Ο φάκελος του Κώστα Σημίτη επί κυβερνήσεων ΠαΣοΚ!

Στο βιβλίο του, ο κ. Κεφαλογιάννης, εξιστορεί περιστατικά από τον περίπου μισό αιώνα κοινοβουλευτικής και πολιτικής δραστηριότητας και κάνει αποκαλύψεις που θα προκαλέσουν αίσθηση, ποικίλες συζητήσεις και αντιδράσεις.

Αναφέρεται στο κατ’ αυτόν διαχρονικό και οικουμενικό σκάνδαλο της Siemens, στους Ανδρέα Παπανδρέου και Κωνσταντίνο Καραμανλή, αλλά και στους κκ. Κ. Μητσοτάκη και Κ. Καραμανλή, ενώ επιρρίπτει διακομματικές ευθύνες για τη σημερινή κατάσταση της οικονομίας, στοχεύοντας και κατά των κυβερνήσεων της Ν.Δ. την περίοδο 2004-2009.

Ιδιαίτερη αίσθηση προκαλεί στον αναγνώστη η αναφορά του στην πρώτη ημέρα που ανέλαβε το υπουργείο Δημοσίας Τάξεως, επί συγκυβέρνησης ΝΔ-Συνασπισμού με πρωθυπουργό τον Τζαννή Τζαννετάκη, αφού επισημαίνει ότι βρήκε συσκευή που μαγνητοφωνούσαν τις συνομιλίες των επισκεπτών, αλλά και φακέλους για τους ηγέτες της Αριστεράς, αλλά και τον κ. Σημίτη.

«Όταν μπήκα στο γραφείο του υπουργού και κάθισα στην καρέκλα, ασυναίσθητα άνοιξα το αριστερό συρτάρι του γραφείου, όπου με κατάπληξη είδα να υπάρχει πλήρης μικροφωνική εγκατάσταση, ενώ κάτω από το συρτάρι υπήρχε ένα κουμπί, που το ενεργοποιούσες με το αριστερό σου χέρι, και μπορούσες έτσι να μαγνητοφωνήσεις τη συνομιλία σου με οποιονδήποτε επισκέπτη» υποστηρίζει ο κ. Κεφαλογιάννης και συνεχίζει:

«Τέτοιο εύρημα σε δημοκρατική κυβέρνηση ήταν αδιανόητο, ήταν όμως πραγματικότητα. Σε ένα διπλανό δωμάτιο, που χρησιμοποιούσε μόνο ο υπουργός για ξεκούραση, υπήρχε μια μικρή ντουλάπα (φωριαμός) όπου, ανοίγοντας το πρώτο συρτάρι, βγήκα έντεκα φακέλους οι οποίοι αφορούσαν κυρίως τους ηγέτες της Αριστεράς, αλλά περιέργως, ένας απ’ αυτούς αφορούσε τον Κώστα Σημίτη!».

Στη συνέχεια ο κ. Κεφαλογιάννης, σημειώνει ότι υπάρχουν μάλιστα ως ιστορικό ντοκουμέντο τα πρακτικά της Βουλής της συζήτησης που προκλήθηκε από επερώτηση την οποία έκαναν τότε ενάντια στην κυβέρνηση όλοι οι διατελέσαντες υπουργοί Δημόσιας Τάξης του ΠαΣοΚ και αναφέρει χαρακτηριστικά:

Ο κ. Κεφαλογιάννης αναφέρεται στην οικουμενική κυβέρνηση υπό τον Ξενοφώντα Ζολώτα και σημείωσε ότι το κράτος δεν είχε να πληρώσει τους μισθούς και το δώρο των δημοσίων υπαλλήλων για τα Χριστούγεννα. «Είχε, δηλαδή, χρεοκοπήσει η χώρα, οπότε σύσσωμο το υπουργικό συμβούλιο παρακάλεσε τον πρωθυπουργό Ξενοφώντα Ζολώτα να φροντίσει να δανειστεί η χώρα χρήματα, προκειμένου να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της, πράγμα που βέβαια έκανε, και σώθηκε η αξιοπιστία και το κύρος του κράτους» υπογραμμίζει.

Μάλιστα, θυμίζει τη φράση του Ανδρέα Παπανδρέου, όταν στην τρίτη πρωθυπουργική του θητεία είπε την περίφημη φράση: «η χώρα πρέπει να αφανίσει το δημόσιο χρέος ή διαφορετικά το χρέος θα αφανίσει τη χώρα».

