Στον αστερισμό του Αλέξη Τσίπρα

Η κυριαρχία του πρωθυπουργού κ. Αλ. Τσίπρα στο πολιτικό σκηνικό είναι πανθομολογούμενη και μη αμφισβητούμενη στην παρούσα φάση. Επειτα από τρεις, εντός του 2015, εκλογικές αναμετρήσεις ηγεμονεύει της πολιτικής σκηνής, έχοντας ξεκαθαρίσει ταυτόχρονα τόσο το εσωκομματικό πεδίο όσο και τη σχέση του με τον ελληνικό λαό.

Οι καθαροί αμφισβητίες του Πρωθυπουργού διαχώρισαν τη θέση τους, αποχώρησαν από τον ΣΥΡΙΖΑ, ίδρυσαν δικό τους κόμμα, διεκδίκησαν την ψήφο του λαού και τελικώς απέτυχαν να εισέλθουν στο Κοινοβούλιο.

Και ο ελληνικός λαός ψήφισε με τα μέτρα του τρίτου Μνημονίου απλωμένα στο τραπέζι και εν τέλει έκανε την επιλογή του χωρίς πολλές επιφυλάξεις. Ουδείς δικαιούται τώρα να δηλώσει παραπλανημένος ή οτιδήποτε άλλο. Απαντες γνώριζαν τι έρχεται και επέλεξαν τον κ. Τσίπρα ως τον καταλληλότερο εφαρμοστή της συμφωνίας με τους εταίρους και τους δανειστές.

Αντιπολίτευση σε περιδίνηση

Ταυτόχρονα με την εκλογική νίκη του ο κ. Τσίπρας έθεσε τα αντιπολιτευόμενα κόμματα σε περιδίνηση. Η Νέα Δημοκρατία αναζητεί νέο αρχηγό, σπαράσσεται από εσωτερικές έριδες και μαζί αντιμετωπίζει κρίση στρατηγικής, καθώς είναι εγκλωβισμένη στην υποστήριξη της συμφωνίας, την οποία επιζητούσε και απαιτούσε την υπογραφή της με όποιο κόστος. Οποιον κι αν εκλέξει αρχηγό, οφείλει να επανατοποθετηθεί και να ξαναρχίσει από την αρχή, αν θέλει να δημιουργήσει απόθεμα αξιοπιστίας ικανό να καταστήσει και πάλι αξιόμαχο το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Η επάνοδος σε αντιμνημονιακή ρότα την εκθέτει και θα την καταστήσει απολύτως αναξιόπιστη. Η Νέα Δημοκρατία είναι υποχρεωμένη εκ των συνθηκών και των προηγούμενων θέσεών της να κινηθεί σε ευρωπαϊκή γραμμή, επιβάλλεται να υποστηρίξει μεταρρυθμιστικές τομές και να επικρίνει την κυβέρνηση όταν αποκλίνει από αυτήν. Η νέα της ηγεσία θα είναι υποχρεωμένη να αναγάγει την ακροβασία σε μέγιστη τέχνη για να ξανακερδίσει τις καρδιές των πολιτών.

Τα μικρότερα κόμματα επίσης, το ΠαΣοΚ της κυρίας Γεννηματά και το Ποτάμι του κ. Θεοδωράκη, αλλά και η νεόφερτη Ενωση Κεντρώων του κ. Λεβέντη, αντιμετωπίζουν αντίστοιχη κρίση, καθώς είτε φλερτάρουν είτε πιέζονται από την εκλογική τους βάση να υποστηρίξουν την όποια προσπάθεια του κ. Τσίπρα, κάτι που κι εκείνος εμφανώς πια διεκδικεί.

Η όλη στάση του κ. Τσίπρα και όσα στις ιδιαίτερες συζητήσεις του μεταδίδει φανερώνουν ότι αντιμετωπίζει τα μικρότερα κόμματα της Κεντροαριστεράς ως δυνάμει συμμάχους σε μια δύσκολη στιγμή, αν για τον οποιονδήποτε λόγο «στραβώσει» η συνεργασία με τους ΑΝΕΛ του κ. Καμμένου.

