Παιχνίδι με τη φωτιά για «έξωση» του ΔΝΤ!

Σε ένα νέο θρίλερ εμπλέκεται πλέον η χώρα με τις αρχές του νέου έτους καθώς η κυβέρνηση έχει, σύμφωνα με πληροφορίες, αναπροσαρμόσει την ούτως ή άλλως ευμετάβλητη και εν πολλοίς επικίνδυνη τακτική της.

Με βάση το κλίμα που μεταφέρεται από καλά πληροφορημένες πηγές, η κυβέρνηση Τσίπρα έχει λάβει μια εξαιρετικά ριψοκίνδυνη και κατά τα φαινόμενα οριστική απόφαση: να κάνει ό,τι μπορεί ώστε να μείνει το ΔΝΤ εκτός ελληνικού προγράμματος!

Ο βασικός λόγος για τον οποίο η ελληνική κυβέρνηση, έπειτα από άλλη μία περίοδο καθυστέρησης και κωλυσιεργίας, καταλήγει σε μια τέτοια τακτική είναι ότι θέλει πάση θυσία να αποφύγει την υπογραφή ενός νέου, έστω συμπληρωματικού, μνημονίου το οποίο θα τη φέρει σε εξαιρετικά δυσμενή θέση, τόσο σε κοινοβουλευτικό όσο και εν γένει σε πολιτικό επίπεδο. Η συμμετοχή του ΔΝΤ προϋποθέτει κάτι τέτοιο.

Κάποιες πηγές αναφέρουν ότι η κυβερνητική ανάλυση θέλει τον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε να πιέζεται από ενδεχόμενη αποχώρηση του Ταμείου καθώς σε αυτήν την περίπτωση –κατά το Μέγαρο Μαξίμου –ο γερμανός υπουργός Οικονομικών θα βρεθεί σχεδόν μόνος απέναντι στους ευρωπαίους εταίρους σε ό,τι αφορά τη διαχείριση του ελληνικού ζητήματος.

Στο πλαίσιο αυτό, στα κυβερνητικά γραφεία έχει αρχίσει να διαμορφώνεται και ένα ιδιότυπο κλίμα προσδοκίας εν όψει της ανάληψης καθηκόντων από τον νεοεκλεγέντα πρόεδρο των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ.

Κατά τα όσα αφήνονται να εννοηθούν, η νέα αμερικανική κυβέρνηση προσανατολίζεται, ασκώντας την αυξημένη επιρροή της Ουάσιγκτον, στο να παρέμβει ώστε το Ταμείο να αποστασιοποιηθεί από τις ευρωπαϊκές υποθέσεις ή τουλάχιστον να μη συμμετέχει στα προγράμματα χρηματοδότησης. Οι ΗΠΑ είναι εξάλλου η χώρα με το μεγαλύτερο ποσοστό συμμετοχής στο μετοχικό κεφάλαιο του ΔΝΤ.

Σύμφωνα με τις συνακόλουθες εκτιμήσεις, μια τέτοια επιδίωξη της ελληνικής κυβέρνησης θα διαμόρφωνε ένα εκρηκτικό περιβάλλον καθώς θα δυναμίτιζε μια διαδικασία και ένα πλέγμα μηχανισμών που δημιουργήθηκε στην Ευρώπη με επίκεντρο την Ελλάδα, από το 2010 και έπειτα. Κατά τα όσα αναφέρουν πάντως πηγές με επίγνωση του τρόπου λειτουργίας όλων των υφισταμένων δομών, μια τέτοια διαδικασία θα περιέπλεκε την κατάσταση σε τέτοιο βαθμό που πολύ δύσκολα θα μπορούσαν να προκύψουν οφέλη για τη χώρα.

Κατ’ αρχάς, οι αντιδράσεις της γερμανικής κυβέρνησης θα πρέπει να θεωρούνται δεδομένες και σε κάθε περίπτωση μια νέα μορφή συμφωνίας χωρίς παρουσία του ΔΝΤ δεν περνάει από το γερμανικό Κοινοβούλιο.

Επιπρόσθετα, δεδομένης της πολιτικής αβεβαιότητας στην Ευρώπη και της γενικευμένης αντιευρωπαϊκής διάθεσης που καταγράφεται σε πολλές χώρες όπου επίκεινται και εκλογικές αναμετρήσεις, η προσδοκία της Αθήνας για διαμόρφωση ευνοϊκού κλίματος υπέρ της Ελλάδας κρίνεται μάλλον αβάσιμη.