Για τον κ. Κεφαλογιάννη, η φράση του Παπανδρέου ήταν μια προφητική διαπίστωση για τα σημερινά δεδομένα της εθνικής οικονομίας και στη συνέχεια αφήνει αιχμές και για τη διακυβέρνηση του κ. Κ. Καραμανλή, με την εξής αναφορά:

«Μετά τη δήλωσή του αυτή ακολούθησαν για μια οκταετία κυβερνήσεις του ΠαΣοΚ με πρωθυπουργό τον Σημίτη, αλλά ουδέν έπραξαν. Δυστυχώς, καμία κυβέρνηση από τότε έως σήμερα δεν έκανε απολύτως τίποτε για να βελτιωθεί η κατάσταση. Και είναι, στ’ αλήθεια, απαράδεκτη η μικροκομματική τακτική να αποδίδει η μια παράταξη την ευθύνη στην άλλη, αφού η αδιαφορία για το μέγα αυτό θέμα είναι διαχρονική».

Στο τέλος του βιβλίου, κρίνει σκόπιμο να αναφέρει εκ νέου τη φράση του Παπανδρέου για το χρέος, επισημαίνει πως και ο κ. Σημίτης δεν εφάρμοσε πολιτική περιορισμού του χρέους και επιρρίπτει ευθύνες και στην κυβέρνηση της Ν.Δ. το 2004-2009, υποστηρίζοντας:

Σε αρκετά σημεία του βιβλίου υπάρχουν αναφορές στον επίτιμο πρόεδρο της Ν.Δ. κ. Κ. Μητσοτάκη, πολλές εκ των οποίων είναι θετικές, αλλά υπάρχουν και ορισμένα καρφιά, ενώ θυμίζει και πως βοήθησε τον πρώην Πρωθυπουργό να κερδίσει την αρχηγία του κόμματος.

Το πρώτο είναι όταν ο κ. Κεφαλογιάννης είχε λάβει υπόσχεση να γίνει υπουργός Εσωτερικών στην πρώτη κυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη το 1993, αλλά αυτός του πρότεινε το υπουργείο Δημόσιας Τάξης για να λάβει αρνητική απάντηση και να μείνει εκτός κυβερνητικού σχήματος στην πρώτη περίοδο.

«Στο μόνο βουλευτή που είχε δώσει προεκλογικά υπόσχεση ο Μητσοτάκης ότι θα περιλαμβανόταν στο κυβερνητικό σχήμα, και πιο συγκεκριμένα στο υπουργείο Εσωτερικών, ήταν η ταπεινότητά μου. Όμως, άλλα λένε πολλοί αρχηγοί όταν έχουν την ανάγκη σου και άλλα πράττουν όταν έχουν το πάνω χέρι» αναφέρει ο κ. Κεφαλογιάννης και συνεχίζει: «Έτσι, ενώ περίμενα από τον Μητσοτάκη να κληθώ και να ορκιστώ υπουργός Εσωτερικών, μου τηλεφώνησε και μου πρότεινε το υπουργείο Δημόσιας Τάξης».

Σε άλλο σημείο, αναφέρει ότι στάθηκε «πάντα δίπλα στον Κ. Μητσοτάκη, αντρίκεια, με λόγο και συνέπεια» και επισημαίνει: «Και λυπούμαι, γιατί δεν έκανε κι εκείνος το ίδιο για μένα το 1993, όταν, παρά τον αγώνα μου για να τον μεταπείσω τη Δευτέρα και την Τρίτη μετά τις εκλογές που χάσαμε, παραιτήθηκε από αρχηγός. Αναγνώρισε αργότερα την ενέργεία του αυτή, ως ένα από τα μεγαλύτερα λάθη στην πολιτική του πορεία, αλλά δυστυχώς τότε δεν με άκουσε και ακολούθησε άλλες εισηγήσεις».

Ένα κεφάλαιο αφιερώνει ο κ. Κεφαλογιάννη για το σκάνδαλο της Siemens, το οποίο το χαρακτηρίζει διαχρονικό και οικουμενικό και αναφέρεται στην προμήθεια ψηφιακής τεχνολογίας από τις εταιρείες Siemens και Intracom στον ΟΤΕ.

