«Η πρόκληση για τους Ελληνες είναι να αποφασίσουν ποια είναι η Ελλάδα σήμερα. Η χώρα χρειάζεται μια ισχυρή και εμπνευσμένη αίσθηση του σκοπού, μια κατεύθυνση, μια αποστολή. Ποιος θα είναι ο ρόλος της στην Ευρώπη και πέρα από αυτήν; Ποιο είναι το δώρο της στην ανθρωπότητα; Σε δέκα, 20 ή 100 χρόνια, γιατί οι άνθρωποι θα πρέπει να αισθάνονται χαρούμενοι που η Ελλάδα υπάρχει;». Επειτα από χρόνια οικονομικής ύφεσης, σκληρής δημοσιονομικής προσαρμογής και κοινωνικής ισοπέδωσης, οι Ελληνες καλούμαστε να διαμορφώσουμε το μέλλον μας στον κόσμο χωρίς μιμητισμούς και επικοινωνιακές φιοριτούρες, αξιοποιώντας τις δυνάμεις του τόπου μας.
Σε συνέντευξή του στο «Βήμα της Κυριακής», λίγες ημέρες προτού έλθει στη χώρα μας στο πλαίσιο του TEDxAcademy2014, ο σύμβουλος πολιτικής κ. Σάιμον Ανχολτ μιλά για τη διεθνή εικόνα της Ελλάδας, τις νέες προκλήσεις και τη θέση της στον κόσμο. Παρά την αίσθηση που έχει εν πολλοίς επικρατήσει στο εσωτερικό ότι τα σκληρά εξώφυλλα, οι πηχυαίοι τίτλοι και η εμμονή ορισμένων Μέσων ανά τον κόσμο με την ελληνική κρίση κατάφεραν γερό πλήγμα στην καλή μας φήμη, αυτή αντιστέκεται και αποτελεί το κλειδί για ένα λαμπρό αύριο.
Ενας επικίνδυνος μύθος
«Η Ελλάδα υπέφερε από πρόβλημα ρεαλισμού, όχι φήμης. Η θετική της εικόνα είναι ένα από τα πιο υγιή και πολύτιμα περιουσιακά της στοιχεία που θα πρέπει να αξιοποιηθεί για να βοηθήσει στην αποκατάσταση της ευημερίας. Η ιδέα ότι η φήμη της έχει καταστραφεί από την οικονομική κρίση είναι ένας επικίνδυνος μύθος» τονίζει ο κ. Ανχολτ. Εχοντας βοηθήσει περισσότερες από 50 χώρες να διασυνδεθούν πιο παραγωγικά με τον υπόλοιπο κόσμο, έχει καταλήξει πως «οι άνθρωποι δεν κατηγορούν τις χώρες για τα δεινά που τους συμβαίνουν, ρίχνουν το φταίξιμο στις χώρες που οι ίδιες πληγώνουν τον εαυτό τους. Η κρίση είναι γενικευμένη. Κανείς δεν κατηγορεί καμία συγκεκριμένη χώρα απλώς και μόνον επειδή αυτή υπέφερε περισσότερο».
Δεν είναι λοιπόν παράλογο το γεγονός ότι η Ελλάδα βρίσκεται από το 2012 ανάμεσα στις 20 πρώτες χώρες του Anholt –GfK Roper Nation Brand Index, της ετήσιας έρευνας-δημοσκόπησης που ο ίδιος διαμόρφωσε για την αποτίμηση της διεθνούς εικόνας των χωρών. Μάλιστα, αναμένεται βελτίωση της θέσης της για το 2014, όπως εξηγεί στο «Βήμα». «Οι άνθρωποι δεν είναι ηλίθιοι. Γνωρίζουν πολύ καλά ότι η Ελλάδα παραμένει μια συναρπαστική, όμορφη, ειρηνική χώρα με υπέροχα τοπία, κλίμα, πολιτιστική κληρονομιά, κουζίνα, αρχιτεκτονική, ανθρώπους, γλώσσα. Τίποτε από αυτά δεν χάθηκε επειδή η αξιολόγηση του δημοσίου χρέους της έκανε βουτιά» σχολιάζει.
Η «καλή χώρα»
Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο ως σύμβουλος πολιτικής αμφισβητεί ως μη αποτελεσματική κάθε διαφημιστική καμπάνια για την τόνωση της διεθνούς εικόνας και του τουρισμού, «που σπαταλά τα λεφτά των φορολογουμένων για να καυχιέται πόσο υπέροχη είναι, για παράδειγμα, η Ελλάδα». Α, λοιπόν, η χώρα μας θέλει να θαυμάζεται από τους πολίτες των άλλων χωρών, τότε θα πρέπει να γίνει αξιοθαύμαστη.
Και ο τρόπος για να το επιτύχει, σύμφωνα με το νέο πρότζεκτ του Σάιμον Ανχολτ, είναι να συνεισφέρει στην ανθρωπότητα και στον πλανήτη, να είναι μια «καλή χώρα». Οχι σε όρους ηθικής, αλλά ως μια χώρα που αντιμετωπίζει το σύνολο της ανθρωπότητας με τον σεβασμό και το ενδιαφέρον που δείχνει στους δικούς της πολίτες και συμπεριφέρεται στον πλανήτη σαν να ήταν το δικό της έδαφος.
