόδια που δεν φαίνεται να έχουν χρονική αλληλουχία και οι χαρακτήρες, παρά το γεγονός ότι παραμένουν οι ίδιοι, είναι διαφορετικοί. «Ουσιαστικά πρόκειται για ένα βαθύτατο σχόλιο στη δραματικότητα και στην ανημπόρια της ανθρώπινης ύπαρξης. Ανθρωποι οι οποίοι κινούνται από αόρατα νήματα, από τη μοίρα και τον έρωτα, και προσπαθούν απλώς να ζήσουν» σχολιάζει ο πρωταγωνιστής. «Ο ρόλος τον οποίο υποδύομαι αφορά έναν άνθρωπο που εξαιτίας του τραύματος που του άφησε ο πατέρας του συμπεριφέρεται σαν αδηφάγο ζώο. Οταν ανακαλύπτει τα προσόντα και τις δυνατότητές του, ερωτεύεται τον ίδιο τον έρωτα. Οταν όμως το τραπουλόχαρτο γυρίζει, όπως στα ταρό, εμφανίζεται ο θάνατος, ο οποίος είναι ταυτόσημος με τον έρωτα. Χαρακτηριστικό άλλωστε όλων των ηρώων είναι το ότι ζουν παθιασμένα και επίσης το ότι όλοι τους αναγκάζονται να αγγίξουν τη λάσπη προκειμένου να δουν φως και ελπίδα» εξομολογείται ο Δ. Τάρλοου.
Οσον αφορά τις δυσκολίες που συνάντησε στην προσπάθεια προσέγγισης του ρόλου του, αυτές αφορούν κυρίως το ότι ο ήρωας «μπαίνει άλλος και βγαίνει άλλος. Αρχίζει συμμετέχοντας σ’ ένα σαιξπηρικό επεισόδιο ελαφρύ, γλυκό και κωμικό, και φθάνει στο να βρίσκεται ήρωας σε ένα σύγχρονο δράμα. Αρχίζει με εφηβική διάθεση και καταλήγει σε σύγχρονου τύπου παίξιμο. Η πιο σημαντική αποκάλυψη γίνεται στο τέλος, όπου τα προσωπεία πέφτουν και αυτός ο άνθρωπος έχει εξευτελίσει όλα αυτά που ήθελε και πίστευε. Μέσα από την εξαθλίωσή του εμφανίζεται η μοναδική ηλιαχτίδα φωτός. Μια άλλη δυσκολία που συνάντησα ήταν ο στίχος που υπάρχει στον λόγο, και αυτό γιατί πρέπει να δέσει με τον πεζό λόγο και ο στίχος να μην ακούγεται σαν στίχος» λέει ο ηθοποιός.
Η «Φρεναπάτη» θα συνεχισθεί και την επόμενη χρονιά αλλά στο νέο θέατρο της θεατρικής εταιρείας «Δόλιχος», την οποία ίδρυσε ο Δ. Τάρλοου, στο θέατρο «Πορεία». Ο πειραματισμός και η αναζήτηση είναι βασικά «συστατικά» της επιτυχίας. Για τον πρωταγωνιστή στο σύνολο των αναζητήσεών του έρχεται να προστεθεί και «η συνεργασία ανθρώπων που έχουν το ίδιο πάθος για τον άνθρωπο, την ίδια όρεξη για τέτοιου τύπου δουλειά, έτσι ώστε να βιώσουμε όλοι την ίδια θεατρική ηδονή. Με ενδιαφέρει η καλή συνεργασία και η «διαδρομή». Πολλές φορές η διαδρομή είναι οδυνηρή και άλλοτε ευχάριστη, το αποτέλεσμα δικαιώνει ή δεν δικαιώνει τον ηθοποιό, αλλά δεν είναι αυτό που έχει σημασία» κατέληξε ο ηθοποιός.
Η ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ
Η «Φρεναπάτη» του Τόνι Κούσνερ παίζεται στο Από Μηχανής Θέατρο (Ακαδήμου 13, Κεραμεικός, τηλ. 5235.716). Τη σκηνοθεσία υπογράφει ο Στάθης Λιβαθινός και τη μετάφραση ο Στρατής Πασχάλης. Εκτός από τον Δ. Τάρλοου παίζουν: Γιώργος Νταλιάνης, Νίκος Καρδώνης, Νίκος Χατζόπουλος, Αγγελική Παπαθεμελή, Ναταλία Στυλιανού, Ακις Βλουτής και Δημήτρης Ημελλός.
