Συγκολλήσεις κορυφής με πολλές ενστάσεις

Μια «νέου τύπου αντιπολίτευση» που θα κεφαλαιοποιήσει το κλίμα ανάκαμψης και συσπείρωσης που καταγράφεται στις δημόσιες εκδηλώσεις του κόμματος αναζητούν στη Χ. Τρικούπη, σκοντάφτουν ωστόσο στη δυσκολία να αποσαφηνιστεί το πολιτικό και οργανωτικό στίγμα της Δημοκρατικής Συμπαράταξης. Η Φώφη Γεννηματά, όπως αναφέρουν συνομιλητές της, «ξορκίζει την εσωστρέφεια», βρίσκεται όμως αντιμέτωπη με τα εκκρεμή ζητήματα που την πυροδοτούν, που επανέρχονται με τρόπο έντονο στην πρώτη γραμμή της κομματικής συζήτησης και δεν επιλύονται με ξόρκια.

Το ΠαΣοΚ εισέρχεται σε ένα δίμηνο-φωτιά, καθοριστικό για το μέλλον της Δημοκρατικής Συμπαράταξης. Η εμφάνιση στις συγκεντρώσεις, όπως αυτή της κυρίας Γεννηματά στη Ρόδο, στελεχών που είχαν αποστασιοποιηθεί από το ΠαΣοΚ, δημιουργεί ένα κλίμα αισιοδοξίας. Μετριάζεται από τις χαμηλότερες του αναμενομένου δημοσκοπικές επιδόσεις και από τη συνεχιζόμενη αμφισβήτηση των επιλογών της ηγεσίας. Ο οδικός άξονας της πορείας προς το συνέδριο του Ιουνίου που παρουσίασε η πρόεδρος του ΠαΣοΚ δέχθηκε ισχυρότατες ενστάσεις και στη συνεδρίαση του Ενιαίου Πολιτικού Κέντρου την Παρασκευή αλλά και στη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής το Σάββατο, από την οποία απουσίαζε ο Ευ. Βενιζέλος. Ο κ. Βενιζέλος κρατά αποστάσεις από την προσυνεδριακή διαδικασία ενώ πληροφορίες τον θέλουν να μη δίνει το παρών ούτε στο συνέδριο.

Στο πεδίο της πολιτικής γραμμής, το στίγμα του «αυτόνομου πόλου» κατά τους επιτελείς της Χ. Τρικούπη αποδίδει καρπούς. Επικαλούνται μετρήσεις που έχουν στα χέρια τους και δείχνουν αύξηση της εκλογικής επιρροής σε περιφέρειες όπως η Β’ Αθήνας και στις ηλικίες 18-25 και άνω των 55 ετών. Εκτιμούν μάλιστα ότι η συνέχιση αυτής της πολιτικής σε συνδυασμό με την άσκηση μιας «νέου τύπου αντιπολίτευσης» με θεμέλιο λίθο την κατάθεση επεξεργασμένων προτάσεων για όλα τα ζητήματα που αφορούν τη μέση ελληνική οικογένεια, όπως αυτή των «κόκκινων» δανείων, θα δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις για την καταγραφή στις εκλογές, όποτε και αν γίνουν, διψήφιου ποσοστού.

Η ηγεσία της Χ. Τρικούπη εξακολουθεί να ασκεί σφοδρή κριτική στην κυβέρνηση («όσο πιο γρήγορα φύγουν τόσο το καλύτερο») και τονίζει τις αποστάσεις από τη ΝΔ («η κριτική απέναντι στην κυβέρνηση δεν σημαίνει ότι ξεχνάμε τις πολιτικές και ιδεολογικές μας διαφορές»). Ομως, η θέση των επιτελών της Χ. Τρικούπη για μια «αξιόπιστη κυβέρνηση που δεν θα έχει οριακό χαρακτήρα και θα χαράξει νέα εθνική γραμμή με αιχμή την ανάγκη μιας νέας συζήτησης σε ζητήματα όπως το ύψος των πλεονασμάτων, που καταδικάζουν την ελληνική κοινωνία σε διαρκή λιτότητα» βρίσκεται σε κενό αέρος όταν καλείται να απαντήσει στα ερωτήματα: Θα μετέχει στην κυβέρνηση αυτή ο ΣΥΡΙΖΑ; Και αν κληθεί και δεν θελήσει όπως έγινε το 2012, τι θα κάνει το ΠαΣοΚ στην περίπτωση που η ΝΔ δεν έχει αυτοδυναμία; Θα προτιμήσει να οδηγηθεί η χώρα σε νέες εκλογές; «Οσο δεν ξεκαθαρίζουμε τη θέση μας, αντί να στεκόμαστε εμπόδιο στην αυτοδυναμία του κ. Μητσοτάκη πολύ φοβάμαι ότι την ενισχύουμε» δηλώνει στο «Βήμα» κορυφαίο κοινοβουλευτικό στέλεχος.

Το συνέδριο

Ισχυρές ενστάσεις δέχεται και το πλαίσιο της πορείας προς το συνέδριο. «Οδηγούμαστε σε αυτό που και η ίδια η κυρία Γεννηματά αποδοκιμάζει, σε μια τεχνητή συγκόλληση κορυφής» δηλώνει χαρακτηριστικά κορυφαίο κομματικό στέλεχος. Η πρόεδρος του ΠαΣοΚ επιμένει ότι σε αυτή τη φάση προέχει το βήμα της συγκρότησης ενός ενιαίου πολυκομματικού φορέα ώστε να μη γίνονται άλματα στο κενό και επισημαίνει ότι στρατηγικός στόχος παραμένει ο νέος ενιαίος φορέας της Δημοκρατικής Παράταξης. Η κριτική που της ασκείται είναι ότι «επιχειρεί να κατοχυρώσει τη θέση της ως επικεφαλής με συμφωνίες κορυφής και θυσιάζει για τον σκοπό αυτόν τον στόχο της άμεσης συγκρότησης ενός νέου ενιαίου πολιτικού φορέα, στον οποίο θα μπορούσαν αν υπήρχε η διαδικασία εκλογής ηγεσίας από τη βάση να συμμετείχαν το Ποτάμι και η Ωρα Αποφάσεων».

Κατώτερο των προσδοκιών θεωρούν το συνέδριο οι Κινήσεις Πολιτών που ζητούν ξεκάθαρο οδικό χάρτη για το ιδρυτικό συνέδριο του ενιαίου φορέα της Κεντροαριστεράς.

Ο πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ Θανάσης Θεοχαρόπουλος εκτιμά ότι το συνέδριο του Ιουνίου είναι ένα βήμα προς την ίδρυση ενός ενιαίου σοσιαλδημοκρατικού φορέα και ζητεί σε αυτή τη φάση εκτός από τη σύσταση ενός ενιαίου οργάνου και την καθιέρωση ενός νέου συμβόλου για τη Δημοκρατική Συμπαράταξη.