Αντιγράφει Ανδρέα, στηρίζει Καραμανλή

Τον Απρίλιο του 2015, μόλις λίγες εβδομάδες μετά την εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ στις βουλευτικές εκλογές, ο επονομαζόμενος και «κόκκινος Ντάνι», ο Ντανιέλ Κον-Μπεντίτ, το παιδί του γαλλικού Μάη του ’68, είπε μεταξύ άλλων για τον Πρωθυπουργό: «…Ο Αλέξης Τσίπρας εξουδετέρωσε το ΠαΣοΚ και εν συνεχεία πήρε τη θέση του. Είναι ο πραγματικός… γιος του Ανδρέα Παπανδρέου». Ο Αλέξης Τσίπρας ξεκίνησε με διάθεση να καταστεί ο ηγεμόνας του χώρου της Κεντροαριστεράς και ουσιαστικά να γίνει ο «νέος Ανδρέας», αλλά κατέληξε τις περισσότερες φορές να αντιγράφει τον Κώστα Καραμανλή. Εξάλλου, εξ αρχής αναζήτησε συμμαχία και στήριξη από δυνάμεις του «καραμανλισμού», πολλές εκ των οποίων συνεχίζουν να τον υποστηρίζουν ακόμη και σήμερα με κάθε τρόπο σε πολλά πεδία, κινούμενες απέναντι στην ηγεσία της ΝΔ.

Το ενδιαφέρον αλλά συνάμα παράδοξο είναι ότι ο Πρωθυπουργός αναζητεί τη στροφή. Στη σκιά της σημερινής επετείου για τη συμπλήρωση 43 ετών από την ίδρυση του ΠαΣοΚ από τον Παπανδρέου, θεωρεί ότι υπάρχει περιθώριο για ενδεχόμενη μελλοντική συνεργασία-συμμαχία των δύο πολιτικών φορέων, του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠαΣοΚ στη λογική της δημιουργίας ενός αντιδεξιού και αντινεοφιλελεύθερου μετώπου. Η συζήτηση έχει φουντώσει στο παρασκήνιο με τη συμμετοχή διαφόρων προσώπων και το ερώτημα που προκύπτει είναι κατά πόσο έχει αποφασίσει ο Αλ. Τσίπρας να διακόψει οριστικά την παρασκηνιακή σχέση με τμήμα του «καραμανλισμού» που λειτουργεί υποστηρικτικά προς τον ίδιο και την κυβέρνησή του.

Πολλά θα εξαρτηθούν από τις εξελίξεις στην Κεντροαριστερά και από το πρόσωπο που θα αναλάβει να ηγηθεί του νέου φορέα. Εξάλλου παράγοντες που έχουν γνώση του παρασκηνίου, στέκονται στην πρόσφατη παρέμβαση του Κώστα Λαλιώτη, ο οποίος οριοθετεί το άλλοτε κραταιό κόμμα απέναντι στη ΝΔ και στον ΣΥΡΙΖΑ. Στη σκιά αυτής της παρέμβασης, ο Χριστόφορος Βερναρδάκης, έμπιστος του Αλ. Τσίπρα, έδειξε τον δρόμο που προκρίνει το Μέγαρο Μαξίμου. Ο υπουργός Επικρατείας, αναδεικνύοντας επί της ουσίας την κυρίαρχη άποψη στο πρωθυπουργικό περιβάλλον, προτείνει τη συγκρότηση ενός αντιδεξιού – αντινεοφιλελεύθερου μετώπου για τη σωτηρία της χώρας.

Πού θα κλίνει ο Πρωθυπουργός; Προς το παρόν δεν έχει αποφασίσει προς τα πού θα κινηθεί, καθώς ακόμη προσπαθεί να ζυγίσει τα υπέρ και τα κατά της μίας ή της άλλης επιλογής. Ουσιαστικά κινείται μεταξύ Καραμανλή και Παπανδρέου. Αυτό πράττει εδώ και δυόμισι χρόνια με πολλά στοιχεία να το ενισχύουν, καθώς αξιοποιεί ό,τι θεωρεί πως τον εξυπηρετεί πολιτικά.

