Πώς ο Γ. Μαυρίκος βρέθηκε εκτός της ΚΕ του ΚΚΕ για το… Μνημόνιο

12 Φεβρουαρίου 2012. Στη Βουλή συζητείται με τη μορφή του κατεπείγοντος εν μέσω θυελλωδών αντιδράσεων η νέα δανειακή σύμβαση (δεύτερο Μνημόνιο). Τα πνεύματα είναι οξυμμένα σε βαθμό οριακό. Οι φωνές αποδοκιμασίας από τα έδρανα της αντιπολίτευσης δίνουν τον τόνο. Στα υπουργικά έδρανα βρίσκεται ο τότε αντιπρόεδρος και υπουργός Οικονομικών Ευάγγελος Βενιζέλος, ο οποίος δέχεται τα σφοδρά πυρά των βουλευτών που αντιδρούν στην κατεπείγουσα διαδικασία που επελέγη για ένα τόσο κρίσιμο θέμα και, επικαλούμενος τον κίνδυνο πτώχευσης της χώρας, ζητεί την άμεση υπερψήφισή του. Εμβρόντητοι οι παριστάμενοι παρακολουθούν τον τότε βουλευτή του ΚΚΕ Γιώργο Μαυρίκο να σηκώνεται από το έδρανό του και να εκσφενδονίζει προς τον κ. Βενιζέλο τον ογκώδη τόμο του Μνημονίου που έφτανε σχεδόν τις 700 σελίδες!

«Δεν πάει άλλο, έχουμε κι εμείς όρια. Τέτοια τελεσίγραφα δεν έμπαιναν ούτε πριν από πολέμους» θα πει η τότε γενική γραμματέας του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα επιχειρώντας να αμβλύνει τις εντυπώσεις από την ασυνήθιστη για τα κομματικά ήθη ενέργεια του βουλευτή της. «Ευγενείς είμαστε, όχι όμως και ηλίθιοι» θα επισημάνει στον κ. Βενιζέλο. Αυτά στο προσκήνιο, διότι στο παρασκήνιο πίσω από τις κλειστές πόρτες των κομματικών γραφείων η κυρία Παπαρήγα θα ασκήσει σκληρή κριτική και θα καταδικάσει την ενέργεια του στελέχους της, η οποία και απέβη για τον ίδιο «μοιραία» –δεν επανεξελέγη βουλευτής και βρέθηκε εκτός ΚΕ του ΚΚΕ στο 19ο Συνέδριο (2013).

Ο «εξοστρακισμός» του κ. Μαυρίκου ωστόσο δεν οφείλεται αποκλειστικά στον… τόμο του Μνημονίου που εκσφενδόνισε αλλά σε βαθύτερους εσωκομματικούς λόγους. Οπως άλλωστε και άλλες περιπτώσεις κορυφαίων συνδικαλιστικών, όπως και κομματικών, στελεχών που βρέθηκαν εκτός σε διαφορετικές πολιτικές φάσεις και για ξεχωριστούς λόγους ο καθένας. Για αυτά και άλλα παρασκήνια από τον ελεγχόμενο από το ΚΚΕ συνδικαλιστικό χώρο μιλάει στο βιβλίο που εξέδωσε προσφάτως με προσωπικά του έξοδα ο Γιώργος Κρίκας, πρώην συνδικαλιστικό στέλεχος του ΠΑΜΕ και του ΚΚΕ. Ο τίτλος του βιβλίου είναι ΠΑΜΕ. Συσπείρωση ή απομόνωση; (θα κυκλοφορήσει στα κεντρικά βιβλιοπωλεία εντός Μαρτίου) και επίκεντρό του η δράση του ΚΚΕ και των δυνάμεών του στην πορεία συγκρότησης του Πανεργατικού Αγωνιστικού Μετώπου (ΠΑΜΕ). Ο κ. Κρίκας ασκεί κριτική στον Περισσό καταλογίζοντάς του «ασφυκτικό εναγκαλισμό του κόμματος πάνω στο ΠΑΜΕ» και σταδιακή περιχαράκωσή του, ενώ κάνει λόγο για «επέμβαση στην εσωτερική του λειτουργία», κάτι, που όπως επισημαίνει, μετέτρεψε το ΠΑΜΕ σε «κομματικό όργανο».

Η κριτική που άσκησε ο κ. Κρίκας για τη στρατηγική της κομματικής ηγεσίας στις διπλές εκλογές του 2012, που οδήγησαν σε μεγάλη απώλεια των δυνάμεων του ΚΚΕ, θα αποτελέσει την αιτία της διαγραφής του έπειτα από 40 χρόνια κομματικής δράσης, για να αποκατασταθεί στη συνέχεια και να διαγραφεί εκ νέου, όταν πια ο ίδιος αναγκάστηκε να αποχωρήσει. Υπήρξε ιδρυτικό στέλεχος του ΠΑΜΕ και στέλεχος του κομματικού μηχανισμού και στο βιβλίο του περιγράφει μέσα από πρόσωπα και γεγονότα την πορεία εξέλιξης του συνδικαλιστικού φορέα, ο μαζικός ρόλος του οποίου σταδιακά περιορίστηκε: «Οποιοι ασκούν κριτική, έστω και καλοπροαίρετη, μπαίνουν στο περιθώριο. Οι σύμμαχοι δεν έχουν ρόλο σεβαστό. Δεν υπολογίζονται και σιγά-σιγά αποχωρούν» αναφέρει, ενώ σημειώνεται ότι «για όλα τα ζητήματα, μικρά ή μεγάλα, αποφασίζει μια μικρή ομάδα γραφειοκρατών στον Περισσό, η οποία επεμβαίνει στην εσωτερική λειτουργία του, μέχρι και για τις αφίσες και τις ανακοινώσεις του».