Ο Πρωθυπουργός είναι φανερό πια ότι θέλει να ελέγξει πολιτικά τον ευρύτερο χώρο της Κεντροαριστεράς, να κυριαρχήσει αυτού και να αναδειχθεί σε αδιαφιλονίκητο ηγέτη μακράς πνοής.

Οπως λένε οι δικοί του, ως τώρα έχει επιδείξει εξαιρετικές ικανότητες στη σκακιέρα της πολιτικής και ιδιαιτέρως αποτιμώνται οι πολιτικές πατροκτονίες του. Ως τώρα «σκότωσε» τρεις πατεράδες (Αλαβάνο, Κουβέλη και Λαφαζάνη) και έναν παππού, τον Μανώλη Γλέζο! Τι θα τον εμποδίσει να «καταπιεί» τη Φώφη, τον Σταύρο και τον Λεβέντη, διερωτώνται αυτάρεσκα όσοι πίνουν κρασί στο όνομά του.

Το ΠαΣοΚ του μέλλοντός μας

Κατά μια εκδοχή, ο κ. Τσίπρας οικοδομεί το ΠαΣοΚ του μέλλοντός μας, μια ευρύτερη παράταξη η οποία θα πρωταγωνιστεί για πολλά χρόνια στην ελληνική πολιτική σκηνή. Χωρίς αμφιβολία, θέλει να διαμορφώσει τις προϋποθέσεις για την αναβίωση ενός νέου διπολισμού μεταξύ Κεντροαριστεράς και Κεντροδεξιάς και να αποτελέσει ο ίδιος την κυρίαρχη έκφραση του πρώτου πόλου.

Υπολογίζει, Θεού και λαού θέλοντος, ότι έχει στη διάθεσή του τουλάχιστον 20 χρόνια ενεργού πολιτικού βίου και προετοιμάζεται αναλόγως.

Οσο κι αν τα παραπάνω φαντάζουν πιθανώς σε πολλούς υπερφίαλα, επί του παρόντος τουλάχιστον η πολιτική ζωή της χώρας κινείται στον αστερισμό του κ. Τσίπρα.

Η εντολή που έλαβε από τον ελληνικό λαό είναι νωπή, η ανοχή δεδομένη, το γήπεδο είναι καθαρό και ο χρόνος τουλάχιστον ως το καλοκαίρι του 2016 δικός του.

Ουσιαστικά ο Πρωθυπουργός αναμετρείται με τον εαυτό του, με τις διοικητικές ανεπάρκειες της κυβέρνησής του και βεβαίως με τις αντοχές των Ελλήνων.

Οσοι παρακολουθούν από κοντά την κυβερνητική δραστηριότητα επισημαίνουν ότι από τον ίδιο εξαρτώνται ο συντονισμός της κυβέρνησης και η παρακολούθηση εφαρμογής της συμφωνίας με τους εταίρους και τους δανειστές.

Ο κ. Τσίπρας έχει αναλάβει προσωπικές δεσμεύσεις απέναντι στους ηγέτες της ευρωζώνης και του έχει ευθέως διαμηνυθεί ότι για να απολαύσει ωφελήματα θα πρέπει να εφαρμόσει κατά γράμμα όσα έχει συμφωνήσει.

Αναφέρεται ιδιαίτερα η σχετική δήλωση του γάλλου προέδρου Φρανσουά Ολάντ ότι η επαναρρύθμιση του χρέους προϋποθέτει πλήρη εφαρμογή των υπεσχημένων.

Ως τώρα πάντως ο κ. Τσίπρας παρέχει διαρκώς διαβεβαιώσεις ότι η συμφωνία θα εφαρμοστεί πάση θυσία. Στη Βουλή, στη συζήτηση επί των προγραμματικών, αυτό μετέδωσε, το ίδιο έπραξε και στις ΗΠΑ. Ωστόσο οι υπουργοί του δεν διακρίνονται για την ετοιμότητά τους να εφαρμόσουν τα συμφωνηθέντα.