Στην κορυφή η Ιρλανδία
Ο «Δείκτης καλής χώρας –Good Country Index», όπως ονομάζεται, αποτιμά βάσει αντικειμενικών παραμέτρων τι προσφέρει στην ανθρωπότητα μια χώρα, αλλά και τι αφαιρεί. Ενας ασυνήθιστος ισολογισμός που μόνο έμμεση σύνδεση έχει με το μέγεθος της οικονομίας ή τις οικονομικές επιδόσεις, αλλά εστιάζει στον πολιτισμό, στην επιστήμη, στην τεχνολογία, στην ειρήνη, στο περιβάλλον, στο κλίμα, στην ευημερία, στην ισότητα, στη δικαιοσύνη.
Απόδειξη! Πρώτη στην κατάταξη έρχεται η Ιρλανδία, ενώ στο «Τοπ 30» βρίσκεται η Κένυα και η χώρα μας κλείνει την 30άδα ανάμεσα σε 125 χώρες, αφήνοντας τη Ρωσία στην 95η θέση και την Κίνα στην 107η. «Χώρες όπως η Ελλάδα και η Ιρλανδία περνούν μέσα από την οικονομική στενωπό, χωρίς όμως να γίνονται εσωστρεφείς ή να ξεχνούν απόλυτα τις υποχρεώσεις τους απέναντι στην ανθρωπότητα και τον πλανήτη κι αυτό προστίθεται στο ενεργητικό τους» σχολιάζει ο κ. Ανχολτ στο «Βήμα».
Η σημασία της συνεργασίας
Στόχος του εμπνευστή του είναι ο δείκτης να αποτελέσει το έναυσμα για έναν παγκόσμιο διάλογο σχετικά με το πώς οι χώρες θα ισορροπήσουν το καθήκον απέναντι στους πολίτες τους με το καθήκον τους απέναντι στην ανθρωπότητα. Ζητούμενο εξαιρετικά σημαντικό, αν αναλογιστούμε ότι πλέον τα κρισιμότερα προβλήματα στον πλανήτη είναι παγκόσμια. Από τις οικονομικές αναταράξεις που προκαλεί το χρηματοπιστωτικό σύστημα, τις πανδημίες και την κλιματική αλλαγή, ως το εμπόριο ναρκωτικών, το trafficking, την τρομοκρατία.
Πώς όμως θα πείσουμε τις κυβερνήσεις να πάψουν να είναι εσωστρεφείς και να κοιτούν τη λεγόμενη «μεγάλη εικόνα»; «Αν θέλετε να πουλάτε περισσότερα προϊόντα, να έχετε περισσότερες επενδύσεις, να γίνετε πιο ανταγωνιστικοί, τότε πρέπει να συνεργάζεστε, γιατί όσο πιο πολύ συνεργάζεσαι τόσο πιο ανταγωνιστικός γίνεσαι» απαντά ο κ. Ανχολτ κλείνοντας το μάτι στους πολίτες. «Ακριβώς όπως οι καταναλωτές προτιμούν να αγοράζουν προϊόντα κοινωνικά υπεύθυνων επιχειρήσεων, έτσι προτιμούν –με ανοδική τάση –να επισκέπτονται, να συνεργάζονται επιχειρηματικά, να επενδύουν και να αγοράζουν προϊόντα από διεθνώς υπεύθυνες χώρες».
Οι πολίτες είναι αυτοί που θα διδάξουν τις κυβερνήσεις τους, πιστεύει ο Σάιμον Ανχολτ, όπως συνέβη στην περίπτωση της Ελλάδας. Στην αρχή της κρίσης ίσως και να αφέθηκε τελείως μόνη στο πεδίο της μάχης, «όμως τελικά οι πολιτικοί κάνουν αυτό που τους υπαγορεύουν οι πολίτες», επιβεβαιώνοντας, παρά τις παλινωδίες, ότι η Ευρωπαϊκή Ενωση είναι το πιο επιτυχημένο πείραμα πολυμερούς συνεργασίας στην ανθρώπινη Ιστορία, σύμφωνα με τον Σάιμον Ανχολτ.
Κουλτούρα διεθνισμού
«Η Ευρώπη έχει βαθιά ριζωμένη την κουλτούρα του διεθνισμού, του σεβασμού στους άλλους λαούς και στα εδάφη τους» λέει ο σύμβουλος πολιτικής εξηγώντας το φαινόμενο στην κορυφή του «Δείκτη καλής χώρας» να φιγουράρουν κυρίως δυτικοευρωπαϊκές χώρες. Γεγονός που έχει προκαλέσει μάλιστα έντονη κριτική, με πολλούς να κατηγορούν τον δημιουργό του για «ευρωκεντρική προκατάληψη».
Για τον ίδιο όμως αυτή η «έμφυτη», όπως τη χαρακτηρίζει, συνήθεια αποτελεί το δώρο της Ευρώπης στην ανθρωπότητα. Η συνεργασία είναι ο δρόμος που πρέπει να διαλέξει στο μεγάλο «κοινό» της ταξίδι η Ευρώπη και όσο καλύτεροι θα γίνονται οι λαοί της στον συνδυασμό συνεργασίας και ανταγωνισμού, τόσο θα πρέπει να μοιράζονται τις ωφέλειες των ανακαλύψεών τους με τον υπόλοιπο κόσμο.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