Αιχμές

Στο βιβλίο διατυπώνονται αιχμές για τον ρόλο που διαδραμάτισε η κυρία Παπαρήγα πριν και κατά τη θυελλώδη περίοδο της διάσπασης του κόμματος το 1991 (13ο Συνέδριο). «Το 1990 η Αλέκα Παπαρήγα θέλει να παραιτηθεί από τη θέση της Γραμματέως της μεγαλύτερης κομματικής οργάνωσης, της ΚΟΑ του ΚΚΕ. Ο λόγος που προβάλλει είναι ότι χωρίς να είναι Γραμματέας της ΚΟΑ μπορεί να υπερασπιστεί καλύτερα το ΚΚΕ από τις διασπαστικές μεθοδεύσεις των «ανανεωτικών»» αναφέρει ο κ. Κρίκας. Και συνεχίζει: «Αυτό το διάστημα η Αλ. Παπαρήγα δεν έχει ανοιχτό μέτωπο εναντίον των διαλυτικών φαινομένων «δεξιάς στροφής» στο ΚΚΕ είτε γιατί αγνοεί τον κίνδυνο, περίπτωση αδύνατη, είτε γιατί πιστεύει πως το φαινόμενο δεν είναι σοβαρό, επομένως θα μπορούσε να παραμείνει απλή διαφωνία και να ξεφουσκώσει. Η διατήρηση των ισορροπιών μέσα στην οργάνωση είναι επίσης μια άλλη πιθανή περίπτωση. Τελικά η Αλ. Παπαρήγα δεν παραιτείται».

Σύμφωνα με τον συγγραφέα, «υπάρχουν και άλλες περιπτώσεις που η κυρία Παπαρήγα θα κρατήσει την ίδια τακτική»: «Στο 13ο Συνέδριο του ΚΚΕ, παρά την κρισιμότητα της κατάστασης και την ιδιότητα του απερχόμενου μέλους του Πολιτικού Γραφείου, ανακοινώνει ότι δεν επιθυμεί να εκλεγεί σε κανένα καθοδηγητικό όργανο. Οταν προτείνεται για μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ στον διάδρομο της αίθουσας του συνεδρίου σε συζήτηση με άλλους συνέδρους δηλώνει ότι αισθάνεται μεγάλο το βάρος της εκλογής και φοβάται ότι δεν θα μπορέσει να ανταποκριθεί στις ανάγκες του κόμματος και στις απαιτήσεις της πολύπλοκης κατάστασης. Αλλάζει γνώμη λίγο πριν από την εκλογική διαδικασία».

Τα μεσαία στελέχη

Μάλιστα αμφισβητείται από τον κ. Κρίκα ότι υπήρξε καθοριστικός ο ρόλος της, όπως και άλλων κορυφαίων στελεχών, στις εξελίξεις της περιόδου. «Η πραγματικότητα είναι διαφορετική. Το ΚΚΕ σώζεται από τα μεσαία και όχι από τα ηγετικά στελέχη και οφείλει την ύπαρξή του σε μέλη του κόμματος που το λέει η καρδιά τους, που δουλεύουν οργανωμένα υπερασπίζοντας τις αρχές του. Αν δεν ήταν αυτά τα στελέχη, δεν θα υπήρχε ΚΚΕ αλλά ενιαίος Συνασπισμός» σημειώνει.

Στο πνεύμα αυτό αναφέρεται και το εξής περιστατικό: «Από το 1988 η «ανανεωτική» τάση του ΚΚΕ δουλεύει υπονομευτικά μέσα στις οργανώσεις του ΚΚΕ. Η στενή ομάδα των «ανανεωτικών» συνεδριάζει στο σπίτι του Γ. Π., στην οδό Λέλας Καραγιάννη, στα Πατήσια. Μετά τη συνεδρίαση του στενού πυρήνα ακολουθεί συνεδρίαση με πάνω από είκοσι στελέχη και μέλη της ΚΕ του ΚΚΕ. Δουλεύουν οργανωμένα με τη λειτουργία παράλληλων οργάνων μέσα στο ΚΚΕ. (…) Το σπίτι τυχαίνει να είναι απέναντι από το τοπικό παράρτημα Κυψέλης του Συνδικάτου Οικοδόμων Αθήνας. Τα μέλη του Συνδικάτου αντιλαμβάνονται τις κινήσεις τους και ενημερώνουν μέλη της ΚΕ του ΚΚΕ. Στέλνουν επιστολή στο ΚΚΕ, το οποίο την αγνοεί».