Με τα… νεύρα του Π. Λαφαζάνη παίζει ο Μ. Γλέζος, ο οποίος, αν και επικεφαλής του ψηφοδελτίου Επικρατείας της ΛΑΕ, του αντιμνημονιακού σχήματος που συγκρότησαν οι ανεξαρτητοποιηθέντες πρώην βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, δεν δίστασε να καλέσει τους αριστερούς ψηφοφόρους να ψηφίσουν «είτε το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας είτε τη Λαϊκή Ενότητα για την εξουσία στον λαό».
Την ίδια στιγμή που τα δύο κόμματα δίνουν μάχη για το ποιος θα αποσπάσει τη μερίδα του λέοντος των αριστερών αντιμνημονιακών ψήφων που θα φύγουν από τον ΣΥΡΙΖΑ, η στάση του ιστορικού στελέχους της Αριστεράς προκαλεί αμηχανία στο κόμμα που τον επέλεξε να ηγηθεί του ψηφοδελτίου Επικρατείας για το «μήνυμα» που εκπέμπει και μάλιστα σε μια στιγμή που η ΛΑΕ δέχεται τα σφοδρά πυρά του Περισσού ότι παραπλανά τον λαό.
«Με τον δικό του τρόπο»
Γι’ αυτό και το κόμμα του κ. Λαφαζάνη προσπάθησε να διασκεδάσει τις εντυπώσεις που προκαλούν οι δηλώσεις Γλέζου σχολιάζοντας ότι «εξέφρασε με τον δικό του τρόπο την ανάγκη συμπαράταξης όλων των αριστερών αντιμνημονιακών δυνάμεων» και διευκρινίζοντας ότι η ΛΑΕ «υποστηρίζει διακαώς τη σύμπραξη των αριστερών προοδευτικών δυνάμεων», αλλά «δυστυχώς η συμπαράταξη αυτή δεν υποβοηθείται καθόλου από την πολιτική που ακολουθεί η ηγεσία του ΚΚΕ».
Η διάσταση που υπάρχει ανάμεσα στα δύο κόμματα εκδηλώθηκε και στο ντιμπέιτ των πολιτικών αρχηγών, με τον γενικό γραμματέα του ΚΚΕ Δ. Κουτσούμπα να βάζει στο στόχαστρό του όχι μόνο τα δύο μεγάλα κόμματα αλλά και τη ΛΑΕ και τον δε κ. Λαφαζάνη να επιχειρεί να αντιπαρέλθει τα πυρά τείνοντας χείρα συνεργασίας. Οπως δήλωνε εξερχόμενος του ραδιομεγάρου της Αγίας Παρασκευής, «εμείς δεν έχουμε να χωρίσουμε τίποτε με τον κ. Κουτσούμπα», ενώ επαναλάμβανε ότι «πρέπει οι αριστερές, αντιμνημονιακές δυνάμεις να ενωθούν, να σπάσουμε αυτό το μνημονιακό μέτωπο». Και σαν να μην έφτανε η επίθεση του κ. Κουτσούμπα, ήλθαν και οι δηλώσεις του κ. Γλέζου, ο οποίος κάλεσε «όλα τα άλλα κόμματα της Αριστεράς, που δεν έχουν δυνατότητα εκλογής, να μην πάει χαμένη η ψήφος τους, διότι η χαμένη ψήφος πάει υπέρ των κυρίαρχων κομμάτων, να επιλέξουν να ψηφίσουν είτε το ΚΚΕ είτε τη Λαϊκή Ενότητα για την εξουσία στον λαό», αν και γνωρίζει ότι οι πόρτες του Περισσού είναι ερμητικά κλειστές για οποιαδήποτε συνεργασία ή συμπόρευση που δεν στοχεύει στην εγκαθίδρυση «λαϊκής εξουσίας».

Ο κ. Γλέζος όμως πήρε και κάποιες διακριτικές αποστάσεις από το κόμμα του κ. Λαφαζάνη σημειώνοντας ότι επειδή οι εκλογές είναι καθοριστικές και επειδή ο ίδιος δεν έλειψε ποτέ από τους αγώνες του ελληνικού λαού, θεώρησε υποχρέωσή του, «παρά τις διαφορές των αντιλήψεων», να συμμετέχει στη Λαϊκή Ενότητα, που έχει «καθοριστικό στόχο», προϋπόθεση για τον στόχο, την «εξουσία στον λαό». «Γι’ αυτόν τον λόγο δέχτηκα να είμαι στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας, που δεν θα το ήθελα, αλλά, τέλος πάντων, δεν μπορεί να γίνει νομικά τίποτε αλλιώς και επειδή πρέπει κάπου να φαίνεται η δική μου συμμετοχή…» αιτιολόγησε την υποψηφιότητά του με τη ΛΑΕ, διευκρινίζοντας πάντως ότι «μας χωρίζουν αρκετά δευτερεύοντα θέματα και με το ΚΚΕ και με τη ΛΑΕ, αλλά αυτά μπορούμε να τα βρούμε στον δρόμο».
Ταραγμένες σχέσεις
Οι σχέσεις του ανθρώπου που έγινε σύμβολο της εθνικής αντίστασης κατά των γερμανών κατακτητών με το ΚΚΕ ήταν ταραγμένες, όπως και η ίδια η ιστορία του κομμουνιστικού κινήματος της χώρας.
Οι δρόμοι τους χώρισαν το 1968, έτος της διάσπασης του ΚΚΕ (12η Ολομέλεια), με τον κ. Γλέζο ωστόσο να επιλέγει να εκφράσει τον «τρίτο πόλο» ανάμεσα στις δύο σφοδρά αντιπαρατιθέμενες πλευρές –εκείνες του ΚΚΕ και του ΚΚΕ Εσωτερικού.
Οι πολιτικές διαφωνίες του –καταδίκασε την εισβολή των Σοβιετικών στην Τσεχοσλοβακία το ’68 –διέρρηξαν τις σχέσεις του, ενώ η σύγκρουσή του με τον Χαρίλαο Φλωράκη, με τον οποίο ήταν συγκρατούμενοι την περίοδο της διάσπασης στις φυλακές της Αίγινας, σφράγισε τη διάστασή του με το ΚΚΕ. Είναι ενδεικτικό ότι όσο ζούσε ο Χαρίλαος Φλωράκης δεν υπήρχε καμία επαφή με το ΚΚΕ.
Κάποια μάλλον τυπική προσέγγιση υπήρξε κατά την περίοδο της Αλέκας Παπαρήγα και συνεχίζεται και σήμερα, χωρίς ωστόσο για τον Περισσό να σηματοδοτεί κάτι πέραν τούτου.
Οπως άλλωστε έχει γράψει για τον ίδιο ο «Ριζοσπάστης», αρχισυντάκτης έως και διευθυντής του οποίου υπήρξε ο κ. Γλέζος μετά την απελευθέρωση ως το 1947, «πάντα ταξίδευε με ξένη σημαία από τη στιγμή που παρέδωσε τη σημαία της ταξικής πάλης».

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