«Πρωτοφανές για ευρωπαϊκή χώρα κοινωνικό ολοκαύτωμα», προεξοφλούν στην Κουμουνδούρου εν αναμονή της τελικής ανακοίνωσης των μέτρων και σημειώνουν ότι το πακέτο «θα ξεπερνάει τη Θάτσερ» και «αντιγράφει τους Σικάγο μπόις και τον Πινοσέτ».

Εν όψει δε της ψηφοφορίας στη Βουλή, η αξιωματική αντιπολίτευση εντείνει την πίεση προς τους βουλευτές της συμπολίτευσης, υπογραμμίζοντας ότι «σ’ αυτές τις οριακές στιγμές για το λαό μας, η ευθύνη των εκπροσώπων του στη Βουλή είναι και ατομική. Καλούμε κάθε βουλευτή, όπου κι αν ανήκει, να ασκήσει το συνταγματικό “απεριόριστο δικαίωμα της γνώμης και ψήφου κατά συνείδηση”».

Στο πλαίσιο της επίθεσης που εξαπολύει η αξιωματική αντιπολίτευση κατά της κυβέρνησης, υπογραμμίζει και την αναντιστοιχία του κοινωνικού τιμήματος των μέτρων με το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα.

«Για να σωθεί ο τόπος και να παραμείνει η Ελλάδα στο ευρώ θα πρέπει να μειωθούν τα επιδόματα των ανασφάλιστων ηλικιωμένων, με δημοσιονομικό όφελος μόλις €26 εκατ, τα εποχικά επιδόματα ανεργίας, με όφελος €50 εκατ, τα οδοιπορικά των νεφροπαθών, με όφελος €82 εκατ, ό,τι έχει απομείνει από τα δώρα εορτών και διακοπών των δημόσιων υπαλλήλων, με όφελος €339 εκατ, το εφάπαξ των εργαζομένων – και μάλιστα αναδρομικά – με συνολικό όφελος €600 εκατ.;», σημειώνεται σε σχόλιο της Κουμουνδούρου και με βάση τα μέτρα που έχουν επισήμως διαρρεύσει.

Υπό αυτό το πρίσμα, στην αξιωματική αντιπολίτευση θέτουν και το ζήτημα της άνισης κατανομής των βαρών, σημειώνοντας ότι εξακολουθούν να εξοντώνονται οι άνεργοι και ανήμποροι ενώ δεν πληρώνουν οι «τραπεζίτες και οι καναλάρχες, που οφείλουν στο Δημόσιο συνολικά €1 δισ.».


NON PAPER για τις διαπραγματεύσεις κυβέρνησης-τρόικας και τα νέα μνημονιακά μέτρα

«Η συγκυβέρνηση έχει προαποφασίσει εξοντωτικά, οριζόντια μέτρα μόνιμης φτώχειας. Κάθε είδους και εναντίον όλων.Και κυρίως εναντίον των πιο ευάλωτων κοινωνικών ομάδων. Μισθωτών, συνταξιούχων, αγροτών, ανασφάλιστων ηλικιωμένων, εργαζόμενων σε εποχικά επαγγέλματα, ανάπηρων, νεφροπαθών. Η συγκυβέρνηση τραβάει την σκανδάλη σ’ όποιον φτωχό κι αδύναμο κλειδώνει στο στόχαστρό της. Θα ανακοινώσει ένα πρωτοφανές για ευρωπαϊκή χώρα κοινωνικό ολοκαύτωμα. Που ξεπερνάει τη Θάτσερ. Και αντιγράφει τους Σικάγο μπόις και τον Πινοσέτ.

Και επειδή γνωρίζουν τι σημαίνει για το λαό η αναλγησία τους, οι τρείς πολιτικοί αρχηγοί συμπρωταγωνιστούν στο θέατρο της διαπραγμάτευσης. Ένα θέατρο χωρίς θεατές. Κανείς δεν τους πιστεύει πια. Έχουν απαξιώσει και την τέχνη της υποκριτικής. Γιατί ο λαός θυμάται ότι με την προεκλογική κοροϊδία της επαναδιαπραγμάτευσης και με τον παράλογο εκβιασμό της δραχμής υπέκλεψαν την ψήφο του. Για να τον δέσουν μετεκλογικά στο Μνημόνιο. Για να τον πάνε πεσκέσι στους δανειστές. Και τώρα, με τις προσχεδιασμένες, επικοινωνιακές αντιδράσεις τους, οι τρεις αρχηγοί προσβάλλουν, για μία ακόμα φορά, τη νοημοσύνη και την αξιοπρέπεια του ελληνικού λαού.

