Η δυσκολία της διαπραγμάτευσης με τους ευρωπαίους εταίρους και το ΔΝΤ είναι ευθέως ανάλογη της σημασίας που έχουν για τη χώρα η συμφωνία για την ολοκλήρωση του υφιστάμενου προγράμματος και η δίδυμη συμφωνία για το νέο θεσμικό πλαίσιο. Για τον θώρακα ασφαλείας που θα έχει η Ελλάδα χωρίς νέο δάνειο και άρα χωρίς νέο πρόγραμμα και νέο μνημόνιο, χωρίς τον μηχανισμό της τρόικας που συνιστά απόκλιση από τους τακτικούς ευρωπαϊκούς μηχανισμούς που λειτουργούν για όλες τις χώρες-μέλη.
Η Ελλάδα δεν επιδίωξε να αλλάξει το χρονοδιάγραμμα. Το ευρωπαϊκό πρόγραμμα λήγει στις 31.12.2014 και πρέπει να αντικατασταθεί από τους υπάρχοντες τακτικούς προληπτικούς μηχανισμούς του ESM που λειτουργούν παράλληλα με τους μηχανισμούς της ΕΚΤ. Ως εκ τούτου είναι λογικό και το πρόγραμμα του ΔΝΤ που διαρκεί ως το 2016 να μετατραπεί σε προληπτικό, έτσι ώστε η Ελλάδα να μπορεί να κανονίζει τη σχέση της με τις αγορές και τους θεσμικούς μηχανισμούς με κριτήριο τα επιτόκια.
Μόνο που η διαπραγμάτευση αυτή δεν διεξάγεται σε πολιτικό κενό. Οι εταίροι μας γνωρίζουν την εσωτερική πολιτική κατάσταση, την αβεβαιότητα και κυρίως τις ανεύθυνες τοποθετήσεις που θέτουν σε αμφισβήτηση τη συνέχεια του κράτους και άρα τη διεθνή του αξιοπιστία. Η αβεβαιότητα και η αφελής προαναγγελία ενεργειών εκτός ευρωπαϊκού θεσμικού πλαισίου έχουν κόστος για τη χώρα, την οικονομία, τους πολίτες. Αυξάνουν τις απαιτήσεις των συνομιλητών μας και αποδυναμώνουν τη διαπραγματευτική θέση της χώρας, όχι της κυβέρνησης.
Η διασταύρωση της διαπραγμάτευσης με τη διαδικασία εκλογής του νέου Προέδρου της Δημοκρατίας προσδίδει στην πολιτική αβεβαιότητα πολύ συγκεκριμένα θεσμικά χαρακτηριστικά. Τόνισα πριν από λίγες ημέρες ότι η κυβέρνηση ενεργεί στο όνομα του ελληνικού λαού που καθορίζει τελικά τη μοίρα του. Οχι μόνο τη στιγμή των εκλογών, αλλά με τη διαρκή πολιτική του συμμετοχή και πίεση. Αυτό αφορά και το πολιτικό περιβάλλον της προεδρικής εκλογής, τις δημοσκοπήσεις, την ατμόσφαιρα της δημόσιας ζωής, τη στάση των κομμάτων, την αίσθηση ευθύνης των πολιτών.
Η πίεση των τελευταίων εβδομάδων έφερε τους πάντες πιο κοντά στα πραγματικά τους μεγέθη. Φαντάζουν παράδοξες κάποιες εύκολες κομματικές κορόνες. Φάνηκε ποιοι είναι μέσα στον χορό και αγωνίζονται στο όνομα της χώρας και ποιοι ξέρουν πολλά τραγούδια αλλά είναι έξω από τον χορό.
Η διαπραγμάτευση θα ολοκληρωθεί. Αυτό όμως δεν θα επιτρέψουμε να λειτουργήσει ως ευκαιρία για ένα ακόμη κύμα ανέξοδης επιπολαιότητας και δημαγωγίας. Η χώρα πρέπει να αλλάξει σελίδα όχι μόνο στις σχέσεις της με τους εταίρους αλλά και στις πολιτικές σχέσεις της με τον εαυτό της. Η σχέση δημοκρατίας και αλήθειας λειτούργησε επί δεκαετίες ως φαύλος κύκλος που προετοίμαζε την οικονομική κρίση. Τώρα πρέπει να λειτουργήσει ως μια καθαρτήρια εξίσωση που θα συμβολίζει τον πραγματικό εκσυγχρονισμό της χώρας.

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