«Δυστυχώς για το πολιτικό σύστημα της χώρας και για τα συμφέροντα του Δημοσίου, δηλαδή του ΟΤΕ, που τότε είχε μια μόνο μετοχή, η οποία ανήκε στο κράτος, οι πολιτικοί αρχηγοί, αφού συναντήθηκαν με τον Πρωθυπουργό Ζολώτα δέχθηκαν να υπογράψει τις συμβάσεις το Δ.Σ. του ΟΤΕ, παρακάμπτοντας τη νομιμότητα που επέβαλλε την υπογραφή του αρμοδίου υπουργού, δηλ. τη δική μου» αναφέρει ο κ. Κεφαλογιάννης και υποστηρίζει ότι αυτή η απόφαση των πολιτικών αρχηγών, «υπήρξε η απαρχή της απαξίωσης της πολιτικής ζωής της χώρας και η πιο μεγάλη ασέβεια προς τους θεσμούς της κοινοβουλευτικής μας δημοκρατίας».

Σε άλλο σημείο, αναφέρει πως είναι ίσως μοναδική περίπτωση διαπλοκής των αρχηγών των πολιτικών κομμάτων με οικονομικά συμφέροντα και από τα μεγαλύτερα πολιτικά σκάνδαλα που έγιναν στη χώρα μας.

Αναφέρεται στην παραίτηση που υπέβαλλε στον Ζολώτα, μη δεχόμενος, όπως αναφέρει την απόφαση των πολιτικών αρχηγών και διευκρινίζει πως για την πράξη του δεν είχε ενημερώσει τον κ. Μητσοτάκη, τον οποίο πληροφόρησε ο τότε Πρωθυπουργός της οικουμενικής κυβέρνησης.

«Τον Μητσοτάκη δεν τον είχα ενημερώσει καθόλου. Και, όταν του τηλεφώνησε ο Πρωθυπουργός, άρχισε να με αναζητά εναγωνίως παντού. Τελικά επικοινωνήσαμε και με παρακάλεσε να συναντηθούμε στο γραφείο του στη Ρηγίλλης. Πήγα και δέχθηκα και απ’ αυτόν ακόμη μεγαλύτερη πίεση να μην παραιτηθώ….» αναφέρει και συνεχίζει:

Σε άλλο σημείο ο κ. Κεφαλογιάννης αναφέρθηκε στον ιδρυτή του ΠαΣοΚ, σημειώνοντας χαρακτηριστικά: «Ως πρωθυπουργός της χώρας, ο Ανδρέας Παπανδρέου αναδείχθηκε σε μεγάλο λαϊκό ηγέτη, ο οποίος με τη ρητορική του δεινότητα συγκινούσε τα πλήθη που τον ακολουθούσαν πιστεύοντας τυφλά ό,τι τους έλεγε». Στη συνέχεια, αφού υπογράμμισε ότι έδειχνε μια πρωτόγνωρη ενεργητικότητα, είχε οργανωτικές αρετές και ήταν απόλυτα κυρίαρχος του κόμματός του και συμπλήρωσε: «Η αντιμετώπισή του, με πολιτικούς πάντα όρους, αποτέλεσε μεγάλο πρόβλημα για την παράταξή μας».

Μάλιστα, δεν παραλείπει να αναφερθεί στο περίφημο «Βρώμικο ’89» και στην παραπομπή του Ανδρέα Παπανδρέου, υποστηρίζοντας ότι ήταν λάθος, το οποίο, όμως, όπως διευκρινίζει, «διόρθωσε η κυβέρνηση της Ν.Δ. με την αθώωσή του». Ο ίδιος δίνει τη δική του εκδοχή για τον όρο «βρώμικο 89», σημειώνοντας ότι έτσι έπρεπε να αναφέρεται «η απαράδεκτη και ανήθικη συνεννόηση των πολιτικών αρχηγών κατά του δημοσίου συμφέροντος και προς χάριν των κομματικών ταμείων».

«Η αποχώρηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή από την ηγεσία της Ν.Δ. και μάλιστα χωρίς να χρίσει προηγουμένως κάποιον ως διάδοχό του, δημιούργησε μεγάλα προβλήματα σε μια εποχή διαρκούς ανόδου του ΠαΣοΚ, το οποίο εξοβελίζοντας στο περιθώριο τα κόμματα του Κέντρου και της Αριστεράς εμφανιζόταν πλέον ως η νέα ανερχόμενη πολιτική δύναμη στη χώρα».