Ο κ. Στουρνάρας, με στοχευμένη διαρροή σε φιλική προς τους δανειστές και τη συγκυβέρνηση εφημερίδα, υποτίθεται πως λογομαχεί με την τρόικα. Στην οποία, όμως, έχει προλάβει να παραδώσει σιδηροδέσμιους τους μισθωτούς, τους συνταξιούχους, τους φτωχούς και τους ανήμπορους.

Ο εθελοντής αιχμάλωτος των δανειστών κ. Κουβέλης δήθεν αγανακτεί. Και διαμαρτύρεται προς όσους χαρακτηρίζουν ως προαποφασισμένα τα εξοντωτικά και ανάλγητα μέτρα που έχει ο ίδιος συναποφασίσει και έχει ήδη επικυρώσει. Ο κ. Κουβέλης δεν έχει απλώς διαβεί τον Ρουβίκωνα. Συμπεριφέρεται ως οικοπεδούχος στην απέναντι όχθη.

Ο δε κ. Βενιζέλος δεσμεύεται στον ελληνικό λαό ότι θα συμβάλει στην ψήφιση των μέτρων, αλλά δεν θα δεχτεί τις οριζόντιες περικοπές. Όταν, τις έχει υπογράψει στο δεύτερο Μνημόνιο και τις έχει εξειδικεύσει στο πλαίσιο της συγκυβέρνησης. Έχει ο ίδιος συναποφασίσει το οριζόντιο μέτρο της πλήρους κατάργησης των δώρων σε μισθωτούς και συνταξιούχους. Το οριζόντιο μέτρο της αύξησης του ορίου ηλικίας για συνταξιοδότηση από τα 65 στα 67 χρόνια. Είναι ο συντάκτης και ο εγγυητής κάθε οριζόντιας περικοπής που περιλαμβάνει το δεύτερο Μνημόνιο.

Όσο διαπραγματεύονται, όπως οι ίδιοι ισχυρίζονται, τόσο πιο επώδυνα γίνονται τα μέτρα.

Θυμίζουν και οι τρεις τους το παιδί που, αφού σκότωσε τον πατέρα του, εκλιπαρούσε την επιείκεια του δικαστηρίου γιατί είναι απροστάτευτο και ορφανό.

Και τους ρωτάμε ευθέως: για να σωθεί ο τόπος και να παραμείνει η Ελλάδα στο ευρώ θα πρέπει να μειωθούν:

τα επιδόματα των ανασφάλιστων ηλικιωμένων, με δημοσιονομικό όφελος μόλις €26 εκατ,

τα εποχικά επιδόματα ανεργίας, με όφελος €50 εκατ,

τα οδοιπορικά των νεφροπαθών, με όφελος €82 εκατ,

ό,τι έχει απομείνει από τα δώρα εορτών και διακοπών των δημόσιων υπαλλήλων, με όφελος €339 εκατ, το εφάπαξ των εργαζομένων – και μάλιστα αναδρομικά – με συνολικό όφελος €600 εκατ.;

Για να μη βγει η Ελλάδα από ευρώ θα πρέπει να εξοντωθούν οι άνεργοι οι πιο αδύναμοι και οι ανήμποροι; Και θα έβγαινε η Ελλάδα από το ευρώ, αν, αντί να πληρώσουν αυτοί, πλήρωναν εκείνοι που πρέπει και μπορούν;

Οι τραπεζίτες και οι καναλάρχες. Που οφείλουν στο Δημόσιο συνολικά το €1 δις. Οι μεν από το πρώτο πακέτο Αλογοσκούφη, οι δε από τη χρήση των δημόσιων τηλεοπτικών συχνοτήτων. Θα πρέπει να πληρώσουν όλοι οι σημαδεμένοι του Μνημονίου τους τραπεζίτες και τους καναλάρχες για να σωθεί η Ελλάδα; Αυτό το τεράστιο ψέμα διακινούν, χωρίς ενδοιασμούς και αναστολή, οι τρεις αρχηγοί;

Η πολιτική ευθύνη της μοιραίας τριανδρίας είναι ενιαία, αδιαίρετη και αμετάθετη. Είναι τρεις στη συσκευασία του ενός.

