«Από το κομμουνιστικό κόμμα Ελλάδας έως το Μέγαρο Μαξίμου, απ’ όπου ο Έλληνας Πρωθυπουργός κυβερνά τη χώρα του, είναι μακρύς ο δρόμος. Ο Χρύσανθος Λαζαρίδης χρειάστηκε μερικές δεκαετίες για να τον καλύψει, αλλά έφθασε. Εδώ και τέσσερις δεκαετίες είναι ο στενότερος συνοδοιπόρος του Αντώνη Σαμαρά, του ανθρώπου που από τον περασμένο Ιούνιο είναι ο επικεφαλής φύλακας της δύσκολης αποστολής να διατηρηθεί η Ελλάδα στην ευρωζώνη. Ο Λαζαρίδης δεν είναι μόνο ο λογογράφος και ο σημαντικότερος σύμβουλος του επικεφαλής της ελληνικής κυβέρνησης. Είναι ο νέος επικεφαλής αρχιτέκτονας της πολιτικής της Αθήνας», αναφέρει ο συντάκτης.
Ο δημοσιογράφος εν συνεχεία επισημαίνει ότι ο Χρύσανθος Λαζαρίδης είναι πάντα παρών σε όλες τις σημαντικές συναντήσεις του Πρωθυπουργού και σε κάποιες περιπτώσεις, όταν η παρουσία του τελευταίου δεν είναι δυνατή, τον αντικαθιστά.
«Είναι τα μάτια και τα αυτιά του Σαμαρά», λέει Έλληνας δημοσιογράφος και η «FAZ» παραπέμπει στην εφημερίδα “Το Βήμα” που χαρακτηρίζει το Λαζαρίδη ως τη “σκιά” του Πρωθυπουργού.
«Η “σκιά” φυλάει τις πόρτες προς την εξουσία στην Αθήνα. Όποιος θέλει να δει τον επικεφαλής της ελληνικής κυβέρνησης δεν μπορεί να τον παρακάμψει», επισημαίνει ο δημοσιογράφος και συμπληρώνει ότι «ωστόσο ο Λαζαρίδης είναι ένας άκρως διασκεδαστικός Κέρβερος».
Εν συνεχεία ο συντάκτης αναφέρεται στο οικογενειακό υπόβαθρο του Χρύσανθου Λαζαρίδη, στον πατέρα του που πολέμησε στο Β’ Π.Π. εναντίον της γερμανο-ιταλικής και βουλγαρικής κατοχής της Ελλάδας και εν συνεχεία πήγε για σπουδές στις ΗΠΑ, όπου και γεννήθηκε ο Χρύσανθος Λαζαρίδης. Η μητέρα του ήταν κατά το ήμισυ Ελληνίδα και κατά το άλλο ήμισυ ένα μείγμα Νορβηγών, Γάλλων, Σκοτσέζων και Γερμανών προγόνων και γι’ αυτό ο Λαζαρίδης λέει αστειευόμενος «Είμαι κατά 12,5% Γερμανός».
«Ο πατέρας μου μισούσε τους Γερμανούς. Συχνά τσακωνόμασταν και του έλεγα ότι παραμένουμε αιχμάλωτοι του παρελθόντος εάν δεν το ξεπερνάμε».
Εν συνεχεία, η εφημερίδα αναφέρεται στην ένταξη του Χρύσανθου Λαζαρίδη στο ΚΚΕ στα χρόνια της νεότητάς του και στις επιρροές που είχε από διανοητές όπως ο Μαρξ, ο Ένγκελς και ο Λένιν, ενώ πολύ μικρότερη ήταν αυτή του Τρότσκι. «Διάβασα σχεδόν τα πάντα από αυτόν, αλλά δεν μπορώ να πω ότι με επηρέασε πολύ», λέει ο κ. Λαζαρίδης, ενώ αναφερόμενος στους αναρχικούς όπως ο Προυντόν και ο Κροπότκιν ομολογεί ότι «δεν μπόρεσα ποτέ να τους πάρω στα σοβαρά».
Ο συντάκτης διευκρινίζει ότι ο Λαζαρίδης σπούδασε μαθηματικά και εκτιμά το μαθηματικό Κουρτ Γκέντελ, ενώ σημαντικός υπήρξε γι’ αυτόν και ο Νίκος Πουλαντζάς, «η δόξα του οποίου ως η εικόνα του δυτικοευρωπαϊκού μαρξισμό που είναι στο μεταξύ ξεθωριάσει».
