Ο Πρωθυπουργός σχολίασε την Δευτέρα τις αποκαλύψεις των Paradise Papers με ένα… διάγγελμα κατά του παγκόσμιου καπιταλισμού.
Η κίνηση του κ. Τσίπρα εκτιμάται ότι εντάσσεται στην επένδυση εκ μέρους της κυβέρνησης σε επόμενες αποκαλύψεις, που φημολογείται ότι εμμέσως ή και ευθέως θα εμπλέκουν πολιτικούς αντιπάλους του ΣΥΡΙΖΑ ή πρόσωπα του περιβάλλοντός τους.
Η πρωτοβουλία του Μεγάρου Μαξίμου έχει όμως ως φόντο τα αλλεπάλληλα κρούσματα κυνισμού, προχειρότητας στους χειρισμούς και εν τέλει αναξιοπιστίας, όπως αυτά εκδηλώνονται από μέλη της κυβέρνησης ή πρώην υπουργούς. Και υπό την έννοια αυτή, αντιμετωπίζεται ως άλλη μία επικοινωκιακή επιχείρηση, την στιγμή που στο πολιτικό πεδίο οι πιέσεις εντείνονται.
Λίγες μόλις ημέρες έπειτα από τις παραδοχές Τσακαλώτου –Χουλιαράκη για την στοχευμένη εξόντωση της μεσαίας τάξης και την αδυναμία πάταξης της φοροδοαφυγής, ο Αλέξης Τσίπρας μίλησε την Δευτέρα για την «άδικη, παράλογη, τραγική πραγματικότητα του κόσμου μας» και για την απόκρυψη από την παγκόσμια ελίτ τεράστιων χρηματικών ποσών σε φορολογικούς παραδείσους… Δεσμεύτηκε όμως «να συνεχίσουμε στη χώρα μας, ακόμα πιο αποφασιστικά το χτύπημα της φοροδιαφυγής και την επιβολή κανόνων διαφάνειας και δικαιοσύνης».
Η ασυμβατότητα αυτών των δηλώσεων συνέπεσε με την χθεσινή παρέμβαση του πρώην υπουργού Δικαιοσύνης Ν. Παρασκευόπουλου, ο οποίος ούτε λίγο ούτε πολύ δήλωσε ότι ο νόμος του, με τον οποίο αποφυλακίστηκαν και εξακολουθούν να αποφυλακίζονται έως και ποινικοί κρατούμενοι, ήταν… προσωρινός και ότι πρέπει να καταργηθεί!
«Θα σας φανεί περίεργο αλλά ο κ. Μητσοτάκης έχει δίκιο.
Ο όποιος νόμος Παρασκευόπουλου, ο αποσυμφορητικός νόμος -κακώς τον ονομάζουν νόμο Παρασκευόπουλου για να στιγματίζουν εμένα- αλλά ένας έκτακτος νόμος ο οποίος οφείλεται σε έκτακτες συνθήκες συμφόρησης, δεν έχει λόγο ύπαρξης παγίως», είπε ο πρώην υπουργός Δικαιοσύνης, μιλώντας στο κανάλι της Βουλής.
Κατά τα όσα ανέφεραν παράγοντες της αντιπολίτευσης, φαινόμενα όπως αυτά αποκαλύπτουν τον πυρήνα του προβλήματος της κυβέρνησης: την αποσπασματική αντιμετώπιση της διακυβέρνησης και την απουσία ουσιαστικού σχεδιασμού, πέραν των ορίων της πολιτικής διαχείρισης και επικοινωνίας με ημερήσιο ή εβδομαδιαίο ορίζοντα.