Η επιμήκυνση της δημοσιονομικής προσαρμογής είναι μια τόσο αρνητική εξέλιξη για το λαό και τον τόπο, ώστε να μην μπορεί να συσκευαστεί ως δώρο. Γιατί σημαίνει περισσότερος χρόνος μέσα στον γκρεμό της λιτότητας και της ύφεσης, με ακόμα περισσότερα δάνεια για να μονιμοποιήσουμε τη θέση μας εκεί.

Η μόνη αξιόπιστη αναπτυξιακή εναλλακτική επιλογή είναι η άμεση απαλλαγή της χώρας από το Μνημόνιο και η επαναδιαπραγμάτευση της δανειακή σύμβασης, ώστε να εξοικονομηθούν πόροι για την ανάπτυξη από το μορατόριουμ στους τόκους των δανείων, από τη διαγραφή σημαντικού μέρους της ονομαστικής αξίας του δημόσιου χρέους και την αποπληρωμή του υπόλοιπου με ρήτρα ανάπτυξης.

Ο λαός έχει μπροστά του δύο διαμετρικά αντίθετα πολιτικά σχέδια για το σήμερα και το αύριο του τόπου: το Μνημόνιο και το κυβερνητικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ για την αναπτυξιακή και παραγωγική ανασυγκρότηση του τόπου. Έχει αυτό το δίλημμα. Αυτήν την επιλογή. Αναπτύξαμε το κυβερνητικό πρόγραμμά μας στη ΔΕΘ, χωρίς να έχουμε ακούσει από τότε κάποιο σοβαρό αντίλογο. Εκτός από τις τυποποιημένες κενολογίες του κ. Κεδίκογλου.

Ο λαός μπορεί κα πρέπει να βγει μπροστά. Να πάρει στα χέρια του την υπόθεση της σωτηρίας του τόπου μας από το Μνημόνιο. Η μαζική, αγωνιστική κινητοποίησή του, στις 26 Σεπτεμβρίου και όχι μόνον, μπορεί να έχει, πρέπει να έχει και θα έχει αποτέλεσμα. Όπως είχε με την ανατροπή των κυβερνήσεων Παπανδρέου και Παπαδήμου.

Καλούμε το λαό να υπερασπιστεί τη Δημοκρατία. Γιατί η Δημοκρατία δεν λειτουργεί σε κοινωνικά και οικονομικά συντρίμμια. Στα συντρίμμια λαθροβιώνει μόνον η φασιστική βία.

Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι συγκεκριμένοι μνημονιακοί κύκλοι, για να σώσουν το Μνημόνιο, βγάζουν μπροστά τη Χρυσή Αυγή. Με την επικίνδυνη και ανιστόρητη θεωρία των δύο άκρων, που εξισώνει την άσκηση των δημοκρατικών δικαιωμάτων του λαού μας και τη λειτουργία του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης με τη βία του φασισμού. Που νομιμοποιεί, δηλαδή, και ενθαρρύνει τα τάγματα εφόδου της Χρυσής Αυγής.

Σύσσωμος ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, με την κοινοβουλευτική ομάδα του και τις οργανώσεις του, θα πρωταγωνιστήσει στο κίνημα για την υπεράσπιση της Δημοκρατίας με την άμεση απαλλαγή της χώρας από το Μνημόνιο. Ο λαός θα μετρήσει τους απόντες.

Σ’ αυτές τις οριακές στιγμές για το λαό μας, η ευθύνη των εκπροσώπων του στη Βουλή είναι και ατομική. Καλούμε κάθε βουλευτή, όπου κι αν ανήκει, να ασκήσει το συνταγματικό «απεριόριστο δικαίωμα της γνώμης και ψήφου κατά συνείδηση».