Η προεκλογική εκστρατεία εξελίσσεται ομαλά για την ώρα, χωρίς μεγάλες εξάρσεις κι αναστατώσεις στην οικονομία της χώρας.

Εκροές από τις Τράπεζες υπάρχουν μεν, αλλά σε καμία περίπτωση δεν προσεγγίζουν εκείνες που είδαμε στις εκλογές του 2012.
Επιπλέον η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα είναι έτοιμη να προσφέρει όποια βοήθεια χρειασθεί όσο η χώρα είναι σε πρόγραμμα.
Πράγμα που σημαίνει ότι τουλάχιστον μέχρι τα τέλη Φεβρουαρίου η ελληνική οικονομία είναι καλυμμένη.
Απ’ αυτή την άποψη, λοιπόν,οι πολίτες μπορούν απερίσπαστοι να παρακολουθήσουν τον εκλογικό αγώνα, να αξιολογήσουν θέσεις και προγράμματα και με ηρεμία να επιλέξουν ποιο ψηφοδέλτιο θα ρίξουν στην κάλπη.
Κατά τ’ άλλα, τα κόμματα προσπαθούν να κλείσουν τα ψηφοδέλτια τους και βρίσκονται σε διαρκές παζάρι με πρόσωπα και κινήσεις, που δεν είναι ότι καλύτερο.
Ο ΣΥΡΙΖΑ είχε ολονυχτία προσπαθώντας να ξεπεράσει αντιρρήσεις και αναστολές για τη διεύρυνση των δυνάμεών του, η Νέα Δημοκρατία ψαρεύει από παντού πρόσωπα, κυρίως από τα μικρότερα κόμματα, σε μια προσπάθεια να ενισχύσει τη δυναμική της και να προσεγγίσει τα ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ.
Ακόμη και τον μέχρι χθες συγκυβερνήτη της Ευάγγελο Βενιζέλο καταδιώκει προκειμένου να επιτύχει το σκοπό της.
Η αλήθεια είναι ότι όλοι παρακολουθούν την εκλογική πασαρέλα και προσπαθούν να προσελκύσουν πρόσωπα που μπορούν να φέρουν ψήφους.
Πράγμα που δίνει την ευκαιρία σε «όλα τα μωρά να ανέβουν στην πίστα», όπως παραστατικά σχολίασε έμπειρος πολιτικός, που παρακολουθεί από απόσταση και με θλίψη του προεκλογικό πήγαινε – έλα διαφόρων «αστέρων», κάμποσων ψώνιων και άπειρων υπερτιμημένων παραθυράτων, που εκμεταλλεύονται την αγωνία των κομμάτων για επιβίωση ή μια καλύτερη θέση.
Ωστόσο, όλες αυτές οι «αγοραπωλησίες» υποψηφίων, όση σημασία κι αν έχουν, δεν δείχνουν ικανές να αλλάξουν τον ρου των εκλογών.
Έως αυτή την ώρα, ο ΣΥΡΙΖΑ διατηρεί την πρωτιά στις δημοσκοπήσεις και μπορεί να πει κανείς ότι έχει απόσταση ασφαλείας από τη δεύτερη Νέα Δημοκρατία.
Ο κ. Σαμαράς παλεύει με νύχια και με δόντια να καλύψει τη διαφορά, βελτίωσε είναι αλήθεια την επίδοσή του, αλλά ακόμη τρέχει ασθμαίνων πίσω από τον κ.Τσίπρα.
Θα είναι άθλος για τον κ.Σαμαρά αν καταφέρει να αντιστρέψει τις τάσεις στις λίγες εβδομάδες που απομένουν.
Η αλήθεια είναι ότι δίνει μάχες σε τοπικό επίπεδο, εντάσσει στα ψηφοδέλτια αυτοδιοικητικά πρόσωπα ικανά να συγκεντρώσουν τη δεξιά παράταξη, τους ΑΝΕΛ θέλει να «ρουφήξει» στην κυριολεξία και τους ψηφοφόρους της Χρυσής Αυγής να προσελκύσει.
Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, από την άλλη, παρά τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει από την εσωκομματική αντιπολίτευση, φανερώνει ικανότητες και δυνατότητες, διευρύνει τις επαφές τους, έχει συναντηθεί με πλήθος επιχειρηματιών, προσπαθεί να σπάσει τους φόβους και τις ανασφάλειες του αστικού κόσμου και γενικά δίνει μάχη επικράτησης σε περιβάλλον εχθρικό.
Χωρίς αμφιβολία, κατάφερε να ελέγξει επί του παρόντος τις κατηγορίες ότι συνιστά απειλή για τη συμμετοχή της χώρας στην ευρωζώνη και ακόμη να αποκρούσει την επιθετικότητα των ξένων.
Το επιχείρημα ότι η δημοκρατική Ευρώπη δεν μπορεί να στέκεται απέναντι σε ένα κόμμα μόνο και μόνο επειδή έχει διαφορετικές ιδεολογικοπολιτικές αφετηρίες, συγκράτησε τους περισσότερους και απέτρεψε μια γενικευμένη αντί – ΣΥΡΙΖΑ καμπάνια από το εξωτερικό.
Με άλλα λόγια, ο κ.Τσίπρας διαμόρφωσε προϋποθέσεις για τη διατήρηση της πρωτιάς του κόμματός του, εκμεταλλεύεται την πολυδιάσπαση της Κεντροαριστεράς και βεβαίως απολαμβάνει κι αυτός μερίδιο από την πόλωση που προκαλεί ο κ.Σαμαράς προκειμένου να ενισχύσει τις δυνάμεις του.
Η μάχη για την πρωτιά, παρά το προβάδισμα Τσίπρα, ωστόσο δεν έχει τελειώσει.
Ο Σαμαράς κυριαρχείται από πολιτικό βολονταρισμό, είναι μαχητής και αυτό το γνωρίζει και του το αναγνωρίζει ο κ.Τσίπρας.
Οι επόμενες μέρες θα είναι πολιτικά σκληρές και χωρίς αμφιβολία ο ανταγωνισμός των δύο θα πιέσει μέχρι συνθλίψεως τις μικρότερες πολιτικές δυνάμεις.
Η Χρυσή Αυγή παρ’ ότι η ηγεσία της βρίσκεται στη φυλακή διεκδικεί την τρίτη θέση, καθώς διαθέτει σκληρούς και αμετάπειστους υποστηρικτές.
Θα παλέψει με το ΠαΣοΚ του Ευάγγελου Βενιζέλου, που επίσης φαίνεται να ξεπερνά το πρώτο σοκ του κόμματος Παπανδρέου και βεβαίως με το Ποτάμι του Σταύρου Θεοδωράκη, οι ψηφοφόροι του οποίου θα δεχθούν ίσως την μεγαλύτερη πίεση της πόλωσης και του ανερχόμενου νέου δικοματισμού.
Το ΚΚΕ επίσης, παρ’ ότι διαθέτει ένθερμους υποστηρικτές, θα νοιώσει την πίεση που η προσδοκία μιας ενδεχόμενης αριστερής διακυβέρνησης θα διαμορφώσει.
Από εκεί και πέρα δυσκολεύει απίστευτα η θέση των ΑΝΕΛ και της ΔΗΜΑΡ και πιθανότατα μαζί με τον Γιώργο Παπανδρέου να αποτελέσουν τα θύματα των εκλογών της 25ης Ιανουαρίου.