Εξάλλου, εκτός από την ερμαφρόδιτη πολιτική συμμαχία ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ εδώ και δυόμισι χρόνια, στις τάξεις του κυβερνώντος κόμματος είναι πολλά στελέχη από το παλαιό ΠαΣοΚ (π.χ. Π. Κουρουμπλής, Χρ. Σπίρτζης, κ.ά.), ενώ την ίδια στιγμή συνεργάζονται αρμονικά με την κυβέρνηση καραμανλικά στελέχη.

Η σχέση με τους καραμανλικούς παραμένει σταθερή και δεν έχει διαταραχθεί, παρά και τις δημόσιες τοποθετήσεις –που πρέπει να γίνουν για λόγους εσωκομματικών ισορροπιών –παραγόντων της οικογένειας Καραμανλή, όπως του βουλευτή Σερρών Κώστα Αχ. Καραμανλή, ότι οι καραμανλικοί κρατούν αποστάσεις.

Εκτός από τον «καραμανλικό» Πρόεδρο της Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλο, που εκ της συνταγματικής θέσεώς του οφείλει να είναι αρωγός στην κυβέρνηση, πολλοί καραμανλικοί στηρίζουν τον Πρωθυπουργό. Και δεν είναι μόνο ο αναπληρωτής υπουργός Δικαιοσύνης Δημήτρης Παπαγγελόπουλος η πιο χαρακτηριστική περίπτωση, αλλά και άλλα πρόσωπα που έχουν τοποθετηθεί και παραμένουν ακόμη σε θέσεις ευθύνης, όπως π.χ. ο Λευτέρης Ζαγορίτης, πρώην γραμματέας της ΝΔ επί Κ. Καραμανλή, που είναι συνήγορος Καταναλωτή.

Ενίοτε παρατηρείται (όπως έγινε και προ ημερών π.χ. με τον πρώην γενικό γραμματέα της ΚΟ της ΝΔ Απόστολο Σταύρου) διάφοροι καραμανλικοί να βάλλουν και κατά της ηγεσίας της ΝΔ για την αντικομμουνιστική υστερία, υποστηρίζοντας εμμέσως τη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ. Επίσης ο πρόεδρος των Επιμελητηρίων Ελλάδας και γνωστός καραμανλικός Κώστας Μίχαλος, σε άλλη γραμμή από την ηγετική ομάδα της ΝΔ, αναγνώρισε θετικά σημάδια στην οικονομία, λέγοντας ότι επιστρέφει σε θετική πορεία και ανάπτυξη.

Την ίδια στιγμή, το επικοινωνιακό επιτελείο της κυβέρνησης, είτε μέσω non paper είτε μέσω διαρροών σε φίλα προσκείμενα ΜΜΕ, sites και blogs, φροντίζει να αναδεικνύει το καραμανλικό παρελθόν σε μια προσπάθεια να πλήξει τον Κ. Μητσοτάκη με αναφορές περί ακροδεξιάς ρητορικής.

Βέβαια, στα μέσα του καλοκαιριού επιχειρήθηκε, λόγω της κινητικότητας στην Κεντροαριστερά, να σταλεί μήνυμα ότι η ιδιότυπη πολιτική ασυλία που είχε ο Κ. Καραμανλής από το σύστημα εξουσίας του ΣΥΡΙΖΑ θα ελάμβανε τέλος. Αφορμή ήταν η οικονομία και συγκεκριμένα η υπόθεση του πρώην επικεφαλής της ΕΛΣΤΑΤ Ανδρέα Γεωργίου για το έλλειμμα του 2009, με τον Αλ. Τσίπρα για πρώτη φορά από την Κοζάνη να δείχνει την περίοδο Καραμανλή ως υπεύθυνη για τον δημοσιονομικό εκτροχιασμό.