«Στο τέλος της δεκαετίας του ‘70 ξεκίνησε η απομάκρυνση του Λαζαρίδη από την ελληνική και ευρωπαϊκή Αριστερά», σημειώνει ο δημοσιογράφος, επισημαίνοντας ότι σημαντικό ρόλο σε αυτή τη μεταβολή διαδραμάτισαν ο Ρόλαντ Ρέγκαν και η Μάργκαρετ Θάτσερ, αν και αρχικά ό Λαζαρίδης έτρεφε μια αποστροφή έναντι αυτών των δύο.
Ωστόσο ο ίδιο ομολόγει: «Αλλά όταν τους άκουγα να μιλάνε μου φαινόταν ότι αυτά που έλεγαν ήταν γεμάτα νόημα, περισσότερο από αυτά που εκστόμιζαν οι περισσότεροι από τους Αριστερούς».
Στο τέλος της δεκαετίας του ‘80 ολοκληρώνεται η απομάκρυνση του Λαζαρίδη από την Αριστερά και κινείται προς τη Δεξιά.
Ο συντάκτης εν συνεχεία αναφέρεται στη δράση που ανέπτυξε ο Λαζαρίδης στη Νέα Υόρκη, όπου δραστηριοποιήθηκε σε ενώσεις των Ελλήνων της διασποράς αναφορικά με τη διαμάχη για την ονομασία της ΠΓΔΜ.
«Στις Ηνωμένες Πολιτείες συμμετείχα πολύ δραστήρια στην κινητοποίηση των εκεί Ελλήνων για την αποτροπή αναγνώρισης της FYROM ως Μακεδονίας,. Η εκστρατεία ήταν αρκετά επιτυχής», θυμάται ο Λαζαρίδης.
Ο δημοσιογράφος αναφέρει ότι η διαμάχη για την ονομασία ήταν αυτή που οδήγησε στην προσέγγιση των δύο αντρών και θυμίζει ότι στην αρχή της δεκαετίας του 1990 ο Αντώνης Σαμαράς ήταν υπουργός Εξωτερικών «και δραστηριοποιήθηκε στον αγώνα εναντίον της ονομασίας της βαλκανικής δημοκρατίας όσο κανένας άλλος πολιτικός της Αθήνας».
«Ο Αντώνης Σαμαράς κι εγώ είμαστε φίλοι εδώ και πολύ καιρό. Αλλά αυτό δε σημαίνει ότι είναι πάντα σύμφωνος με τις προτάσεις μου. Εξάλλου δεν έχουμε την ίδια άποψη για όλα τα θέματα», λέει ο κ. Λαζαρίδης, ο οποίος επισημαίνει ότι θυμώνει με μερικούς πολιτικούς και δημοσιογράφους που διατείνονται ότι έχουν γνώση επί παντός επιστητού. «Πολλές δυσκολίες προκαλούνται στην πολιτική από ανθρώπους οι οποίοι υποστηρίζουν ότι γνωρίζουν μια κατάσταση για την οποία δεν έχουν ιδέα» τονίζει. Και αυτό πιστεύει ότι ισχύει και στην περίπτωση της κρίσης χρέους.
Εν συνεχεία ο δημοσιογράφος επισημαίνει ότι κάποιες από τις φράσεις που ακούει κανείς στις ομιλίες του Έλληνα Πρωθυπουργού αντλούν την πατρότητά τους από το Χρύσανθο Λαζαρίδη, όπως η διατύπωση ότι «οι κοινωνίες δεν είναι μηχανές τις οποίες κανείς σβήνει, βγάζει τα ελαττωματικά κομμάτια και τις συναρμολογεί ξανά. Οι άνθρωποι δεν είναι ανταλλακτικά και γυμνοί αριθμοί».
«Ο λογογράφος του Σαμαρά περιγράφεται (και με αυτό τον τρόπο και ο αρχηγός του) καλύτερα ως συντηρητικός μεταρρυθμιστής και σε καμία περίπτωση ως επαναστάτης», επισημαίνει ο δημοσιογράφος. Ο ίδιος ο Λαζαρίδης δηλώνει ότι «οι επαναστάτες προκαλούν συχνά μεγαλύτερη συμφορά από εκείνη που βρίσκουν», ενώ αναφερόμενος στο εθνικό κράτος δηλώνει: «Πολλοί λένε ότι το εθνικό κράτος πέθανε. Αλλά όσο περισσότερο το κηρύσσουμε νεκρό, τόσο περισσότερο αντιστεκόμαστε ενάντια σε αυτό».
Ωστόσο ο Λαζαρίδης δεν είναι ένας τυπικός συντηρητικός. «Οι συντηρητικοί τις περισσότερες φορές μόνο αναβάλλουν τη συμφορά. Εμείς θέλουμε να αλλάξουμε την Ελλάδα, όχι να την καταργήσουμε» λέει.
