Με την προειδοποίηση της Eldorado Gold οτι εάν μέχρι τις 22 Σεπτεμβρίου δεν έχουν δοθεί οι άδειες, θα σταματήσει την επένδυση στην Ελλάδα, διαλύεται το εφεύρημα του «Grinvest», που μόλις δύο ημέρες νωρίτερα ο Αλ. Τσίπρας παρουσίασε από το βήμα της ΔΕΘ. Καταρρέει σχεδόν εν τη γενέσει της η βασική επιδίωξη του Πρωθυπουργού στην έναρξη της νέας πολιτικής περιόδου: η διαχείριση της προσωπικής του εικόνας και η εμφάνισή του ως μπροστάρη μίας διαδικασίας δήθεν μετάλλαξης της κυβέρνησης σε μία αποτελεσματική ομάδα, η οποία πλέον θα κάνει θαύματα.
Παρά την προφανώς καλή (επικοινωνιακή) προετοιμασία, η παρουσία του κ. Τσίπρα στην ΔΕΘ στερούταν περιεχομένου. Ηταν γεμάτη αντιφάσεις, σε πολιτικό και οικονομικό επίπεδο, όπως για παράδειγμα:
Ανέφερε ο κ. Τσίπρας ότι η κυβέρνηση μπορεί να ζήσει και με το ΔΝΤ και χωρίς το ΔΝΤ στο πρόγραμμα, την στιγμή που είναι γνωστό ότι μία αποχώρησή του θα σημάνει ανατροπές στον κύκλο συνομιλητών και κυρίως ως προς την βασική επιδίωξη για το χρέος. Σε μία τέτοια περίπτωση ο κ. Τσίπρας θα κληθεί να συνομιλεί αποκλειστικά με τον κ. Σόιμπλε ή κάποιον ενδεχόμενο διάδοχό του και δεν είναι βέβαιον ότι οι συζητήσεις θα κυλήσουν όπως το φαντάζεται ο Πρωθυπουργός.
Επιχείρησε να θέσει διλήμματα στην ΔΗΣΥ, καλώντας την να αποφασίσει αν θα είναι με την Δεξιά ή με την Αριστερά και επιχειρώντας να δημιουργήσει εκ προοιμίου εσωτερικό πρόβλημα. Η επιφανειακή προσέγγιση της συγκυρίας μπορεί να συγκινήσει κάποια μερίδα ψηφοφόρων (κυρίως του ΣΥΡΙΖΑ), όμως είναι μάλλον πιθανότερο να υπάρξει τελικά ένα μέτωπο κατά του κ. Τσίπρα και της πολιτικής του, παρά οτιδήποτε άλλο.
Μιλάει για κυρίαρχο νεοφιλελεύθερο μοντέλο στην Ευρώπη, «δείχνοντας» την Γερμανία, της οποίας το οικονομικό-πολιτικό μοντέλο ουδεμία σχέση έχει.
Ελεγε ότι δεν πρέπει να φεύγουν οι νέοι από την χώρα ή ακόμη και ότι πρέπει να επιστρέψουν όσοι έχουν φύγει, δίχως να διαθέτει μία πρόταση ή πόσο μάλλον σχέδιο για το πώς θα γίνει αυτό.
Ελεγε ότι δεν αναμειγνύεται στα εσωτερικά άλλων πολιτικών χώρων, όμως έσπευδε την ίδια στιγμή να προβλέψει ενδοκομματικά προβλήματα και στην ΝΔ.
Εμφάνισε τον εαυτό του ως αυτόκλητο κριτή των αποφάσεων της δικαιοσύνης, των ΜΜΕ, των πολιτικών αντιπάλων κ.ά. Όμως το μόνο που αποκαλύφθηκε ήταν η αντίληψή του για την θεσμική διάρθρωση της χώρας και η λογική ότι «εγώ είμαι το κράτος».
Η προσπάθεια του κ. Τσίπρα να φιλοτεχνήσει ένα πολιτικό εικόνισμα του εαυτού του ήταν εν τέλει το βασικότερο στοιχείο της παρουσίας του στην ΔΕΘ. Φάνηκε αυτό από τον τόνο του, τον τρόπο που απαντούσε και την χρήση του πρώτου προσώπου σε πολλές από τις απαντήσεις του. Μία από τις πλέον χαρακτηριστικές ήταν:
«Αλλά, η φιλοδοξία μου είναι να καταφέρω εγώ, ως επικεφαλής μιας κυβέρνησης που λειτουργεί συλλογικά, σε έναν χρόνο από τώρα, να είναι αυτή η κυβέρνηση που θα έχει βγάλει τη χώρα από μία βαθιά περιπέτεια, στην οποία άλλοι την έβαλαν. Και να είμαι εγώ αυτός, επικεφαλής μιας συλλογικής προσπάθειας, μιας κυβέρνησης που λειτουργεί συλλογικά, που θα έχει καταφέρει να αρχίσει σιγά-σιγά να επουλώνει τις μεγάλες πληγές που χάραξε στο σώμα της ελληνικής κοινωνίας ένα άλλο πολιτικό σύστημα, που κατέρρευσε. Και να είμαστε εμείς αυτοί που θα αρχίσουμε σιγά-σιγά να θέτουμε τις βάσεις ενός νέου παραγωγικού μοντέλου, ενός νέου μοντέλου πιο υγιούς για τη λειτουργία της οικονομίας. Αυτή είναι η φιλοδοξία μου και γι’ αυτήν τη φιλοδοξία μάχομαι και εγώ και οι συνεργάτες μου, όλα αυτά τα χρόνια».
Είναι προφανές ότι ο ίδιος και οι συνεργάτες του θεωρούν ότι αυτός είναι ο μόνος τρόπος που διαθέτει η κυβέρνηση προκειμένου να διαχειριστεί την φθορά της: να εμφανιστεί ο Αλ. Τσίπρας ως «Νίκος Γκάλης».
Και είναι αυτό το ύστατο τέχνασμα στο οποίο καταφεύγει κάθε κυβέρνηση που διανύει την τελευταία της φάση. Από την εποχή του Ανδρέα Παπανδρέου, έως την διακυβέρνηση Κ. Καραμανλή και την περίοδο Σαμαρά.
