Στην πρώτη συνάντηση που είχε με τον νεοεκλεγέντα τότε πρωθυπουργό κ. Κ. Καραμανλή η κυρία Γιάννα Αγγελοπούλου τού κατέστησε σαφές πόσο εύκολο ήταν γι’ αυτόν να φέρει εις πέρας τη διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων: «Είναι σαν να βγάλετε την κρέμα από το γάλα» του είπε. Η «Σιδηρά Κυρία» των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004, η επικεφαλής της «Ομάδας G», όπως την αποκαλούσαν και όπως η ίδια πολλές φορές χαρακτηρίζει τους συνεργάτες της, περιγράφει με γλαφυρό τρόπο και με εντυπωσιακές λεπτομέρειες όλο «το ελληνικό δράμα» της, αφήνοντας παράλληλα ανοιχτές τις όποιες πολιτικές φιλοδοξίες έχει, ενώ καταφέρεται εναντίον των ελλήνων πολιτικών και του πολιτικού συστήματος.

Στο 300 σελίδων βιβλίο της με τίτλο «My Greek Drama», το οποίο προς το παρόν κυκλοφορεί μόνο στα αγγλικά, περιγράφει τη συνάντησή της με τον πρώην πρωθυπουργό κ. Καραμανλή ως εξής:


«Αρχισα «κύριε πρωθυπουργέ»… «Γιάννα, σε παρακαλώ…», με διέκοψε, «λέγε με Κώστα». «Κύριε πρωθυπουργέ» συνέχισα, «Είστε ένας τυχερός άνθρωπος, τώρα όλη η δύσκολη δουλειά έχει γίνει. Ολοκληρώσαμε το 97% των έργων και μένει μόνο η ουρά. Για εσάς, θα ήταν εύκολο σαν να βγάζατε την κρέμα από το γάλα. Μπορείτε να είστε πολύ υπερήφανος για τους Ελληνες. Θα δείξουμε στον κόσμο μια ολοκαίνουργια χώρα. Εάν αξιοποιήσετε αυτή την κληρονομιά των σκληρά εργαζομένων ανθρώπων, θα φθάσετε να κυβερνάτε ένα πολύ επιτυχημένο έθνος και θα γράψετε Ιστορία». Υπέθεσα ότι αφήνοντάς τον να σκεφθεί θα ελάμβανε υπ’ όψιν την εξαιρετική μου συμβουλή. Αλλά πολύ γρήγορα έγινε αντιληπτό ότι οι σύμβουλοί του νοιάζονταν περισσότερο για το ποιος θα είναι στο επίκεντρο παρά για το τι είχαμε καταφέρει ως έθνος. «Γιατί αυτή είναι η μόνη που βλέπουμε;» επανελάμβαναν κάθε τόσο στο πρωθυπουργικό γραφείο. «Εσύ είσαι ο πρωθυπουργός, αυτός που έχει εκλεγεί από τον ελληνικό λαό», του έλεγαν οι συνεργάτες του, «αλλά εκείνη είναι πάντα παρούσα σαν τον Μεσσία». Ωστόσο δεν ανησυχούσα και τόσο, γιατί ο Καραμανλής ήταν πολύ έξυπνος για να καταλάβει ότι δεν μπορούσαν να συνεχίσουν. Δεν μπορούσαν να τα καταφέρουν. Μπορούσα όμως εγώ. Ετσι τους αποστόμωσε λέγοντάς τους: «Αφήστε τη να τελειώσει τη δουλειά»…».
Παρά ταύτα, στην κυρία Αγγελοπούλου φαίνεται ότι δεν άρεσε και τόσο που ο κ. Καραμανλής θα έπαιρνε όλη τη δόξα των Ολυμπιακών Αγώνων ενώ όλη η δουλειά είχε γίνει από τον προκάτοχό του κ. Κώστα Σημίτη. Αλλωστε σε άλλο σημείο του βιβλίου της περιγράφει ότι ο κ. Καραμανλής ήθελε να φύγει από το Μαξίμου: «Η πιο ευτυχισμένη στιγμή θα είναι όταν θα φύγω από εδώ» παρουσιάζει τον κ. Καραμανλή να λέει.
Συγκεκριμένα γράφει: «Αν και είχα την ίδια κομματική ένταξη με τον Κώστα Καραμανλή –τον νέο πρωθυπουργό –και τον ήξερα από τις πρώτες μέρες μου στο Κοινοβούλιο, ένιωσα κάτι περισσότερο από μια περαστική στενοχώρια για τον προηγούμενο καβαλιέρο μου (dance partner), τον Κώστα Σημίτη… Δεν μου φαινόταν δίκαιο ότι τώρα, στη στροφή της Ολυμπιάδας, όλη η δόξα, όλες οι ομιλίες, όλες οι πόζες θα πήγαιναν στη μέχρι πρότινος αντιπολίτευση».
Η κυρία Αγγελοπούλου περιγράφει με κάθε λεπτομέρεια τις συναντήσεις που είχε με τον τότε πρωθυπουργό κ. Κώστα Σημίτη, τι διημείφθη σε αυτές και πώς εξελίχθηκε η σφοδρότατη σύγκρουση που είχε με τον τότε οικονομικό σύμβουλο του κ. Σημίτη και μετέπειτα υπουργό Εθνικής Οικονομίας κ. Νίκο Χριστοδουλάκη. Αναφέρει συγκεκριμένα ότι ο κ. Σημίτης υποστήριζε την προσπάθειά της:

