Μια εικόνα χίλιες λέξεις λένε οι Κινέζοι και όποιος ήταν στην αίθουσα «Ερμής» του ΕΒΕΑ στο κέντρο της Αθήνας το απόγευμα της Πέμπτης 31 Μαϊου 2012, θα καταλάβαινε πολλά. Στο βήμα ήταν ο πρόεδρος της Ν.Δ. κ. Αντ. Σαμαράς και δίπλα του είχε εκτός από τον αντιπρόεδρο κ. Δ. Αβραμόπουλο, το οικονομικό επιτελείο του κόμματος. Τα περισσότερα πρόσωπα γνώριμα, αλλά τα βλέμματα αρκετών έπεσαν σε έναν: Στον κ. Δημήτρη Τσομώκο που καθόταν δίπλα στον σταθερό και στενό συνεργάτη επί των οικονομικών, τον καθηγητή κ. Ι. Μουρμούρα, άνθρωπο που συνοδεύει τον πρόεδρο σε όλα τα ταξίδια στο ΕΛΚ.
Ο κ. Τσομώκος κέντρισε την περιέργεια πολλών. Για τους περισσότερους είναι ένα άγνωστο πρόσωπο στο κομματικό σύστημα της Ν.Δ. Αρκετοί τον έχουν δει ή ακούσει στις ελάχιστες δημόσιες εμφανίσεις του να μιλάει με το καθηγητικό στυλ.
Είναι καθηγητής στο Said Business School του πανεπιστημίου της Οξφόρδης και εταίρος στο Management στο κολέγιο St. Edmund Hall. BA, MA, MPhil και έχει διδακτορικό στο Γέιλ των ΗΠΑ. Έχει εργαστεί στην τράπεζα της Αγγλίας και έχει διατελέσει σύμβουλος σε πολλές κεντρικές τράπεζες.
Έχει δημοσιεύσει σε διεθνή επιστημονικά περιοδικά κύρους όπως Economic Theory, Journal of Mathematical Economics κ.ά. και είναι συνδημιουργός του υποδείγματος χρηματοπιστωτικής σταθερότητας Goodhart-Tsomocos.
Στην ομάδα του κ. Σαμαρά προστέθηκε πριν ακριβώς ένα χρόνο, στο δρόμο για την προετοιμασία του οικονομικού προγράμματος (σ.σ. το Ζάππειο ΙΙ) και συνδέεται με στενή φιλία με τον άλλο στενό σύμβουλο του προέδρου της Ν.Δ., τον κ. Χρ. Λαζαρίδη.
Το νέο μέλος…εξ Εσπερίας συμμετέχει σε αρκετές συσκέψεις με τον κ. Σαμαρά, ο οποίος έκανε και την αιφνιδιαστική κίνηση και τον συμπεριέλαβε στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας στην τελευταία τιμητική θέση.
Με την επιλογή του αυτή έδειξε στους μυημένους ότι υπολογίζει τον καθηγητή Τσομώκο που έχει ασχοληθεί με την εφηρμοσμένη οικονομική πολιτική, καθώς εργάστηκε στην Τράπεζα της Αγγλίας και ήταν σύμβουλος σε διάφορες κεντρικές τράπεζες στον κόσμο.
Εξ αρχής ήταν από τους οικονομολόγους που επέκριναν με δριμύτητα το μνημόνιο και μάλιστα στο παρελθόν εξέφρασε την άποψη ότι οποιαδήποτε μορφή αναδιάρθρωσης ή «κουρέματος» του χρέους θα σήμαινε χρεοκοπία.
«Θα είναι καταστροφή για τη χώρα μας, γιατί θα φέρει παράλληλα και την αποβολή μας από τις αγορές τουλάχιστον για δέκα χρόνια» έχει πει.
Κατά καιρούς με τις παρεμβάσεις του δίνει έμφαση στην αναπτυξιακή πολιτική, αναφέροντας την ανάγκη εφαρμογής αντικυκλικών δημοσιονομικών πολιτικών με ουδέτερη επίπτωση στον Προϋπολογισμό, ενώ θεωρεί απαραίτητη την ισομερή και αναλογική κατανομή του κόστους της κρίσης.
Πριν μήνες είχε υποστηρίξει (με συνέντευξή του στο περιοδικό Επίκαιρα) ότι ο αντικειμενικός στόχος της μοντέρνας οικονομικής πολιτικής συνίσταται στο σχεδιασμό μιας μακροπρόθεσμης πολιτικής εθνικής οικονομικής ανάπτυξης.