Ηδη καταγράφονται καθυστερήσεις, κωλυσιεργίες και σε ορισμένες περιπτώσεις ελλείμματα κατανόησης. Η νέα κυβέρνηση είναι, κατά κοινή ομολογία, καλύτερη από την προηγούμενη, αλλά οι διοικητικές και άλλες ανεπάρκειες επιμένουν, απειλώντας την αποτελεσματικότητά της και εν τέλει τη συνοχή της.

Ο κ. Τσίπρας θα βρεθεί σύντομα αντιμέτωπος με τις αδυναμίες των υπουργών του και οφείλει να λάβει εγκαίρως τα μέτρα του, μπολιάζοντας την κυβέρνησή του με πρόσωπα έμπειρα, αποδεδειγμένα ικανά και αποτελεσματικά στη διαχείριση έκτακτων συνθηκών σαν αυτή που ζούμε τώρα.

Χωρίς ταχεία εξομάλυνση των οικονομικών συνθηκών θα χάσει γρήγορα το σημερινό πλεονέκτημα, συνθλιβόμενος στις Συμπληγάδες των ξένων και της αντίδρασης των πολιτών.

Υπό αυτή την έννοια, το στοίχημα για τον κ. Τσίπρα είναι μεγάλο και απολύτως καθοριστικό για τη συνέχεια. Γνωρίζει άλλωστε πως αν εφαρμόσει τα προβλεπόμενα θα διευκολύνει την έγκαιρη ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, θα κερδίσει καλύτερους όρους χρηματοδότησης της ελληνικής οικονομίας από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και θα διευκολυνθεί στην απορρόφηση λιμναζόντων επενδυτικών πόρων από τα Ευρωπαϊκά Ταμεία. Ταυτόχρονα θα διασκεδάσει τους φόβους των διεθνών αγορών και επενδυτών, θα τύχει καλύτερης αντιμετώπισης από τους οίκους αξιολόγησης, θα επιτύχει ταχύτερα την άρση των capital controls και κατ’ επέκταση την εξομάλυνση των οικονομικών συνθηκών.

Το πολιτικό κόστος και ο χρόνος

Στην περίπτωση αυτή, ο κ. Τσίπρας θα σηκώσει μια κι έξω το πολιτικό κόστος που πηγάζει από τη συμφωνία, θα κερδίσει πολύτιμο χρόνο και βελτιούμενη η οικονομία θα μπορέσει ευχερέστερα να αντιμετωπίσει τις όποιες συνέπειες της ύφεσης και η κυβέρνηση την αναμενόμενη δυσαρέσκεια των πολιτών.

Κακά τα ψέματα, όταν θα αρχίσουν να φθάνουν στα σπίτια τα ραβασάκια της Εφορίας η κυβέρνηση του κ. Τσίπρα θα τεθεί στο μικροσκόπιο και θα χρειαστεί να διέλθει τις μυλόπετρες της κοινωνικής κριτικής και διαμαρτυρίας.

Ουδεμία κυβέρνηση που ψήφισε μνημόνια και επέβαλε φορομπηχτικά μέτρα γλίτωσε από την μήνιν των πολιτών. Δεν πρόκειται να αποτελέσουν ο κ. Τσίπρας και η κυβέρνησή του την εξαίρεση.

Ωστόσο έχει την ευκαιρία και τον χρόνο. Αν σταθεροποιήσει, ελέγξει και απελευθερώσει την οικονομία από τη μεγάλη κρίση, θα έχει τον χρόνο να αμβλύνει τις δυσμενείς εντυπώσεις που το τρίτο Μνημόνιο θα μεταφέρει.

Αν όχι όμως, αν συγκρουστεί με τους ξένους και εκτροχιάσει πάλι την οικονομία, θα καταρρεύσουν τόσο η κυβέρνησή του όσο και τα ηγεμονικά σχέδιά του.