Πάντως, το συγκεκριμένο στοιχείο φαίνεται πως βρίσκεται στον πυρήνα του σχεδιασμού στο Μέγαρο Μαξίμου. Στο περιβάλλον του Αλ. Τσίπρα εξετάζουν με ιδιαίτερο ενδιαφέρον τον κλίμα που καταγράφεται δημοσκοπικά στην ελληνική κοινωνία, η οποία εμφανίζεται απολύτως διχασμένη ως προς τη θέση της χώρας στην Ευρώπη και στην ευρωζώνη.

Κατά τις εκτιμήσεις κορυφαίων στελεχών της αντιπολίτευσης, σε μια τέτοια ατμόσφαιρα ο κ. Τσίπρας φαίνεται ότι θα επιδιώξει την καλλιέργεια της έντασης ώστε αν οι σχεδιασμοί του στο πεδίο της διαπραγμάτευσης δεν προχωρήσουν όπως επιθυμεί να επενδύσει πολιτικά στην πόλωση και στο αντιευρωπαϊκό κλίμα σε περίπτωση που οι εξελίξεις τον φέρουν μπροστά σε ένα εκλογικό δίλημμα.

Στο πλαίσιο αυτό, ο κ. Τσίπρας δείχνει να έχει αποφασίσει πως η καθυστέρηση της αξιολόγησης και της διαπραγμάτευσης είναι επιβεβλημένη, επειδή θα πρέπει να καταγραφεί το νέο πολιτικό περιβάλλον στην Ευρώπη, με την ελπίδα ότι κάτι θα κερδίσει. Συνεπώς οι ολλανδικές εκλογές του Μαρτίου, οι γαλλικές προεδρικές εκλογές του Απριλίου και Μαΐου και οι γερμανικές εκλογές στον ορίζοντα του φθινοπώρου 2017 είναι σημειωμένες στην ατζέντα του κ. Τσίπρα ο οποίος κατά κάποιες πηγές θα παρατείνει τις διαδικασίες και θα αναβάλλει κάθε ουσιαστική απόφαση έως το καλοκαίρι.

Η κραυγή αγωνίας του ΣΕΒ

Εν όψει αυτής της διαφαινόμενης καθυστέρησης, το πρόσφατο δελτίο ανάλυσης του ΣΕΒ προσλαμβάνει χαρακτήρα δραματικής έκκλησης –ή προειδοποίησης. Σε ένα κείμενο με σαφώς πολιτικό ύφος, μεταξύ των άλλων επισημαίνεται: «Βασικός στόχος για το 2017 πρέπει να είναι η αποκατάσταση της εθνικής κυριαρχίας στην άσκηση των κατάλληλων δημοσιονομικών και αναπτυξιακών πολιτικών που θα δημιουργήσουν τη νέα Ελλάδα που παράγει και αποταμιεύει εντός της ΕΕ. Αυτό δεν πρόκειται να συμβεί αν δεν κάνουμε τις μεταρρυθμίσεις δική μας υπόθεση. Μόνο έτσι θα βγούμε στις αγορές και θα ξαναμπούμε στην Ενιαία Αγορά, χωρίς διακρίσεις και αποκλεισμούς στη χρηματοδότηση των ελληνικών επιχειρήσεων, και περιορισμούς στην κίνηση κεφαλαίων».

Τονίζεται επίσης στο ίδιο κείμενο ότι «κοινός παρονομαστής είναι η χωρίς καθυστερήσεις εφαρμογή διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων φιλικών προς την επιχειρηματικότητα, τις ιδιωτικοποιήσεις, την προσέλκυση επενδύσεων και την ανάπτυξη ανταγωνιστικού πλεονεκτήματος» και επισημαίνεται σε δραματικούς τόνους το εξής: «Από την άλλη, αν διαιωνιστεί η σημερινή κατάσταση επιτροπείας από ξένους τεχνοκράτες, η συμμετοχή της Ελλάδας στην Ενωμένη Ευρώπη είτε θα παραμείνει στα χαρτιά, με υποκατάσταση της απουσίας ουσιαστικής συμμετοχής από κάποια ειδική επιτροπεία, είτε θα λυθεί κάποια στιγμή μέσω της αποχώρησης της Ελλάδας από την Ευρωπαϊκή Ενωση».