Για τον ίδιο που συμμετείχε ενεργά στις οικονομικές συσκέψεις της Ν.Δ. και συνομιλεί και με τον κ. Σαμαρά, το ζητούμενο στην ελληνική οικονομία είναι η άμεση μείωση του ελλείμματος του ισοζυγίου πληρωμών.
Ουσιαστικά προκρίνει πως οι άμεσες παραγωγικές επενδύσεις, ιδιαίτερα σε νέες τεχνολογίες, πρέπει να διοχετεύονται στην περιφέρεια, τη βιομηχανία (π.χ. μεταποίηση), τη ναυτιλία, τον τουρισμό, τη γεωργία και την αύξηση της παραγωγικότητας, καθώς η πολυμερισμένη επενδυτική πολιτική εξασφαλίζει και την αύξηση των επενδυτικών πολλαπλασιαστών και τις αντοχές της οικονομίας σε μελλοντικές αρνητικές συγκυρίες.
Αναφερόμενος στην εμπειρία της Εσθονίας και της Λετονίας, χώρες στις οποίες το ΔΝΤ εφάρμοσε τις «συνταγές» του, που είχαν ως αποτέλεσμα τη ραγδαία αύξηση της ανεργίας και της μετανάστευσης, όπως επίσης και τα πρώτα στοιχεία της ανεργίας, της μετανάστευσης και της υποαπασχόλησης στην Ελλάδα, θεωρεί πως οι περιπτώσεις των συγκεκριμένων χωρών και τα όσα ακολούθησαν είναι άκρως διαφωτιστικά.
Ο κ. Τσομώκος έχει εκφράσει την άποψη ότι είναι επιτακτική ανάγκη η άμεση προώθηση φορολογικών κινήτρων για τις επιχειρήσεις, η προώθηση ιδιωτικών και δημόσιων επενδύσεων με στόχο την ενσωμάτωση της νέας γενιάς στον παραγωγικό ιστό της οικονομίας. Και αυτό διότι, πιστεύει πως η οικονομική επιστήμη έχει θεμελιώσει ότι αυτός είναι ο ταχύτερος τρόπος αύξησης της παραγωγικότητας της οικονομίας.
Στο παρελθόν έχει δηλώσει ότι «είτε η χρεοκοπία είτε η αναδιάρθρωση τους χρέους είναι πολιτικά επιζήμιες και οικονομικά ατελέσφορες» και έθεσε ως άμεσες ενέργειες για ταχεία έξοδο από την κρίση: α) την ελαστικοποίηση των όρων του Μνημονίου και β) την επανασταθεροποίηση των προσδοκιών των διεθνών κεφαλαιαγορών για την ελληνική οικονομία, γ) τη διαμόρφωση μιας νέας σχέσης κράτους – ιδιωτικού και δημόσιου τομέα και δ) την ισομερή και αναλογική κατανομή του κόστους της κρίσης.
Εντύπωση προκάλεσε σε όσους παρατηρούν και προσπαθούν να αποκωδικοποιήσουν απόψεις και θέσεις, η αναφορά του στην ανάγκη επανασχεδιασμού του κοινωνικού κράτους, στην παροχή κινήτρων και την ενίσχυση των φιλανθρωπικών ιδρυμάτων, αλλά και τη λύση του «διπλού νομίσματος», που όπως είχε πει, ενδεχομένως προσφέρουν την καλύτερη δυνατή λύση με κοινωνική ευαισθησία.
Επίσης, για τον τραπεζικό τομέα έχει εκφραστεί αρνητικά για τις συγχωνεύσεις των τραπεζών, τις οποίες χαρακτήρισε άκρως επικίνδυνες για την ελληνική οικονομία.
«Η συγκέντρωση του τραπεζικού τομέα και η δημιουργία ενός κρατικού πυλώνα είναι λάθος. Αν δημιουργηθεί μία μεγάλη τράπεζα σε σχέση με το ΑΕΠ, ενδέχεται να τραβήξει την οικονομία προς τα κάτω. Αυτό έγινε στην Ισλανδία και γίνεται και στην Ιρλανδία. Λογικές τύπου too big to fail ενέχουν ηθικό κίνδυνο, αφού επαφίενται στη διάσωση ύστατης ανάγκης από το κράτος» έχει πει.
