Η κατάσταση περιπλέκεται μετά την παρέμβαση του Πόουλ Τόμσεν και τις υψηλές απαιτήσεις του IMF για την συμμετοχή του στο ελληνικό πρόγραμμα.
Ο Δανός του Ταμείου θεωρεί ότι το προς κάλυψη δημοσιονομικό κενό μέχρι το 2018 φθάνει τα 9 δις.ευρώ ή στο 5% του ΑΕΠ και γι’ αυτό διεκδικεί σκληρά μέτρα και γενναίο κούρεμα του χρέους.
Πιστεύει ότι μόνο με συνδυασμένη επέμβαση στο ασφαλιστικό, με δραστικό δηλαδή περιορισμό της εθνικής δαπάνης για συντάξεις και ταυτόχρονη μείωση του χρέους μπορεί να εξασφαλισθεί η έξοδος της Ελλάδας από την κρίση.
Οι ευρωπαίοι εμπειρογνώμονες από την πλευρά τους θεωρούν υπερβολικές τις εκτιμήσεις Τόμσεν για το ύψος του δημοσιονομικού κενού. Σύμφωνα με τις δικές τους επεξεργασίες το δημοσιονομικό κενό μέχρι το 2018 υπολογίζεται σε περίπου 2,5 δις.ευρώ και για αυτό ζητούν πρόσθετα μέτρα ύψους 800 εκατ. ευρώ τον χρόνο προερχόμενα κυρίως από το ασφαλιστικό σύστημα.
Βρυξέλλες και Φρανκφούρτη αντιμετωπίζουν θετικά τη δομή της ασφαλιστικής μεταρρύθμισης που προτείνει ο κ. Κατρουγκαλος και θεωρούν ότι όντως από το 2018 περιορίζεται το βάρος των συντάξεων.
Αμφισβητούν ωστόσο ότι με τις προτεινόμενες αυξήσεις των ασφαλιστικών εισφορών μπορεί να καλυφθεί το δημοσιονομικό κενό στην ενδιάμεση τριετία, από τώρα δηλαδή μέχρι το 2018.
Γι’ αυτό και απαιτούν από την κυβέρνηση να σπεύσει και να εφαρμόσει από τώρα και συγκεκριμένα από τον Ιούνιο του 2016 την εφαρμογή του κυβερνητικού σχεδίου για τη μεταρρύθμιση του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης.
Το δυστύχημα για την κυβέρνηση είναι ότι έχει δεσμευτεί σε μη μείωση συντάξεων και ήδη είναι εκτεθειμένη απέναντι
στην κοινωνία που αντιδρά στις αυξήσεις των ασφαλιστικών εισφορών.
Η εκφραζόμενη αντίθεση απέναντι στον Τόμσεν και στο ΙΜF δεν σημαίνει απαραιτήτως ότι η κυβέρνηση έχει βρει τη λύση με τους Ευρωπαίους, οι οποίοι, όπως προαναφέραμε, στην καλύτερη περίπτωση ζητούν άμεση εφαρμογή του σχεδίου Κατρουγκαλου, που οδηγεί σε γρήγορη, από τώρα, μείωση των συντάξεων.
Όπως γίνεται φανερό η περιπλοκή είναι μεγαλη.
Η κυβέρνηση Τσίπρα αμφισβητείται στο εσωτερικό και τείνει να χάσει την οποία αξιοπιστία διαθέτει στο εξωτερικό.
Το IMF, άλλοτε σύμμαχος του κ.Τσίπρα στην απομείωση του χρέους αναγορεύεται τώρα στον μέγιστο εχθρό, οι Ευρωπαίοι όπως είπαμε δυσπιστούν και η κοινωνία κράζει, βρίζει και προπηλακίζει βουλευτές και στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ όπως έκαναν κι εκείνα το 2012, πριν δηλαδή από τέσσερα χρονια.
Η όλη κατάσταση επιβεβαιώνει σε μεγάλο βαθμό τον γερμανό υπουργό Οικονομικών Βόλγκφανγκ Σόιμπλε που υποστηρίζει ότι η ελληνική πολιτική τάξη δεν είναι σε θέση να αντέξει ούτε να υποστηρίξει τη συμμετοχή της χώρας στο πειθαρχημένο περιβάλλον του ευρώ.
Υπό αυτές τις συνθήκες οι επόμενες εβδομάδες θεωρούνται κρίσιμες για την πορεία της χώρας.
Θα κριθεί αν η κυβέρνηση θα μπορέσει να ξεπεράσει τις εσωτερικές αντιδράσεις και τις εξωτερικές αμφισβητήσεις.
Και επειδή τίποτε δεν δείχνει ότι μπορούν να υπάρξουν οικουμενικές λύσεις δεν είναι απίθανο πια η χώρα να οδηγηθεί τους επόμενους μήνες ξανά σε εκλογές.
Με ότι αυτό συνεπάγεται για την οικονομία, τη θέση της χώρας στην ευρωζώνη και συνολικά την πορεία της, ειδικά σε τούτη την τόσο ταραγμένη περίοδο για ολόκληρο τον κόσμο και ιδιαιτέρως για την Ν.Α. Μεσόγειο.