«Τελικά πίστεψα ότι ο πρωθυπουργός (σ.σ: Σημίτης) τουλάχιστον μέσα του υποστήριζε την προσπάθειά μου. Αλλά το χαμηλό του προφίλ με προβλημάτιζε. Ενώ έλεγε στους υπουργούς του να μου δώσουν ό,τι χρειαζόμουν, δεν είχε τη διάθεση να τους πιέσει περισσότερο όταν εκείνοι παρέβλεπαν τις εντολές του. Οι πιο κοντινοί του σύμβουλοι με έβλεπαν σαν αουτσάιντερ και, ακόμη χειρότερα, ένα μέλος της αντιπολίτευσης. Ξαναζήτησα ένα ραντεβού με τον Σημίτη για να πάρω τη χρηματοδότηση για το Ζάππειο την οποία είχε ήδη εγκρίνει. Τον είδα να σηκώνει το τηλέφωνο και να καλεί τον οικονομικό του σύμβουλο Νίκο Χριστοδουλάκη για να τον ρωτήσει πού οφειλόταν η καθυστέρηση. Είδα τον Σημίτη να χαμογελάει και να κουνάει το κεφάλι του. Οταν έκλεισε το τηλέφωνο, με διαβεβαίωσε ότι «ο Νίκος θα το φροντίσει».

«Ο Νίκος» δεν είχε τέτοια πρόθεση. Είχα φιλικές σχέσεις με έναν δημοσιογράφο που έτυχε να βρίσκεται δίπλα στον Χριστοδουλάκη όταν έλαβε το τηλεφώνημα. Οταν ο Σημίτης χαμογελούσε και κουνούσε το κεφάλι του και επιχειρούσε να μου δώσει ευγενικές απαντήσεις, ο οικονομικός του σύμβουλος δυσανασχετούσε. «Αυτή η πλούσια μέγαιρα (rich bitch) έρχεται εδώ και παίζει παιχνίδια λες και θα κερδίσουμε τους Ολυμπιακούς Αγώνες» είπε στον δημοσιογράφο. «Προέρχεται από την αντιπολίτευση –αυτούς που έχουν βασικά όλα τα λεφτά –και θέλει να ξοδέψουμε όλα τα δικά μας λεφτά για να πηγαίνει πέρα-δώθε με το προσωπικό της τζετ, να φοράει κοσμήματα και να πίνει τα ποτά της με αυτούς τους σημαντικούς ανθρώπους. Και στο τέλος θα τα χάσουμε όλα». Οταν ο δημοσιογράφος τον ρώτησε για τις προθέσεις του, ο Χριστοδουλάκης απάντησε: «Ο πρωθυπουργός σε λίγο θα το έχει ξεχάσει και εκείνη θα επανέλθει με καινούργια παράπονα». Ο Σημίτης μπορεί να μην είχε ξεχάσει, αλλά είμαι βέβαιη ότι δεν πίστεψε ποτέ –μέχρι τις τελευταίες εβδομάδες –πως η Ελλάδα θα κέρδιζε (σ.σ.: τους Ολυμπιακούς Αγώνες).

Οπότε δεν γνώριζε τι κεφάλαιο –πραγματικό και πολιτικό –θα έπρεπε να επενδύσει σε έναν αγώνα που τελικά θα χανόταν. Είχα κολλήσει σε αυτή τη γελοία, ακόμη και σουρεαλιστική υπόθεση. Θα ζητούσα χρήματα από τον πρωθυπουργό, εκείνος θα με διαβεβαίωνε ότι θα τα εισπράξω από κάποιον υπουργό και ο υπουργός δεν θα κατάφερνε να τα δώσει».

Ανίκανο πολιτικό σύστημα
«Οι πολιτικοί ενδιαφέρονται μόνο για την εξουσία»
Η γνώμη της κυρίας Αγγελοπούλου για τους έλληνες πολιτικούς δεν ήταν η καλύτερη. Τους παρουσιάζει ως εξαρτώμενους από τις πελατειακές σχέσεις και διατεθειμένους να κάνουν τα πάντα για να κρατηθούν στην εξουσία. Συγκεκριμένα αναφέρει: «Η προτεραιότητα για τους έλληνες πολιτικούς ήταν πάντα να συντηρήσουν το κόμμα τους στην εξουσία, παρά να κάνουν ό,τι μπορούσαν για τη χώρα τους. Οι αποφάσεις λαμβάνονταν στη βάση μιας σκέψης: «Θα με βοηθήσει ή θα με βλάψει στην κάλπη στις επόμενες εκλογές;». Αυτή η προσέγγιση είναι ντροπιαστική και τα αποτελέσματα ήταν τραγικά για τον ελληνικό λαό».
Επιχειρώντας να κάνει μια ανάλυση για το πώς προήλθε η οικονομική κρίση στη χώρα μας, σημειώνει: «Για πολλές δεκαετίες υπήρχαν πολλές αιτίες που οδήγησαν στην κρίση, αλλά είμαι πεπεισμένη ότι η έλλειψη ηγεσίας βάθυνε και επέκτεινε τα προβλήματα. Αυτό που έμαθα ως επικεφαλής της ολυμπιακής μας προσπάθειας ήταν ότι η ηγεσία υπάρχει για να συγκρούεται με τα προβλήματα, για να εμπνέει τους ανθρώπους ώστε να βρίσκουν λύση στα προβλήματα που μας εμποδίζουν να πετύχουμε τους στόχους μας. Ενας ηγέτης δεν φοβάται τη σκληρή εργασία. Είναι έτοιμος να θυσιαστεί».
Η Γιάννα θέλει αλλαγή του πολιτικού σκηνικού και δεν το κρύβει. Συγκεκριμένα στο βιβλίο της αναφέρει:

«Ο ελληνικός λαός έχει την ικανότητα αλλαγής. Είναι οι έλληνες ηγέτες που είδαν τους αγώνες όχι σαν κορύφωση, αλλά σαν απειλή στην κατεστημένη τάξη». Εν συνεχεία προτρέπει τους Ελληνες να πράξουν το εξής: «Πρέπει να συνεχίσουμε τα επεκτείνουμε τα κινήματα της βάσης που εξαπλώνονται στην Ελλάδα για να στηρίξουν και να ανακουφίσουν όσους έχουν ανάγκη. Η αλλαγή χρειάζεται απελπισμένα. Ενα τολμηρό νέο ξεκίνημα που θα βάλει για πάντα στην άκρη τις παλιές πρακτικές και θα οδηγήσει σε μια εποχή με λιγότερο Ελληνικό Δράμα και περισσότερο Ελληνικό Θρίαμβο».

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